معرفی اولین سفیر شیلی در تهران پس از پیروزی انقلاب

به گزارش رتبه آنلاین، در سال ۱۳۵۹ در زمان حاکمیت دیکتاتوری پینوشه، وزیر امور خارجه وقت ایران در یادداشتی به سفارت شیلی در تهران خواستار تعطیلی این سفارت شد و ارتباط دو کشور قطع شد.

در سال ۱۳۷۱ پس از این‌که دولت دیکتاتوری پینوشه برکنار شد، با برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری بار دیگر شاهد استقرار دموکراسی در این کشور آمریکای لاتین بودیم. در همین راستا دولت جمهوری اسلامی ایران در سی‌ام فروردین ۱۳۷۱ در مصوبه‌ای اجازه برقراری روابط سیاسی بین دولت ایران و دولت شیلی را صادر کرد. در همان سال و به‌دنبال صدور اعلامیه مشترک دو کشور مبنی بر برقراری مجدد مناسبات دیپلماتیک، سفارت ایران در سانتیاگو افتتاح شد و تا سال ۱۳۷۸ به‌صورت یکجانبه فعال بود. در این سال به دلایلی از جمله مسائل مادی، ایران تصمیم گرفت که تعدادی از نمایندگی‌های خود در خارج از کشور از جمله سفارت کشورمان در شیلی را تعطیل کند. دولت شیلی در آن مقطع تلاش کرد تا ایران را از این تصمیم منصرف کند. با وجود این تلاش‌ها، فعالیت سفارت ایران در شیلی متوقف شد؛ ولی ایران بعد از مدتی تصمیم به معرفی سفیر ترددی به این کشور گرفت که این موضوع با استقبال دولت شیلی مواجه شد و در کمترین فاصله موافقت خود را اعلام کرد.

پس از چند سال در راستای توسعه مناسبات در تمامی ابعاد سیاسی، اقتصادی و پارلمانی میان ایران و شیلی و حضور فعال‌تر در این کشور آمریکای لاتین، ایران در سال ۱۳۸۵ بار دیگر تصمیم به اعزام سفیر مقیم و بازگشایی مجدد سفارت به‌صورت دائم در این کشور گرفت؛ چنان‌چه پس از یک دوره وقفه تقریبا هشت ساله، در ششم تیرماه ۱۳۸۶ سفیر جدید ایران استوارنامه خود را به رئیس‌جمهور وقت شیلی ارائه داد و رسما فعالیت خود را به‌عنوان سفیر مقیم آغاز کرد. در حال حاضر مسوولیت سفارت ایران در این کشور آمریکای لاتین بر عهده ابوالفضل خزاعی است.

در این مدت شیلی سفیر آکرودیته به ایران معرفی کرده بود، چنان‌که در مقطعی سفیر این کشور در سوریه سفیر آکرودیته در تهران بود. آخرین سفیر اکرودیته شیلی در جمهوری اسلامی کریستین باروس، سفیر این کشور در سازمان ملل بود که در آبان ۱۳۹۳ در دیدار با مرتضی سرمدی قائم مقام وزیر امور خارجه ایران رونوشت استوارنامه خود را تقدیم وی کرد.