درحالیکه طی سالهای گذشته شاهد از بین رفتن کلونیهای متعددی از پنگوئن آدلی بودیم، بومشناسان به کمک ماهوارههای ناسا ابرکلونی تازهای از آنها شناسایی کردهاند، ۱٫۵ میلیون پنگوئن آدلی که از چشم همگان دور مانده بودند.
به گزارش رتبه آنلاین، «هدر لینچ» استاد بومشناسی و فرگشت دانشگاه ستونیبروک در نیویورک و «متیو شوالر» از ناسا با دقت در تصاویر ارسالی از ماهوارهها، متوجه لکههایی از فضولات پرندگان در جزایر دنجر شدند که در شمالیترین بخش از جنوبگان قرار دارد. مشاهدهپذیر بودن لکهها از فضا به این معنی بود که باید با کلونی عظیمی از پرندگان و درواقع یک ابرکلونی از پنگوئنها روبهرو باشند. تنها راه تأیید این فرضیه سفر به جزایر سنگی و دورافتاده این منطقه بود.
گروهی از بومشناسان آمریکایی و انگلیسی خود را برای سفر به این جزیره مهیا کردند و وقتی به جزیره رسیدند، موفق به کشف کلانشهر پنهانی شدند که از ۱٫۵ میلیون پنگوئن آدلی تشکیل شده بود. این کشف به آن معنی بود که تعداد پنگوئنهای آدلی ساکن در جزایر دنجر به مراتب بیشتر از تمامی جمعیت این پنگوئنها در شبهجزیره جنوبگان است. محققان در گزارشهای خود این جزایر را «هاتسپات پنهان پنگوئنهای آدلی» نامیدهاند.
لینچ میگوید: «اولینبار که متوجه لکههایی از فضولات پرندگان شدیم، فکر میکردیم که باید اشتباهی شده باشد؛ اما اینطور نبود. ما موفق به کشف ابرکلونی با ۷۵۰ هزار جفت پنگوئن شدیم که کسی اصلا فکرش را نمیکرد وجود داشته باشد».
بازماندگان گرمایش زمین
کشف این ابرکلونی خبر بسیار خوبی برای بومشناسان بود. آنها طی سالهای ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) تا ۲۰۱۷ (۱۳۹۶) شاهد کاهش چشمگیر جمعیت پنگوئنهای آدلی بودند. حداقل ۸ کلونی از این پرندگان به دلیل کمبود شدید منابع غذایی و گرسنگی ناشی از تغییرات جوی از بین رفته بودند. درنتیجه این شرایط اسفبار، در سال ۲۰۱۷ (۱۳۹۶) تنها ۲ جوجه در میان 18هزار جفت پنگوئن آدلی ساکن جنوبگان خاوری جان سالم به در بردند و فصل زادوولد را پشت سر گذاشته بودند.
پنگوئنهای ساکن جزایر دنجر به دلیل شرایط جغرافیایی و اقلیمی خاص این مناطق بسیار خوششانستر از دیگر همنوعان خود هستند. این پنگوئنها که به واسطه طوق سفیدرنگ دور چشمهای خود از دیگر پنگوئنها متمایز میشوند، بیش از ۶۰ سال است که در جزایر دنجر زندگی میکنند. دورتادور این جزایر، حتی در فصل تابستان با لایه ضخیمی از یخ پوشیده شده و دسترسی قایقهای ماهیگیری یا کشتیها را به آن تقریبا غیرممکن کرده است. به عبارت بهتر منابع غذایی این پنگوئنها بهدست انسان تصرف نشده و کریل برای مصرف همه اعضای کلونی باقیمانده است.
سرشماری از آسمان
پژوهشگران برای شمارش جمعیت این ابرکلونی از هوش مصنوعی و نیروی انسانی در کنار یکدیگر بهره گرفتهاند. آنها یک فروند کوادکوپتر را بر فراز جزایر به پرواز درآوردند و سیستم آن را بهگونهای طراحی کردند که بتواند هر ثانیه یک عکس بگیرد. این عکسها درنهایت به نرمافزار هوش مصنوعی مبتنی بر شبکه عصبی داده شدند تا تحلیل و آمارگیری شود.
به گفته محققان، تصاویر و شواهدی که بر روی آنها یافت شده، نشان میدهد پنگوئنهای آدلی از دهه ۱۹۵۰ (۱۳۳۰) به بعد در آرامش و دور از خطر، ساکن جزایر دنجر بودهاند. حالا که راز آنها برملا شده، پژوهشگران امیدوارند با تحت حفاظت درآوردن این منطقه بتوانند آنها را از خطرات احتمالی، ازجمله انسانها حفظ کنند.
این کشف بزرگ امید را به بومشناسان بازگردانده است؛ این اتفاق خوبی است که در عصر دسترسی همگانی به گوگلارث هم هنوز نتوانستهایم سیارهمان را آن طور که انتظار داشتیم، بشناسیم. شاید شگفتیهای امیدبخش دیگری نیز در گوشه و کنار زمین انتظارمان را میکشند.
منبع: کوارتز؛ ترجمه: محبوبه عمیدی
منبع : خبرآنلاین