بدترین فاجعه نفتکش جهان در چند دهه اخیر

«حفظ چشم انداز مناسب» :

عبارتی بسیار ساده یا حتی معمولی به نظر می رسد. اما تاریخ دریایی نشان داده است که نگاه نادرست می تواند منجر به تراژدی هایی فراتر از تصور شود. این گزارش درباره ی فاجعه ای است که بدترین فاجعه نفتکش جهان در چند دهه اخیر را بر عهده دارد.

جزئیات حادثه ( در یک نگاه ) :

• نوع حادثه: تصادف
• کشتی(های) درگیر: سانچی (تانکر نفت)، “CF Crystal” (فله بر)
• تاریخ: 06 ژانویه 2018
• مکان: خارج از شانگهای
• تلفات: 32
• آلودگی: عمده

روند حادثه :

• در ساعات بعدازظهر 6 ژانویه 2018، نفتکش سانچی با ثبت پاناما، متعلق به شرکت ملی نفتکش ایران، از عسلویه، ایران به مقصد جمهوری کره، مملو از محموله نفت میعانات، در حرکت بود.
• در همین حال، کشتی فله‌بر چینی “CF Crystal” از کالاما، ایالات متحده به مقصد Dongguan، چین، با سورگوم به صورت فله بارگیری شد.
• در حالی که هر دو کشتی در دریای چین شرقی در حال حرکت بودند، در نزدیکی شانگهای با یکدیگر برخورد کردند.
• این برخورد منجر به شکستن مخازن بار سانچی و نشت روغن میعانات و متعاقب آن آتش سوزی و انفجار شد.
• پس از سوختن بیش از یک هفته، کشتی در نهایت در 14 ژانویه 2018 غرق شد.

تلفات :

تمام 32 خدمه، از جمله 30 ایرانی و 2 بنگلادشی، در این فاجعه جان باختند. تنها سه جسد پیدا شد و 29 خدمه ناشناس باقی ماندند. 23 خدمه چینی کریستال نجات یافتند.

پیامدهای زیست محیطی :

پس از سوختن بیش از یک هفته، کشتی سانچی غرق شد و باعث یکی از بدترین نشت نفت در بیش از 30 سال گذشته شد.

سانچی حامل 111000 تن (810000 بشکه) میعانات گازی بود. نفت خام فوق سبک و بسیار قابل اشتعال که بیشتر آن پس از آتش سوزی تبخیر شد. حدود 1941 تن HFO نیز در مخازن ذخیره سوخت سانچی بود.

در نتیجه، این حادثه چهار لکه مجزا ایجاد کرد که مساحتی بالغ بر 100 کیلومتر مربع را پوشش می‌داد. این مقدار تقریباً برابر با پاریس است! همچنین به سواحل و صنعت ماهیگیری محلی آسیب شدیدی رسید.

گارد ساحلی ژاپن در اواخر فوریه اعلام کرد که نفت حتی به جزایر جنوبی ژاپن رسیده است.

مقاله‌ای توسط نیویورک تایمز، بزرگی نشت را با اکسون والدز مقایسه کرد. در حالی که مطمئن بودند که اندازه نشت از نفتی که توسط نفتکش پرستیژ ریخته شد، بیشتر بود.

علل احتمالی :

گزارش رسمی تحقیقات توسط اداره ایمنی دریایی (MSA) چین، جمهوری اسلامی ایران، پاناما و هنگ کنگ، نشان داد که هر دو کشتی از الزامات قانون 5 COLREGs برای حفظ مراقبت مناسب پیروی نکرده اند. بینایی و شنوایی تمام ابزارهای موجود و مناسب در زمان حادثه در شرایط حاکم نتوانست ارزیابی کاملی از وضعیت و خطر برخورد انجام دهد.

علاوه بر این، هر دو کشتی نتوانستند الزامات قانون 7 COLREG را برای استفاده از همه ابزارهای موجود مناسب با شرایط برای تعیین خطر برخورد رعایت کنند.

گزارش تحقیقات مشترک جنبه های مختلفی را در مورد این حادثه ارائه کرده است:

– چین :

به نظر می‌رسد که بیانیه چین بیشتر سانچی را در این برخورد مقصر می‌داند. در این متن اشاره شد:

سانچی به‌ عنوان کشتی آزادکننده در موقعیت عبور، طبق قانون 15 و 16 COLREGS اقداماتی برای دور نگه داشتن CF Crystal انجام نداد. این عامل اصلی برخورد بود.

– هنگ کنگ :

از آنجایی که سانچی CF Crystal را در سمت راست خود داشت و خطر برخورد در یک مسیر عبوری از سال 1924 LT وجود داشت، او باید از مسیر عبور می کرد. در صورتی که شرایط مورد قبول بود، باید از عبور جلوتر از دیگری اجتناب می کرد. اما سانچی اقدامات لازم را انجام نداد. این عامل اصلی در برخورد بود.

هر دو طرف توافق کردند که CF Crystal نیز مطابق با قانون 17 COLREGS عمل نکرده است. اما این را به عنوان یک عامل کمک کننده اضافی در حادثه دیدند.

با این حال، نتایج تحقیقات متفاوت بود و نمایندگان ایران، پاناما و بنگلادش تغییر جهت کریستال را بیشتر مقصر می‌دانستند.

– ایران – بنگلادش – پاناما :

“تغییر مسیر CF Crystal به سمت راست با شروع 15 دقیقه قبل از برخورد، وضعیت را به یک برخورد تبدیل کرد.”

درس های آموخته شده :

سانحه سانچی یک “تلفات دریایی بسیار جدی” بود. طبق آیین نامه بررسی تلفات و فاجعه دیگری که به لیست حوادث مرتبط با عناصر انسانی اضافه شد.

در پی این فاجعه همه طرف های ذیربط تدابیری را برای جلوگیری از وقوع چنین حوادثی در آینده اتخاذ کردند.

چین هشدارهای ناوبری صادر کرد و منطقه ای را برای جلوگیری از تصادفات ثانویه در اطراف سانچی با شعاع 10 نانومتر تعیین کرد.

ایران از NITC درخواست کرد تا ممیزی های ISM بیشتری را برای اطمینان از اقدامات پیشگیرانه انجام دهد. همچنین سیاست ها و رویه های آموزشی دریانوردان را به منظور بهبود استانداردهای آموزشی برای دریانوردان ایرانی بازبینی کرد. سازمان دریایی پاناما روش ISM NITC را ارزیابی کرد.

شرکت مدیریت سانچی ضمن بررسی پیامک های این شرکت جهت ارتقای سیستم مدیریت اقدامات پیشگیرانه، آموزش های پیش از شروع کار را برای خدمه جهت اعزام به ویژه افسران قبل از سوار شدن به هواپیما انجام داد.

برای بسیاری از کارشناسان کشتیرانی غیرممکن به نظر می رسد که تصور کنند چگونه دو کشتی با این اندازه در دریای آزاد برخورد می کنند. با توجه به فرصت های ارائه شده توسط فناوری فعلی، این حادثه و پیامدهای غم انگیز آن می تواند به عنوان یادآوری واضح از این باشد که چرا فرهنگ ایمنی باید در هر زمان رعایت شود.

آیا می دانستید؟

لاشه سانچی در عمق 115 متری زمین قرار گرفته است.
تیم نجات که به دنبال بازماندگان بودند. اگرچه مجهز به ماسک تنفسی بودند، کمتر از نیم ساعت پس از سوار شدن به دلیل جو سمی، کشتی را ترک کردند.
گزارشی توسط نیچر بیان می‌کند که شاید جنبه مهم‌تر این نشت، با توجه به ماهیت فرار میعانات با نگرانی کمتر در مورد رسوب میعانات بر روی رسوبات یا سواحل آلوده، اثر سمی فوری بر ساکنان دریایی باشد.

منبع : safety4sea

همچنین بخوانید : دو سناریو ی سانحه ی سانچی!