نقدهایی بر دو فیلم «خجالت نکش» ساخته رضا مقصودی و «به وقت شام» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا
خجالت نکش/ رضامقصودی
یخ موقعیت کمدیداستان دیر آب می شود و زود هم مجددا منجمد می شود. در این میان پرده میانی متنسروشکل خوبی دارد و کمدی موقعیت پویایی در پنهان سازی راز زوج مسن داستان از همسایگانو خویشان شان پرورش پیدا می کند.
ارجاعات هجوآلودیکه به روسای جمهور ادوار مختلف در اتخاذ سیاست های متفاوت اجتماعی و تأثیراتمتناقض شان در بافت زندگی مردم دارد صورت گرفته است، از دیگر امتیازات این فیلماست.
اما در هر حال،انتظاری که از نویسنده لیلی با من است می رفت با خجالت نکش برآورده نشده است؛ ولوآن که اولین تجربه کارگردانی مقصودی باشد.
به وقت شام/ابراهیم حاتمی‌کیا
بعد از چندین فیلماز حاتمی کیا که داستان و رویکرد و فضا در انبوهی از شعارهای مبهم و طلبکارانه آدمهای ماجرا گم می شد، حالا در به وقت شام، خوشبختانه کمتر خبری از این فضاها است وداستان معلوم است از چه قرار است و آدم ها هم معلوم است که دنبال چه هستند.
اگرچه گاه دربرخی بخش ها باز دوئل های کلامی بین آدم ها بر مبنای نوعی دلخوری های مبهم برقرارمی شود (مثل آن جر و بحث پدر و پسر در نمای ضد نور) ولی روند کلی متن یک جور اکشنتعلیقی است که در نوع خود و با توجه به بضاعت های سینمای ایران جلوه های خوبی همدارد. فقط توجه به این نکته برای حاتمی کیا شایسته است که در یک تریلر تعلیقی وپرزدوخورد، استفاده یک در میان از نمودهای احساسات برانگیز (موسیقی غمناک واسلوموشن های سانتیمانتالیستی و کلوزآپ های پی در پی از قیافه های بغض کرده و گریان)توی ذوق می زند و ریتم اثر را مخدوش می کند.
مخلوط کردن یکاکشن مهیج با جلوه های غلیظ ملودرامی، هم تاثیر اولی را می کاهد و هم حق مطلب دومیرا ادا نمی کند. با این حال به وقت شام بعد از چندین فیلم اخیر حاتمی کیا، گامی روبه جلو است؛ ولو این که ایده هایی مثل سابقه خوانندگی آن زن داعشی و نوع پرداختش،درنیامده باشد.
منبع: کانال تلگرامی مهرزاد دانش
منبع : خبرآنلاین