هوشنگ مرادی کرمانی گفت: معتقدم نویسنده مانند بوکسور و فوتبالیست و … یک دوره‌ای دارد و تمام می‌شود؛ دوره من تمام شده و دیگر نمی‌خواهم بنویسم، البته اگر بتوانم.
به گزارش رتبه آنلاین از ایسنا، این نویسنده امروز (شنبه، هفتم اردیبهشت‌ماه) در همایش «گنج سی‌ساله» به مناسبت سی‌امین سال تاسیس مرکز کرمان‌شناسی در دانشگاه شهید باهنر، با اشاره به آتش گرفتن کلیسای نوتردام اظهار کرد: این کلیسا به واسطه یک اثر هنری معروف شد زیرا هیچ چیز دوام ندارد به جز اثری که توسط یک هنرمند خلق می‌شود.
او با اشاره به سخنرانی‌های ارائه‌شده در این همایش افزود: ای کاش به چیزی که اهمیت می‌دادیم، درباره هنرمند و هنرمندان زنده بود. در این‌جا از جوانان، هنرمندان و هنرمند سخنی به زبان آورده نشد در حالی که باید از امروز و جوانان بگوییم.
مرادی کرمانی گفت: دولتمردان و بزرگان باید بدانند با هنرمندان می‌توانند ماندگار بشوند و خوشا به حال مدیری که در زمان زندگی‌اش هنرمند بااستعداد و با موقعیت خاص هنری وجود دارد که می‌تواند نام او و دوره او را زنده نگه دارد.
او اظهار کرد: متاسفانه چیزی که در کشور ما اتفاق افتاده، فراموش کردن هنر و هنرمندان است.
مرادی کرمانی با اشاره به لزوم بها دادن به هنرمندان اظهار کرد: می‌توانیم از موسیقی ایران حرف بزنیم و از بنان نگوییم؟ می‌توان از شعر مدرن حرف زد و از نیما چیزی نگفت؟
این نویسنده در ادامه بیان کرد: چرا سوزن و نخ برداشته و دنبال پارگی می‌گردیم؟ چشم‌ها را باید شست. هر کس عیبی دارد و به جز معصومان علیهم‌السلام، هیچ‌کس معصوم نیست. باید خدمات و کارهای ماندگار را روی ترازو بگذاریم.
او افزود: نمی‌شود هنرمند را زیر خاک پهنان کرد. هنرمند مانند آب است و هیچ کس نمی تواند آب را پنهان کرد و آب اگر به آسمان برود به صورت باران می‌آید و اگر در زمین برود، چشمه می‌شود و هیچ وقت گم نمی‌شود.
