رئیس فدراسیون تنیس روی میز می‌گوید برای اعزام ورزشکاران به مسابقات مختلف بین‌المللی و جهانی تعهدی نمی‌دهد و این کار به شرایط اقتصادی بستگی دارد.
به گزارش رتبه آنلاین از ایسنا، وضعیت ناپایدار اقتصادی و افزایش بهای ارز، فدراسیون‌های ورزشی را برای اعزام ورزشکارانشان به مسابقات بین المللی و جهانی با چالش روبه‌رو کرده است. در این میان رشته تنیس روی میز به دلیل الزام فدراسیون جهانی این رشته برای شرکت پینگ پنگ بازان در 6 تا 8 تونمنت بین المللی برای ارتقاء جایگاه، با مشکلات بیشتری مواجه شده تا جایی که فدراسیون تنیس روی میز ایران تلاش می‌کند تا دو تا سه اعزام را برعهده بگیرد. اما در شرایط کنونی احتمال لغو برخی از این اعزام‌ها وجود دارد. بخش بانوان به دلیل وضعیت اسپانسری و قردادهای پایین لیگ در بخش آسیب پذیرتر است تا جایی که حضور در مسابقات بین المللی برای آنها دور از دسترس شده است. به همین دلیل با مهردادعلی قارداشی، رئیس فدراسیون تنیس روی میز ایران گفت‌وگویی داشتیم.
متن این گفت‌وگو رادر ادامه می‌خوانید.
سیاستمان در بخش بانوان تقریبا حمایتی است
رویکردمان نسبت به بانون مثبت است و باید آن را در عمل ثابت کنیم. البته نمی‌توانیم دقیقا عین امکاناتی که برای مردان در نظر می‌گیریم را به بانوان هم اختصاص دهیم چون جمعیت تحت پوششمان در مردان بیشتر است و از طرف دیگر عناوینی که مردان از مسابقات مختلف کسب کردند نسبت به بانوان متفاوت است. نزدیک به 15 سال است که بانوان پینگ پنگ باز مسقیما زیر نظر فدراسیون تنیس روی میز قرار گرفتند، قبل از آن زیر نظر انجمن تنیس روی میز بانوان بودند و هیچ ارتباط کاری با مردان نداشتند. اگر در طی این 15 سال اخیر در بخش بانوان تحولی رخ داده و موفقیت‌هایی در المپیک، بازی های آسیایی و قهرمانی جهان به دست آمده شک نکنید که به دلیل ادغام امور آنها با مردان است.
عملکردمان نشان داده سیاستمان تقریبا حمایتی و برابر است. حتی امسال با حمایت وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک برای اولین بار بعد از انقلاب بین تیم بانوان و آقایانمان از نظر تعداد نفرات اعزامی به بازی‌های آسیایی هیچ تفاوتی وجود نداشت، با اینکه می‌دانستیم شانس بانوانمان در کسب جایگاه کمتر است و دیدید که در مسابقات تیمی نتواسنتند به جمع هشت تیم برتر بیایند و در انفرادی هم خوب نتیجه نگرفتند. اما هزینه هایی که صرفشان شد با مردان برابر بود. معتقدیم بانوانمان پتانسیل، قابلیت و شایستگی دارند و ما هم وظیفه داریم حمایت کنیم.
هزینه‌هایی که سر به فلک کشیده
وضعیت اقتصادی در حال حاضر به گونه‌‍ای است که فدراسیون‌ها برای اعزام ورزشکارانشان دغدغه دارند. البته بین رشته‌ها تفاوت‌هایی وجود دارد. علاوه بر هزینه‌های بلیت، هتل و غذا که برای همه فدراسیون‌ها یکسان است ما در رشته‌مان تجهیزات مصرفی روزانه، هفتگی و ماهانه داریم. مثلا فکر نمی‌کنم تجهیزاتی که رشته‌هایی چون تیراندازی، تنیس، بدمینتون، اسکواش و قایقرنی دارند در رشته‌هایی مثل جودو، کاراته و والیبال نیاز باشد. ورزشکاران‌مان شخصا برای تجهیزاتشان هزینه ماهانه دارند و همه آنها با ارز وارد می‌شود که قیمتشان سر به فلک کشیده بنابراین بخشی از بار این هزینه‌ها به دوش والدین است تا به جایی برسند که مثل خانم شهسواری و آقای عالمیان بخشی از آن را اسپانسر بدهد. به همین دلیل این موضوع برای توسعه و افزایش جمعیتمان نوعی تهدید محسوب می‌شود.
اگر شرایط ارزی خوب باشد دغدغه‌مان کمتر است. اما در شرایط کنونی وضعیت خیلی خوب نیست. برای مثال سه سال پیش که به فدراسیون آمدم رویه‌های قسمت بک هند و فور هند راکت بازیکنان 180 هزار تومان بود اما الان هر رویه یک میلیون و دویست هزار تومان است که هزینه دو طرف آن 2 میلیون و چهارصد هزار تومان می‌شود. خود تخته راکت هم دو میلیون تومان که جمعا یک راکت خوب چهارمیلیون تومان هزینه برای ورزشکار دارد.
اعزام به رویدادهای بین المللی به شرایط اقتصادی کشور بستگی دارد
تمام این تصمیمات به شرایط کشور بستگی دارد. هیچ تعهدی نمی‌دهیم. اگر شرایط خوب باشد می‌توانیم سالی 10 اعزام هم داشته باشیم. الان شما نمی‌دانید رئیس جمهور آمریکا و مسئولان اتحادیه اروپا چه تصمیمی می‌گیرند و مسئولان ایران چه پاسخی می‌دهند بنابراین شرایط ثابت و متعادل نیست. اگر دولت به اندازه کافی پول ندهد و اسپانسرها هم حمایت نکنند شرایط خیلی سخت‌تر می‌شود. گاهی وزیر ورزش در جلساتمان مطالبی را از جلسات هیئت دولت به صورت طبقه بندی شده مطرح می‌کند و می‌گوید آنگونه نیست که فکر کنیم اولویت اول کشور مثلا حضور در مسابقات جهانی مجارستان است بلکه کشور مایحتاج روزانه زیادی دارد.
اگر عملکرمان را با فدراسیون‌ها و رشته‌های دیگر مقایسه کنید، متوجه می‌شوید ما هم تلاش می‌کنیم اما شرایط باید فراهم باشد. همیشه به ورزشکاران می‌گویم فقط به دنبال طلای جهان و المپیک باشید چون مردم و مسئولان از ما همین را می‌خواهند. بخشی از این موضوع هم دست من و بازیکنان است. هرچند ورزش یکی از اولویت‌ها است اما اولویت اصلی نیست بنابراین با توجه به شرایط کنونی تصمیم می‌گیریم. البته باید توجه کنید که برخی از رشته‌ها نیازمند برگزاری اردوهای داخلی و در نهایت اعزام به مسابقات رسمی هستند اما ورزشکاران ما باید سالانه در 8 رویداد شرکت کنند تا 6 نتیجه از بهترین نتایج را برای آنها محاسبه کنند که این موضوع شرایط را برایمان سخت تر می‌کند.
باید منابع محدودمان را مدیریت کنیم
در زندگی و کار هر چیزی را که به دست می‌آوردی در کنارش به طور طبیعی چیزی را از دست می‌دهی. مثلا می‌توانم همین سالن احتشام زاده را که دختران در آن تمرین می‌کنند را اجاره دهم و از آن پول دربیاورم ولی این فرصت را به بازیکنان تیم ملی می‌دهم که آنجا تمرین کنند. وقتی قید آن پول را می‌زنم به ازای آن سطح فنی تیم بالاتر می رود و به تبع آن درآمد هم پایین‌تر می‌آید. حتی وقتی تیم ملی اردو ندارد این سالن رایگان در اختیار بازیکنانی قرار می‌گیرد که عضو تیم ملی نیستند اما شرایط و جایگاه خوبی دارند. قید این درآمدها را زدیم در نتیجه باید سراغ اسپانسرهای دیگری برویم.
بودجه دولت بی پایان نیست و ما هم وظیفه داریم منابع‌مان را مدیریت کنیم. یکی از راه های صرفه جویی و درآمد زایی اضافه نکردن پرسنل غیر ضروری است چون هزینه‌هایی که باید ماهانه صرف حقوق کارمندان غیر ضروری شود، جمع می شود و صرف اردو و اعزام بازیکنان می‌شود. علاوه بر این باید اسپانسر هم جذب کنیم.
مدال آوری با جذب اسپانسر رابطه مستقیم دارد
مدال آوری و جذب اسپانسر ارتباط مستقیمی با هم دارند. مثلا اگر بانویی در مسابقه‌ای قهرمان شود اسپانسرها پشت در صف می‌کشند، اگر اولین بازی اوت شود کسی به او نگاه هم نمی‌کند اما هر چه بالاتر برود وضعیت فرق می‌کند. وقتی ورزشکار مدال می‌گیرد کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش وجوانان و رئیس جمهور همه به او پاداش می‌دهند. الان توجهات به خانم شهسواری بیشتر است چون دو بار در مسابقات آسیای میانه اول شده و دو سهمیه المپیک هم گرفته است. اگر این سهمیه مدال می‌شد اسپانسرها بیشتر جذب می‌شدند. به طورکلی هر ورزشکاری افتخاری کسب کند مورد توجه قرار می‌گیرد. پس خودشان هم باید تلاش بیشتری کنند.
شرایط اقتصادی مانع جذب مربی خارجی
به مدت سه هفته خانم لیوسای از چین را آوردیم و او را تست کردیم سپس به این جمع بندی رسیدم که با ماهی سه هزار یورو قرارداد ببندیم. اما در صحبت‌هایمان با آقای داورزنی و همکارانشان در کمیسیون مربیان خارجی وزارت ورزش و جوانان به این نتیجه رسیدیم که هیچ تضمینی وجود ندارد که در آینده این هزینه اضافه نشود. ما هم به استفاده از مربی خارجی در رده پایه اعقتاد داریم اما به دلیل عدم ثبات وضعیت اقتصادی و نوسان قیمت‌ها نشد.
انتخاب مربی جدید بهترین تصمیم در مقطع کنونی است
همانگونه که در بخش مردان و بین روسای فدراسیون‌ها فقط یک رئیس سرمربی تیم ملی بود در بخش خانم‌ها هم اینگونه بود. علی رغم اینکه مسئولیت‌های خانم کیوانی در حوزه نایب رئیسی فدراسیون زیاد است اما کارهای کمیته استعدادیابی را هم انجام می‌دهد. نمی‌شود کارهای زیادی را بر عهده یک نفر بگذاریم. وقتی ما او را به عنوان سرمربی انتخاب کردیم خیلی‌ها اعتراض کردند که مگر می‌شود نایب رئیس سرمربی باشد، شاید آن اعتراض به جا بود تا اینکه الان کسی اعتراض کند چرا عوض شده است. از آنجایی که باید بهترین تصمیم را بگیرم این تصمیم در این مقطع صحیح تر است.
خانم ایرانمنش که به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شده رزومه خوبی دارد و باید صبر کنیم چون نتیجه کار بعد از صبر مشخص می‌شود. وقتی نتیجه کار این را ببینید اعتقادتان به تیم کاری‌مان بیشتر می‌شود. حتما این انتخاب باعث رشد تیم می‌شود و در عین حال باید از پتانسیل های بیشتری استفاده شود نه به قیمت اینکه پست ها را تقسیم کنیم و کار افت کند بلکه به قیمت اینکه تیم بالاتر برود و نتیجه بهتری بگیرد.
