به بررسی کشورها با با بیشترین و کمترین نرخ بیکاری پرداخته شده است.
نرخ بیکاری یک شاخص عقب افتاده است، بدین معنا که به جای پیش بینی شرایط اقتصادی، به تغییرات اقتصادی پاسخ می‌دهد (افزایش و کاهش می‌یابد). وقتی اقتصاد با نرخ سالم رشد کند، بازار کار فراوان می‌شود و نرخ بیکاری کاهش می‌یابد. هنگامی که اقتصاد در حال رکود یا دوران آشفته است، نرخ بیکاری به دلیل کمبود شغل افزایش می‌یابد.
سه نوع بیکاری وجود دارد: اصطکاکی، ساختاری و فصلی. منظور از بیکاری اصطکاکی، بیکاری موقت در دوره ای است که فردی در جستجوی کار است. بیکاری ساختاری، ناهماهنگی بین مهارتها یا محل کارگران و الزامات شغلی است. بیکاری فصلی، ناشی از تغییرات فصلی در فعالیت‌های جمعیتی مانند گردشگری یا کشاورزی است.
بیکاری عوارض جانبی زیادی دارد. این موارد شامل:
- افزایش افسردگی و سایر مشکلات بهداشت روانی
- افزایش نرخ جنایت
- به طور کلی بهره‌وری و مصرف اقتصادی پایین‌تر است
- نرخ داوطلبانه پایین‌تر
- فرسایش مهارتها
در زیر 10 کشور بر اساس پایین‌ترین نرخ بیکاری رتبه‌بندی شده‌اند:
در زیر 10 کشور بر اساس بالاترین نرخ بیکاری رتبه بندی شده اند:
با این حال، گزارش سازمان بین‌المللی کار نشان می‌دهد که بسیاری از 3.3 میلیارد نفر شاغل در سراسر جهان در شرایط بدی کار می‌کنند که امنیت اقتصادی، فرصت‌های شغلی مناسب و رفاه مادی را ارائه نمی‌دهد. با این وجود، نرخ پایین بیکاری لزوما به این معنی نیست که افراد بیشتری در شرایط مطلوب و پایدار زندگی می‌کنند.
نویسنده: شایان درویش
منبع: World Population Review
