حضور مبهم یک کشتی که در حال شنا بر روی آب‌های نیمه شفاف است و در میان منظره‌ای مه‌گرفته به پیش می‌راند، بارها در فیلم‌ها برای نشان دادن وحشتی که در کمین است استفاده شده و یا از آن برای نشان دادن کشتی‌های مخوف و متروکه‌ی رها شده هم استفاده می‌کردند. این تصاویر، همان چیزهایی هستند که در دریای شیری می‌توان شاهدشان بود، با این تفاوت که دریای شیری، وابسته به دنیای فیلم‌ها و قصه‌ها و خیالات نیست و حقیقت دارد! اما به راستی راز این دریا که به دریای شیری معروف است، چیست؟
در سال 1864 کاپیتان رافائل سمز از کابین خود بر روی آلابامای CSS گزارشی مبنی بر گذر از یک آب عمیق تیره رنگ و ظاهرا سنگین به داخل یک آب سبک‌تر نوشت: «این آب سبک مرا وحشت‌زده کرده بود!»
گویی چهره طبیعت به‌کل تغییر کرده بود و با کمی تخیل، آلاباما به یک کشتی فانتوم تبدیل شده بود که در بالای یک دریای فانتومی در حال درخشیدن بود.
برای خدمه‌ی کشتی که همیشه به غول و پری دریایی باور داشتند، سُر خوردن روی یک دریای شیری برای چندین ساعت خیلی وحشت‌آور بود.
اما چرا این دریا به این شکل بود؟ دریای شیری که ماریل هم نامیده می‌شد، به‌واسطه‌ی میلیون‌ها میلیون باکتری شب‌تاب ایجاد شده که در تمام بخش‌های آب شامل سطح تا عمق آب زندگی می‌کنند.
ملوانان مسحور شده قرن نوزدهم ایده‌ای درباره‌ی علت این پدیده نداشتند، اما از شیطانی بودن آن کاملاً مطمئن بودند. آن‌ها این صحنه را چنان توصیف می‌کردند که گویی شیر یا ابرها از یک افق دید به افق دیگر در حال حرکت‌اند و موجی از برف در حال ریختن به کف دریاست. امروزه درک ما از این دریا کمی عمیق‌تر است اما نحوه و چرایی این پدیده هنوز یک راز باقی‌مانده است.
استیون میلر که محقق ارشد علمی در دانشگاه ایالت کلرادو است این شب‌تاب‌ها را همانند نهنگی سفید در فاصله‌ی دور از دسترس ماهواره‌ای توصیف می‌کند. به گفته‌ی او، حس‌گرهای اولیه نمی‌توانند این نهنگ را ببینند اما ابزارهایی که میلر استفاده می‌کند، می‌تواند کمترین سطح نور ماه را نیز اندازه‌گیری کند.
موفقیت‌آمیزترین مشاهده ماهواره‌ای او از دریای شیری مربوط به گزارش سال 1995 از کشتی لیما می‌باشد. کاپیتان لیما یک افق تابشی سفید را گزارش کرد که مانند یک موج برف از افقی به افق دیگر در حال حرکت بود. میلر برای مشاهده‌ی اینکه آیا هریک از این پدیده‌ها قابل‌مشاهده هستند، تصاویر آرشیو ماهواره‌ای را مجدداً بررسی کرد. در کمال تعجب او لکه‌هایی را مشاهده کرده و توانست اولین منظره از شب‌تاب دریا را تأیید کند. مقدار این شب‌تاب‌ها هنوز بحث‌برانگیز است.
به گفته میلر: «ما رمز دریای شیری را حل نکرده‌ایم، گرچه تا حدی به کشف آن نزدیک شده‌ایم. ما قادر به شناسایی آن‌ها نیستیم و دلایل محکمی درباره‌ی نحوه شکل‌گیری و چرایی آن نداریم. فقط باید اطلاعات بیشتری درباره این پدیده کسب کنیم.» گروه میلر برای تشخیص دقیق دریای شیری در حال استفاده از ماهواره هستند.
تأثیرات اقیانوسی شگفت‌آور دیگری نیز وجود دارد، شامل جزر و مد قرمز در حوالی فلوریدا و شکوفه‌های جلبک دریایی در تمامی اقیانوس‌ها و موارد متعدد دیگر که باید کشف شوند. البته بنا به گفته‌ی ناسا، دانشمندان از اقیانوس‌ها اطلاعات بیشتری نسبت به فضا دارند.
آیا به نظر شما هم پرده‌برداری از اسرار چنین پدیده‌های طبیعی کاری ممکن و شدنی است یا اینکه هیچ‌گاه راز آن‌ها کشف نخواهد شد؟
منبع: bbcearth.com
