علي اصغرسعيدي| مصاحبه با روزنامه ايران
1. از دهه 40 به صورت کلیشه صنعتگران را پایگاه امپریالیزم در ایران می دانستند. بعد از انقلاب هم همین کلیشه باقی ماند و بر اساس آن رفتار شد.
2. در تحقیقات و زندگی پژوهی های ما، هیچ وابستگی بین صنعتگران و حکومت اثبات نشد؛ گروه صنعتگر نه از سقوط شاه نفعی می برد و نه از ماندن و حفاظت او
3. تمام ماجرای مصادره ها به خاطر فشار نیروهای چپ اسلامی بوده است.
4. دو سازمان نقش بسیاری موثری در مصادره ها داشتند؛ یکی آقای احمد زاده وزیر صنایع و دیگری آقای نعمت زاده که وزیر کار بود.
5. در دور اول تلاش ها برای ملی شدن، افرادی مانند آیت الله خامنه ای در آن زمان، آیت الله مطهری و آیت الله هاشمی رفسنجانی مخالفت کرده بودند.
6. انقلابیون هیچ برنامه اقتصادی نداشتند، بر اساس کلیشه هایی قبلی و کلیشه های خودشان، بدون دلیل و مدرک عده زیادی را وابسته به دربار می شمردند.
7. در میانه دهه چهل طیف بازار از صنعتگران جدا و به روحانیت نزدیک شد، به همین خاطر در انقلاب و بعد از آن نقش مهمی داشتند.
8. توزیع درآمد بعد از انقلاب بهتر، ولی تولیدمان بدتر بود.
9. افزایش درآمدهای نفتی، یک دلیل اصلی انقلاب بود. صنعتگران بیشتر از همه ضربه خوردند، مثلا خسروشاهی ها که در حوزه خوراکی کار می کردند، وسوسه شدند که وارد حوزه مسکن شوند.
10. واگذاری شرکت های مصادره ای به کمیته امداد و بنیاد مستضعفان، امکان بازپس‌گیری آن ها را طی دهه های بعد از بین برد
