به گزارش رتبه آنلاین از چمدان، پادشاهی بوتان کشوری با حدود ۸۰۰هزار نفر در جنوب آسیا است که در هیمالیای شرقی و در مسیر جاده ابریشم کهن قرار دارد و با منطقه خودمختار تبت چین، هند و نپال همسایه است.

سیاست‌های این کشور برپایه «شادی ناخالص ملی» است و به‌ همین‌ علت بسیاری از مردم جهان به این کشور سفر می‌کنند تا شادی را تجربه کنند. از این‌رو آمارها نشان می‌دهد که تعداد گردشگران ورودی به این کشور کوچک آسیایی در سال ۲۰۱۷ با رشد قابل قبولی مواجه شده است.

بر این اساس، در سال ۲۰۱۷ در مجموع ۲۵۴ هزار و ۷۰۴ گردشگر (بین‌المللی و منطقه‌ای) با رشد ۲۱٫۵ درصدی، از این کشور بازدید کردند که از این تعداد ۱۸۳ هزار و ۲۸۷ گردشگر منطقه‌ای بودند. تعداد کل گردشگران در سال ۲۰۱۶ برابر با ۲۰۹ هزار و ۵۷۰ گردشگر بود.

باوجود این، براساس گزارش آمارهای ورود در سال ۲۰۱۷، تعداد بازدیدکنندگان منطقه‌ای ورود به این کشور ۲۴٫۹ درصد افزایش داشت اما این رقم نسبت به افزایش ۵۰٫۴۳ درصدی سال ۲۰۱۶ با کاهش حدود ۵۰ درصدی روبه‌رو شد.

شورای گردشگری بوتان در این‌خصوص می‌گوید: «بر پایه گزارش سازمان جهانی گردشگری، نرخ گردشگری جهانی در سال ۲۰۱۷ رشدی ۷ درصدی را نشان داده که سهم بوتان از این رشد، افزایش ۲۱٫۵ درصدی بوده است.»

در این‌ میان، هند با در اختیار داشتن ۵۱٫۱۴ درصد از سهم بازدیدکنندگان تفریحی، بازار اصلی گردشگران تفریحی ورودی بوتان را در سال ۲۰۱۷ در اختیار داشته است و بعد از این کشور، بنگلادش، آمریکا، چین، کره‌جنوبی، سنگاپور، تایلند، انگلستان، آلمان و مالزی در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

رشد درآمد حاصل از گردشگری در سال ۲۰۱۷ برابر با ۷۹٫۸۰۷میلیون دلار بوده که این رقم نسبت به سال ۲۰۱۶ رشد ۸٫۲ درصدی را نشان می‌دهد. این افزایش درآمد، تعرفه توسعه پایدار، تعرفه روادید، مالیات بر درآمد و عایدی شبکه تورهای عامل را شامل می‌شود.

به‌جز کشورهای بنگلادش، هند و مالدیو سایر کشورهای جهان برای ورود به این کشور شاد نیاز به اخذ روادید دارند و همین مسئله یکی از دلایل تعداد پایین گردشگران ورودی است. اما باوجود این سیاست اخذ روادید، همچنان گردشگری این کشور در مقایسه با آمارهای سال‌های قبل با رشد قابل قبولی درحال توسعه است، هرچند نباید فراموش کرد که همین تعداد اندک گردشگران ورودی هم نسبت به کل جمعیت ۸۰۰هزار نفر این کشور کوچک، بسیار حائزاهمیت است.

 

شادی ناخالص ملی

سال ۱۹۷۲ پادشاه بوتان در گفت‌وگو با فاینشال تایمز برای اولین‌بار مفهوم «شادی ناخالص ملی» را مطرح کرد. این مفهوم که برآمده از «تولید ناخالص ملی» است در سال ۲۰۰۸ به قانون اساسی این کشور وارد شد. شادی ناخالص ملی یا جی‌ان‌اچ، شاخصی برای رسیدن به شادی جمعی و هدف و وظیفه اصلی دولت این کشور است که باید با برقراری تعادل میان طبیعت و ارزش‌های سنت به ۹ حیطه شادی و ۴ رکن شادی ناخالص ملی دست یابد. چهار رکن جی‌ان‌اچ عبارتند از: توسعه اجتماعی‌اقتصادی برابر و پایدار، حفاظت از محیط‌زیست، حفاظت و ترویج فرهنگ و حاکمیت خوب.

همچنین ۹ حیطه شادی عبارتند از: رفاه روحی و بهزیستی، سلامت، استفاده بهینه از زمان، آموزش، تنوع فرهنگی، حاکمیت خوب، شادابی جامعه، تنوع زیستی و استانداردها زندگی.