محمد توسلی| اولین شهردار تهران پس از انقلاب
تردیدی نیست که حمل و نقل ریلی درون شهری و برون شهری در هر کشور از اهمیت زیادی برخوردار است و جا دارد که دولتها با توجه به ایمنی بیشتر و هزینه عمومی کمتر آن در اولویت بندی پروژه‌ها به این موارد توجه بیشتری داشته باشند اما نگاه اجمالی به بودجه 98 نشان می‌دهد که با توجه به کاهش درآمدهای نفتی و مالیاتی، بودجه عمرانی عملا سهم‌اندکی در بودجه سال 98 داشته است در نتیجه این به آن معنی است که پیشبرد پروژه‌ها‌ی عمرانی در سال 98 احتمالا در مسیرکامل و قابل قبولی انجام‌پذیر نخواهد بود.
از سوی دیگر، نبود نگاه توسعه محور در دولت در بخش ریلی موجب شده که اولویت‌بندی دقیقی از پروژه‌ها در دست نباشد.
به عنوان نمونه عملکرد وزارت راه و شهرسازی که متولی بخش حمل و نقل کشور است خود معلول مشکلات ساختاری دولت است که با اعتبارات بسیار محدود انتظار پاسخگویی به وظایف سنگین آن را با چالش‌ها‌ی جدی روبرو ساخته است.
از منظری دیگر توجه خاص دولت به سرمایه گذاری در توسعه جاده‌ها و بزرگراهها ناشی از راهبرد و نگاه “خودرو محور” است که هزینه‌ها‌ی سنگین تصادفات و بحران زیست محیطی را به ویژه در کلانشهر تهران در پی داشته است.
در این راستا توجه به حمل ونقل ریلی و توسعه راه آهن برای سفرهای برون شهری نیز در برنامه‌ها‌ی دولت از اهمیت چندانی برخوردار نیست. چنین نگاهی در وزارت راه و شهرسازی موجب شده که مردم عملا تشویق به استفاده از خودرو شوند و در نتیجه آمار تلفات جاده‌ای در کشور بالا برود.
برای توسعه خطوط ریلی در زمان بی‌پولی دولتها بهترین گزینه دعوت از سرمایه گذاران خصوصی داخلی و خارجی است که آنها هم تا به امروز به علت نبود امنیت سرمایه گذاری وارد این عرصه نشده‌اند و تنها برخی سازمان‌ها و نهادها به اینگونه پروژه‌ها ورود کرده‌اند.
در مجموع به نظر می‌رسد در خصوص توسعه حمل ونقل ریلی باید به این نکته توجه داشت که در اجرای پروژه‌ها‌ی عمرانی تا نقدینگی کافی وجود نداشته باشد مشاور و پیمانکار پا پیش نمی‌گذارند در نتیجه نبود بودجه خود دلیل محکمی است که پروژه‌ها در مسیر پیشرفت قرار نگیرند و طبعا هم در بودجه سال 98 همانطور که ذکر شد به علت کمبود نقدینگی نمی توان انتظار گشایش چندانی داشت.
