امروزه ازگردشگری به عنوان سومین صنعت بزرگ دنیا یاد می‌شود؛ صنعتی که به رغم ایجاد فرصت های شغلی فراوان عهده‌دار نقشی بی بدیل در توسعه پایدار کشورها است .بدیهی است سابقه تمدنی، تاریخی و ویژگی‌های طبیعت ایران به گونه ای است که باید جزو کشورهای پیشرو در صنعت گردشگری باشد.اما اینکه چرا ما هم اکنون حتی شاهد پیشرفت میلی‌متری در این صنعت نیستیم به مجموع مسائلی بر می‌گردد که باید مد نظر مجموعه حاکمیت و دولت قرار گیرد.چه چیزی باعث شده است که برخی کشورها نظیر ترکیه، گرجستان، صربستان و ..در این شرایط ایران هراسی نسبت به لغو ویزا برای ایرانیان اقدام كنند. چرا ما در این شرایط بحرانی اقتصاد حاکم بر کشور نمی‌توانیم به مانند بسیاری از کشورها لغو ویزا را برای شهروندان سایر کشورها در دستور کار قرار دهیم. هم اکنون شهروندان بیش از یکصد کشور برای سفر به ترکیه، مالزی و ده‌ها کشور دیگر دنیا نیاز به اخذ ویزا ندارند.سهم ایران در قیاس با درآمد نجومی کشورها از صنعت گردشگری در حدود نیم درصد سهم جهانی است.با احتساب ارزشه‌ا و هنجارهای حاکم بر کشور، حتی برای جذب گردشگران فرهنگی، تاریخی، مذهبی ( اعم از جمعیت بیش از یک میلیارد مسلمان و سیصد میلیون شیعه)، گردشگران طبیعت گرد، گردشگران سلامت ( با توجه به مزیت و کیفیت پزشکی ایران و ارزان بودن عمل های جراحی) فاقد پلان و برنامه جامع و همه جانبه بوده و در انفعال محض به‌سر می بریم.ایران دومین کشور دنیا به لحاظ تعداد کشورهای همسایه است .در 15 کشور همسایه ایران که همجوار مرزهای زمینی و دریایی 16 استان کشور هستند، جمعیتی در حدود 600 میلیون نفر زندگی می‌کنند.کسر قابل توجهی از شهروندان این کشور نه تنها تا کنون به ایران سفر نکرده بلکه شناخت درستی نیز از ایران و جامعه ایرانی ندارند.همانند بسیاری از کشور های پیشرو دنیا در صنعت گردشگری، جذب شهروندان کشور های همسایه به‌عنوان کشورهای هدف گردشگری باید در اولویت برنامه ها و اقدامات قرار گیرد.اگر بسیاری از مردم دنیا و کشورهای همسایه تصویر نادرستی از ایران و ایرانیان در ذهن دارند، چرا نمی‌توانیم با طراحی برنامه های مبتکرانه و خلاقانه در تغییر این نگاه موثر باشیم.اقدامات متعدد و فراوانی در این خصوص قابل اجرا است.

انگشت شمار هستند گردشگران خارجی که برای نخستین بار به ایران می‌آیند و تحت تاثیر مثبت کشور ایران و جامعه ایرانی قرار نمی‌گیرند.فراز پایانی نوشته سفیر سابق کره جنوبی در پایان ماموریت خود به ایران را مرور کنیم:«وسایلم قبلا به کشورم فرستاده شده و آنچه با خود به همراه دارم لمس کردنی نیست. قلبم آکنده از دین عمیق به ایرانیان، تحسین بلوغ و تفکرشان و مهمان‌نوازی بی‌مثال و مهربانی‌شان است. اگر قلوب مردمان کشورهای‌مان مانند قلب من این‌گونه شیفته شود، تعامل صمیمانه در بین‌مان گسترش می‌یابد و یک رابطه تمام عیار بین ایران و کره‌ به وجود خواهد آمد.»باور داشته باشیم، گردشگری یک صنعت است که البته می‌تواند به مانند برخی صنایع مهم دیگر کارکردهای فراوان فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی داشته باشد، لذا برای ارتقاي همکاری های دوجانبه گردشگری با سایر کشورها و سازمان های تخصصی منطقه ای و بین‌المللی مدیریت آن نیاز به شخصی و اشخاصی متخصص و با تجربه دارد. آنچه هرگز در انتصاب مدیران ارشد این صنعت بدان توجه نشده و نمی شود.