ترور یک پسر 11 ساله است. او مثل خیلی از هم‌سن و سال‌های دیگر خود، دانش کمی نسبت به سوادآموزی مالی و بازی‌های رایانه‌ای دارد. مدرسه به او این فرصت را داده است تا پول خود را برای خرید نهار، مواد آشپزی و کتاب خرج کند. همچنین، مدرسه به او این اجازه را داده است تا یک اداره پست در مدرسه راه‌اندازی و مدیریت کند.
بازی‌های رایانه‌ای به او تجربه بیشتری در شبیه‌سازی داده است و به او اجازه می‌دهند تا به عنوان آشپز، کشاورز، مترسک و پلیس مخفی عمل کند. با این وجود، وی، سواد بیمه‌ای را طی این بازی‌ها تجربه نکرده است. وقتی در بازی بازنده می‌شود، به زندگی عادی خود باز می‌گردد اما برای بازگشت به زندگی در این بازی، هیچ نوع بیمه‌ای لحاظ نشده است.
هنگامی که بازی کشاورز را بازی می‌کند، وی باید نگران کاشت دانه و برداشت محصول باشد اما درباره پرداخت حق بیمه محصول کشاورزی هیچ نوع اشاره‌ای در برنامه بازی مدرسه طراحی نشده است.
والدین وی تلاش می‌کنند تا به او درباره چیستی و چگونگی کار با بیمه صحبت کنند. اما چطور یک کودک می‌تواند چیزی را بیاموزد که تنها والدین وی به او می‌گویند؟ چرا باید کودک به آنچه در پیرامون خود می‌بیند مانند بازی اعتماد نکند و به حرف والدین خود گوش کند؟
یکی از نتایج آن است که بسیاری از شهروندان آمریکایی به بلوغ می‌رسند یا حتی در کمیته‌های کنگره عضو هستند و برنامه‌های سلامت فدرال را نظارت می‌کنند اما دیدگاه کلی و محدودی درباره تفاوت بین پیش‌شرط استثنا در بیمه‌نامه سلامت و پذیره‌نویسی پزشکی دارند.
برای مثال، 5/7 درصد از مصرف‌کنندگان کاملاً گیج هستند و فکر می‌کنند که فرانشیز طرح سلامت، همان مبلغ کل هزینه‌های پزشکی است که این طرح در یک سال پوشش می‌دهد.
به نظر می‌رسد، راهکار آن است که ایالت‌ها باید به کودکی که وارد مدرسه می‌شود، حداقل یک ساعت آموزش درباره اینکه بیمه چیست، چگونه عمل می کند، چگونه نظارت می‌شود، نمایندگان و کارگزاران بیمه چه کسانی هستند و مصرف‌کنندگان در صورت بروز مشکل نسبت به بیمه‌نامه باید به کجا مراجعه کنند، ارائه شود.
مدارس متوسطه عالی باید در برنامه درسی ریاضیات یا علوم اجتماعی، طرح‌های بیمه را بررسی و تحلیل کنند و یک طرح بیمه لوازم‌التحریر در مدرسه داشته باشند.
تمامی دانش‌آموزان باید 2 دلار در ماه برای بیمه لوازم‌التحریر خود پرداخت کنند. آنها باید حق انتخاب بین خویش‌فرما یا بیمه اختیاری را داشته باشند.
حداقل یک روز در طی ماه بیمه، هر کودک باید در گروه مدیریت بیمه پول لوازم‌التحریر، خدمت کند و به پردازش و داوری خسارت‌هایی که دانش‌آموزانی که مداد و دفتر خود را گم کرده یا فراموش کرده‌اند، بپردازد. آنها باید مداد و دفتر جایگزین به دانش‌آموزانی که مزایای طرح بیمه دارند، بفروشند.
گذران یک روز یا دو روز در مدیریت خسارت‌ها نسبت به فراموش‌کنندگان مداد و دفتر به دانش‌آموزان درکی از افرادی که در شرکت‌های بیمه کار می‌کنند، را ایجاد می‌کند.
منبع: پراپرتی و گژولتی
