حرکت کشورها به سمت استفاده از ارزهای ملی در تجارت به اقدامات آمریکا در چاپ دلار بدون پشتوانه طی سال های اخیر پایان می دهد. این اقدامات باعث شده بود تورم آمریکا به دیگر کشورها منتقل شود و کشورها به سیستم ارزی ایالات متحده وابسته باشند.
به گزارش رتبه آنلاین ، بعد از پایان جنگ جهانی دوم، سیستم اقتصادی بین المللی در حال از بین رفتن بود. بنابراین طرحی برای ایجاد یک سیستم اقتصادی جدید ارائه شد. در ژوئیه ۱۹۴۴، بیش از ۷۳۰ نماینده از کشورهای جهان در کنفرانس پولی و مالی برتون وودز در ایالت نیوهمپشیر گرد هم آمدند.
در این کنفرانس، نمایندگان قرارداد تاریخی برتون وودز که برنامه ای برای ایجاد یک سیستم مقرراتی مالی بود را امضاء کردند. مقرراتی که در نهایت منجر به ایجاد بانک بین المللی ترمیم و توسعه و صندوق بین المللی پول شد. هدف اصلی صندوق بین المللی پول این بود که از هرگونه عدم تعادل موقت پرداخت ها جلوگیری شود.
چارچوب موافقتنامه برتون وودز برای کنترل ارزش پول بین کشورهای مختلف بود. هر کشوری باید یک سیاست پولی مشخصی را ایجاد می کرد که نرخ مبادله ارز خود را در برابر مقدار ثابتی از طلا حفظ کند. تا اینکه در سال ۱۹۷۱، آمریکا رابطه بین دلار و طلا را قطع کرد (در آن زمان نرخ ثابت طلا و دلار برابر ۳۵ دلار به ازای هر اُنس بود).
از این تاریخ به بعد بود که سیستم برتون وودز پایان یافت و توافقنامه میان کشورها ملغی شد. پایان این سیستم به دلار آمریکا اجازه داد تا به یک ارز مبادله ای صرف تبدیل شود و به فدرال رزرو این اختیار را دهد که بدون محدودیت پول چاپ کند.
چاپ دلار بدون پشتوانه در آمریکا تورم را به سراسر جهان منتقل می کند
به گفته جیمز ریکاردز نویسنده کتاب جنگ های ارزی، چاپ دلار در آمریکا به معنای تورم بیشتر در چین، افزایش قیمت مواد غذایی در مصر و حباب بازار سهام در برزیل است. چاپ دلار به این معنی است که بدهی ایالات متحده بی ارزش می شود، بنابراین طلبکاران خارجی به دلارهای ارزانتر خود دست می یابند.
کاهش ارزش به معنی افزایش بیکاری اقتصادهای در حال ظهور است؛ چراکه صادرات آن ها برای آمریکایی ها گرانتر تمام می شود. تورم ناشی از آن نیز به معنای افزایش قیمت برای واردات مورد نیاز اقتصادهای در حال توسعه مانند مس، ذرت، روغن و گندم است. کشورهای خارجی برای مبارزه با تورم ایجاد شده توسط ایالات متحده شروع به وضع یارانه ها، تعرفه ها و کنترل سرمایه می کنند و جنگ ارزی تسریع می شود.
قرارداد آتی معاملات نفت چین و تغییر معادلات جهانی
در حال حاضر دلار آمریکا به عنوان نخستین ارز ذخیره جهانی در حال از دست دادن جایگاه خود است و انتظار می رود که وقوع جنگ جهانی اجتناب ناپذیر باشد. به خصوص زمانی که کشورهای عمده ای از قبیل چین، روسیه و ایران اقدامات استراتژیکی را برای کنار گذاشتن دلار آمریکا انجام می دهند.
این کشورها به دنبال استفاده از ارزهای ملی خود هستند. اصطلاح پترویوآن – خرید و فروش نفت با یوآن چین- نمودی از این اقدامات است. چین تصمیم دارد قیمت نفت را با یوآن خود اعلام کند. همچنین این کشور می خواهد قرارداد آتی معاملات نفت یوآنی با پوشش ریسک طلا را راه اندازی کند که پویایی های اقتصاد جهانی را تغییر خواهد داد.
چین سیستم پترویوآنی را در اواخر سال جاری میلادی راه اندازی خواهد کرد که در نهایت تهدیدی برای دلار آمریکا به عنوان ارز ذخیره جهانی خواهد بود.
عواقب کنار گذاشتن دلار برای اقتصاد آمریکا
حرکت کشور چین عواقب وخیمی برای آمریکا خواهد داشت. در ابتدای کار، مطمئنا توانایی واشنگتن برای تحمیل تحریم های اقتصادی علیه هر کشوری را به وضوح تضعیف خواهد کرد. در عین حال، به دلیل گرانتر شدن واردات، قدرت خرید مصرف کنندگان آمریکایی نیز به آرامی کاهش خواهد یافت.
ایران و روسیه در حال حاضر به آرامی دلار آمریکا را کنار می گذارند تا تحریم های اقتصادی آمریکا را بی اثر کنند. ونزوئلا نیز قصد دارد تا سیستم جدید پرداخت های بین المللی را اجرایی کند و یک سبد ارزی را برای رهایی از سلطه دلار ایجاد کند. این سبد ارزی شامل روبل، یوآن، ین، روپیه و یورو است.
دلار آمریکا در حال از دست جایگاه خود به عنوان ارز ذخیره جهانی است، بنابراین احتمال جنگ با چین وجود دارد. شاید درگیری های آمریکا با کره شمالی هشدار جدی برای چین است تا دلار را در مبادلات خود حفظ نماید. اما باید توجه داشت که چین، قابل مقایسه با عراق یا لیبی نیست و از قدرت نظامی بالایی برخوردار است.
با راه اندازی سیستم پترویوآنی فرآیند دلارزدایی تسریع خواهد شد. ایالات متحده به سرعت در حال سقوط است و برای زنده ماندن دست به هر کاری خواهد زد. بنابراین این که آیا جنگ ارزی شروع شده است یا نه در ماه های آتی با راه اندازی بازار قراردادهای مبادلات آتی یوآنی، به طور دقیق مشخص خواهد شد.
برگرفته از: گلوبال ریسرچ