براساس استانداردهای سازمان جهانی دریانوردی، کشتی‌هایی که در آب‌های بین‌المللی تردد می‌کنند باید استانداردهای سوخت مصرفی خود را به حدی قابل قبولی برای حفظ محیط زیست برسانند که این موضوع با توجه به تحریم های آمریکا علیه ایران مشکلاتی را برای شرکتهای ایرانی به وجود آورده است.
به گزارش رتبه آنلاین از ایسنا، یکی از اصلی‌ترین استانداردهایی که در سال‌های گذشته بر لزوم رعایت آن تاکید شده، استفاده از سوخت کم‌سولفور در کشتی‌ها و شناورهاست و با توجه به محدودیت‌هایی که در ماه‌های گذشته تحریم‌های یک‌جانبه و غیرقانونی آمریکا علیه اقتصاد و مردم ایران به وجود آورده، واردات این سوخت برای شرکتهای کشتیرانی دشوار شده است.
در چنین چارچوبی استفاده از ظرفیت‌ها و تولیدات داخلی، اصلی‌ترین اولویت به شمار می‌رود و بر اساس اطلاعات ارائه شده، در حال حاضر تنها پالایشگاه شازند اراک توان تولید این سوخت را دارد.
به وجود آمدن مشکلاتی در تامین سوخت کم‌سولفور کشتی‌ها و شناورها باعث شده در جلسه اخیر کمیسیون تسهیل تجارت اتاق بازرگانی، نمایندگان بخش خصوصی نیز به این مسئله بپردازند و نیاز به سرمایه‌گذاری جدید در این حوزه را مطرح کنند.
در این جلسه مهدی شریفی نیک‌نفس – نایب‌رئیس این کمیسیون – با اشاره به اینکه از ابتدای ژانویه بر اساس استاندارد IMO۲۰۲۰ سوخت کشتی‌ها باید مطابق با سولفور ۵۰۰PPM باشد، اظهار کرد: تعیین این استاندارد منجر به افزایش هزینه حمل و کمبود سوخت برای انتقال محصولات پتروشیمی شده است. چند کشتی زمین‌گیر شده‌اند و سوختی برای آنها موجود نیست. در واقع اگر پالایشگاه‌های ایران بخواهند در این زمینه سرمایه‌گذاری کنند به ۱۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز است.
در این رابطه مسعود پلمه – دبیر انجمن کشتیرانی و صنایع وابسته – در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: از حدود ۱۰ سال پیش، سازمان جهانی دریانوردی به بحث استاندارد سوخت کشتی‌ها و لزوم استفاده از سوخت کم سولفور برای کشتی‌ها ورود و در سال‌های گذشته بر لزوم پایبندی به آن تاکید کرد. این سوخت در بسیاری از کشورهای جهان تولید می‌شود و مشکلی در تامین آن نیست، اما با توجه به تحریم‌های صورت گرفته، در حال حاضر محدودیت‌هایی در این زمینه برای ایران وجود دارد و از این‌رو ترجیح بر تامین این نیاز از داخل است.
وی با بیان اینکه در حال حاضر تنها پالایشگاه شازند این سوخت را در داخل ایران تولید می‌کند، گفت: در این زمینه ما در حال حاضر دو مشکل داریم؛ از سویی میزان تولید این سوخت متناسب با نیازهای داخلی کشور نیست و ما باید مقدار تولید خود را افزایش دهیم و از سوی دیگر این پالایشگاه اعلام کرده این سوخت را در محل پالایشگاه تحویل می‌دهد و همین موضوع برای شرکتهای کشتیرانی هزینه‌ای مضاعف به وجود می‌آورد. از این رو امیدواریم با ورود وزارت نفت و دستگاه‌های ذی ربط، شرایط برای برطرف شدن این مشکل و تامین سوخت مورد نیاز شناورها فراهم شود.
