برخلاف تصور بسیاری از مردم، قوی‌ترین جانور ساکن در کره زمین، نوعی مورچه موسوم به مورچه بافنده آسیایی است که می‌تواند اجسامی با وزن یک‌صد برابر وزن خود را بلند کرده و به‌راحتی جابه‌جا کند.
از دید دانشمندان اما حقیقت چیز دیگری است؛ زیرا جثه این جانوران فرق می‌کند. میزان قدرت یک جانور را باید با مقیاس وزن و جثه‌اش بررسی کرد و به همین دلیل است که از نظر علمی، مورچه‌ها قوی‌ترین موجودات جهان محسوب می‌شوند.
البته همه مورچه‌ها دارای قدرت یکسانی نیستند و در این میان، گونه مورچه بافنده آسیایی (Asian weaver ants) از سایر مورچه‌ها قوی‌تر است. مورچه بافنده آسیایی می‌تواند اجسامی را با وزن ۵۰۰ میلی‌گرم بلند کرده و جابه‌جا کند و جالب‌تر این‌که وزن این اجسام حدود ۱۰۰ برابر از وزن خود مورچه بیشتر است. اگر بخواهیم این قدرت را با ورزشکار وزنه‌برداری به وزن ۱۰۰ کیلوگرم مقایسه کنیم، او باید بتواند وزنه‌ای برابر با ۱۰هزار کیلوگرم (۱۰ تن) را بلند کند.
راز توانمندی این مورچه‌های قدرتمند به‌جز قدرت عضلات برای بلند کردن اجسام، در میزان چسبندگی دست‌ها و پاهایش نیز نهفته است. این مورچه‌ها صفحات چسبناکی با قابلیت تمیز شدن خودکار در پاهایشان دارند که به این حشرات اجازه می‌دهد بدون بر هم خوردن تعادلشان، بارهای سنگین را جابه‌جا کنند و حتی در مسیرهای قائم و از بالا به پایین نیز بدون مشکل حرکت کرده و تعادل خود را حفظ کنند.
مورچه‌های بافنده آسیایی که با عنوان مورچه‌های کله‌سبز نیز شناخته می‌شوند، عموما روی درختان زندگی می‌کنند و به دلیل سبک خاص لانه‌سازی خود شهرت دارند. آن‌ها برگ‌های درختان را به شکل منحصربه‌فردی به یکدیگر می‌دوزند و داخل آن تخم‌گذاری می‌کنند. کلونی این مورچه معمولا شامل بیش از ۵۰۰هزار مورچه کارگر و صدها لانه‌ای است که روی یک درخت یا چند درخت هم‌جوار ساخته شده‌اند.
غذای اصلی این مورچه‌ها با شکار حشرات کوچک و جمع‌آوری شهد گیاهان و دانه‌ها تأمین می‌شود و ساختار اجتماعی بسیار جالب و منحصربه‌فردی در میان آن‌ها از نظر تقسیم کار و انجام وظایف وجود دارد. مورچه‌های بافنده آسیایی معمولا بین ۵ تا ۱۰ میلی‌متر طول دارند و رنگ بدن آن‌ها معمولا بر اساس نوع گونه‌شان در طیف متنوعی بین زرد و قرمز قرار می‌گیرد. این مورچه‌های قدرتمند شجاعانه از حریم و قلمرو خود دفاع می‌کنند و اجازه ورود حشراتی را که به‌عنوان آفت برای درخت‌ها محسوب می‌شوند، به محل زندگی خود نمی‌دهند. در برخی کشورهای جنوب‌شرقی آسیا از این مورچه‌ها به‌عنوان آفت‌کش طبیعی در برابر آفات کشاورزی و حشرات و جانوران مزاحم استفاده می‌شود.
زخم ناشی از گزیدگی این مورچه‌ها حتی برای انسان‌ها نیز بسیار دردناک است، چراکه آن‌ها با آرواره‌های قوی خود بدن قربانی را می‌گزند و اسید فورمیک به آن تزریق می‌کنند.
