دکتر حامد پاک طینت|
دنیا چقدر عوض شده است. یکصد و شش کشور جهان در سال گذشته با تورم کمتر از پنج درصد روبرو بوده اند و به راحتی با یکدیگر تجارت کرده اند. بیماری تورم در اکثر کشورهای جهان مهار شده است. آیا دولت خواهد توانست در سال پیش رو غول تورم را که از شیشه خارج شده دوباره درون شیشه کند؟آیا دولت خواهد توانست رکودی که گفته می شود امسال تاریخی خواهد بود مهار نماید؟آیا تولید در ایران امسال که سال رونق تولید است سروسامان خواهد یافت؟
صندوق بین المللی پول برای ایران رشد اقتصادی سال ۲۰۱۹ را ۶- درصدپیش بینی کرده و بانک جهانی هم پیش بینی امیدوارکننده تری ندارد.جالب آنکه پیش بینی مرکز پژوهش های مجلس هم با این پیش بینی همخوانی دارد.
چرا مراکز پژوهشی داخلی و خارجی یکصدا و هماهنگ از کوچک شدن اقتصاد ایران و کاهش تولید برآورد دارند؟
چه کرده ایم که همه پیش بینی ها بر این روند اتفاق نظر دارد؟
بیایید برای چند دقیقه چشمان خود را ببندیم و فکر کنیم در خوابیم و در این خواب خوش ،تصویر اقتصاد ایران را اینگونه ببینیم:
تصمیم گیران اقتصاد ایران نگاه خود را به اقتصاد تغییر داده اند!
اقتصاد ایران ابزاری در خدمت سیاست نیست.
اولین اولویت دولت ، کلیه وزارتخانه ها ، مجلس شورای اسلامی ، مجمع تشخیص مصلحت نظام ، شورای نگهبان و …رشد تولید ناخالص ملی و افزایش ده درصدی درآمد سرآمد ملی است
سرمایه های اجتماعی در سطوح دولتی و حکمرانی بعلت عملکرد مناسب قبلی خود به گونه ای قابل اتکاست که هر توصیه ای از سوی نمایندگانش، برای آرامش فضای عمومی اقتصاد مورد پذیرش و باور جامعه است.
دولت و مجلس با همکاری یکدیگر کلیه ردیف هایی که در طول سالهای گذشته موجب افزایش بودجه عمومی و بودجه کل کشور بوده حذف نموده و مصمم به خاتمه دادن به ریخت و پاشهای مرسوم شده اند.
دولت روابط خود با بانکها را سامان داده ، شرایط حاد بانکی را مدیریت نموده و ریشه سرطان فساد به ویژه در این بخش را خشکانده و قاطعانه از این مسیر جلوی رشد افسارگسیخته تورم را گرفته است
صحبت ها و اظهارات رئیس کل محترم بانک مرکزی با اعتبار و اعتمادی که در جامعه برای خود و سیستم بانکی فراهم نموده قابل اتکا است و جامعه و بالاخص فعالان اقتصادی روی آن حساب می کنند و بر اساس اظهارات او برنامه ریزی می کنند.
به خاطر اعتماد به گفته های مسئولین ، ثبات به بازار بازگشته است و تولید قابل برنامه ریزی و سرمایه گذاری قابل محاسبه است.
رئیس محترم سازمان برنامه و بودجه از اتلاف چهارده میلیارد دلار در سال گذشته درس گرفته و متوجه شده است”قیمت” را بازار تعیین می کند و ارز با نرخ ترجیحی جز اعطای رانت های میلیاردی به گروههای خاص ، چیز دیگری نیست.همچنین ایشان پس از سالها تجربه مدیریتی در سطوح عالی کشور دریافته اند با ارایه و اعلام بسته های مختلف با عناوین رنگارنگ و از جنس وام و تسهیلات و معمولا از نوع ارزان قیمت یا حتی بلاعوض ، رونق به تولید برنمیگردد کما اینکه هرگز بر نگشت و مصمم شده اند در عوض با استخراج شاخص های فضای کسب و کار و صدور بخشنامه‌های سخت گیرانه و پیگیری مجدانه، هر دستگاه را مکلف به بهبود شاخص های مرتبط با حوزه فعالیت خود تا پایان سال نمایند.
وزیر محترم صمت از صدور هفتاد بخشنامه متناقض و ایجاد ممنوعیت ها و محدودیت های مختلف در سال گذشته که منجر به از بین رفتن صادرکننده و واردکننده های بسیار شد تجربه اندوخته و متوجه این موضوع شده است که ماموریت اصلی وزارتخانه سیاستگذاری است و نه ایجاد محدودیت و هر روز با بیاد آوردن تصویر گوسفندان زنده در هواپیماهای آنچنانی برای ورود و سپس خروج آنها با قایق های موتوری کنار مرز مصمم شده است تا با همه توان و استفاده از امکانات وزارتخانه بجای ایجاد محدودیت ها و ممنوعیت های بی‌حاصل نسبت به تسهیل و روانکاری فعالیتهای فعالان اقتصادی و به ویژه صادرکنندگان با درک حقایق اقتصاد اقدام نماید.
وزیر محترم کشاورزی ، دولت و سازمان برنامه و بودجه را متقاعد نموده است که فعلا و در شریط کنونی بجای سوبسید به کالای اساسی برای واردات با دلار ارزان ، به تولید کننده کالای اساسی و دامدار داخلی و ایرانی برای تولید همان حجم کالا سوبسید پرداخت کند.
وزیر محترم اقتصاد و دارایی از عدم امکان وصول مالیات از پنجاه درصد اقتصاد ایران برافروخته است و مصمم است تا پایان سال از بخش های برخوردار و ثروتمندی که بی زحمت منافع کلان اقتصادی کسب می کنند مالیت کشور را اخذ و در عوض مالیات بخش مولد را موقتا تعدیل نماید.
آیا رونق تولید شدنی است ؟!
آری شود ، و لیک به خون جگر شود .
