به گزارش رتبه آنلاین، ایسنا به نقل از ردیت، پژوهشگران “دانشگاه سوانسی”(Swansea University) انگلستان موفق شدند در بررسی جدید خود، نشانه‌های ابتدایی “اختلال خوردن”(Eating disorder) را در مقیاس بزرگ نشان دهند.

این پژوهش نشان می‌دهد افرادی که به اختلال خوردن مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلاء به اختلالات دیگر قرار می‌گیرند. شاید نتایج این پژوهش بتوانند به تشخیص بهتر و سریع‌تر نشانه‌های اختلال خوردن کمک کنند.

این بررسی نشان می‌دهد اختلالات خوردن از جمله بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی، ۱.۶ میلیون نفر را در انگلستان تحت تأثیر قرار داده است و در صورتی که به افراد مبتلا کمک نشود، امکان تشدید آن نیز وجود دارد.

اختلال خوردن، هم بر زنان و هم بر مردان اثر می‌گذارد و در بیشتر افراد، طی دوره نوجوانی و اوایل بزرگسالی تشخیص داده می‌شود. این اختلال، بالاترین میزان مرگ و میر را در میان بیماری‌های روحی دارد و هم به مشکلات فیزیکی و هم به خودکشی منجر می‌شود.

به رغم مقیاس بزرگ این اختلال، منابع درمان محدود هستند و مراکز درمانی تخصصی کمی برای درمان وجود دارند. افرادی که به اختلال خوردن مبتلا می‌شوند، معمولاً جوان و آسیب‌پذیر هستند و شاید از تشخیص دوری کنند اما نباید فراموش کرد هرچه یک اختلال زودتر تشخیص داده شود، پیامدهای بهتری برای بیمار خواهد داشت.

پژوهشگران دانشگاه سوانسی در این پژوهش تلاش کرده‌اند تفاوت بزرگی ایجاد کنند و نشانه‌های ابتدایی اختلال خوردن را زودتر تشخیص دهند. آنها در این پژوهش، سوابق مربوط به سلامت ۱۵۵۵۸ نفر را بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۷ تحت تأثیر قرار دادند.

داده‌های این پژوهش، تغییراتی را در افراد مبتلا به اختلال خوردن نشان دادند که به پیامدهای زیر منجر شد.

· افزایش سطح اختلالات روحی مانند اختلال شخصیت و افسردگی

· افزایش سطح تصادف، جراحت و خودزنی

· افزایش تجویز داروهای مربوط به سیستم عصبی مرکزی مانند داروهای ضد روان‌پریشی و ضدافسردگی

· افزایش تجویز داروهای گوارشی و مکمل‌های رژیمی

بررسی ترکیب این عوامل می‌تواند به تشخیص زودهنگام اختلال خوردن کمک کند.

دکتر “جاسینتا تان”(Jacinta Tan)، استادیار روانشناسی دانشگاه سوانسی و سرپرست این پژوهش گفت: تشخیص و درمان به موقع در درمان اختلال خوردن مهم است و به تأخیر انداختن تشخیص و دریافت درمان، تأثیر منفی خواهد داشت. افزایش تجویز داروها و مکملها هم قبل و هم بعد از تشخیص، نشان می‌دهد که اگر بیماران مبتلا به اختلال خوردن به مراکز درمانی مراجعه نکنند، با دشواری‌های بیشتری روبرو خواهند بود. این موضوع، نیاز به تشخیص زودهنگام و درمان بالینی و اهمیت این موضوع را اثبات می‌کند.

نتایج این پژوهش، نیاز به تشخیص و درمان به موقع را برای این گونه بیماران و اهمیت این موضوع را نشان می‌دهند. دکتر “جوآن دملر”(Joanne Demmler)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این پروژه، پیامدهای جالبی داشت. ما در این پژوهش، از داده‌های بالینی استفاده کردیم و آمار مشخصی در مورد اختلال خوردن ارائه دادیم.

پروفسور “کیت لوید”(Keith Lloyd)، از پژوهشگران این پروژه گفت: اختلال خوردن، تأثیرات مخربی بر افراد مبتلا و خانواده‌های آنان خواهد داشت؛ در نتیجه این پژوهش، تا حد زیادی به زمان وابسته است. ما باید تلاش کنیم تا خدمات کافی را برای افراد مبتلا به این اختلال فراهم کنیم تا آنها را از مشکلات احتمالی و نهایتاً مرگ نجات دهیم.

این پژوهش، در مجله “British Journal of Psychiatry” به چاپ رسید.