یک روان‌شناس گفت: همه ما با شدت و ضعف، در گیر نحوه تفکر و قضاوت دیگران در مورد خودمان هستیم اما شدت گرفتن این تفکرات، می‌تواند عذاب‌آور باشد.
به گزارش رتبه آنلاین، ربابه روزبه در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: هراس اجتماعی، ترس غیرمنطقی، شدید و مداوم از یک فعالیت یا وضعیت اجتماعی خاص است. البته این ترس در برخی افراد به یک یا دو موقعیت خاص مانند صحبت کردن در عموم یا شروع گفت‌وگو محدود است، اما بعضی دیگر بسیار مضطرب هستند و از هرگونه وضعیت اجتماعی ترس دارند.
این مشاور با بیان این‌که سن شروع اختلال فوبیای اجتماعی بین ۱۱ تا ۱۹ سالگی (نوجوانی) است، ادامه داد: افراد مبتلا به اختلال هراس اجتماعی از یک یا چند موقعیت اجتماعی و یا عملکردی که در معرض بررسی دقیق دیگران است، ترس دارند. به عنوان مثال، ملاقات با افراد ناآشنا، مورد مشاهده قرار گرفتن هنگام غذا خوردن، صحبت کردن یا انجام عملی خاص، این قبیل افراد را به شدت آزار می‌دهد.
وی با بیان این‌که مبتلایان به این نوع اختلال، همیشه می‌ترسند که با رفتارهای‌شان باعث خجالت‌زدگی و یا ارزیابی منفی از طرف دیگران شوند، افزود: در واقع قرار گرفتن در معرض شرایط اجتماعی تقریبا همیشه مبتلایان به اختلال هراس اجتماعی را دچار اضطراب شدید می‌کند. علاوه بر این، چنین افرادی اگر ناچار به قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی باشند، اضطراب و ترس شدیدی را تحمل می‌کنند.
روزبه با تاکید بر این‌که مبتلایان به اختلال هراس اجتماعی، در موقعیت‌های اجتماعی، خودآگاهی داشته و با علایمی مانند شرم شدید، دل‌درد، ضربان قلب بالا، سرگیجه و حتی گریه دست و پنجه نرم می‌کنند، تصریح کرد: داشتن ترس مداوم، شدید و مزمن از مورد تماشا واقع شدن و قضاوت دیگران، داشتن نشانه‌های جسمانی اضطراب، همچنین احساس تردید برای صحبت با همکلاسی‌ها یا هم گروهی‌ها (اجتناب از تماس با چشم، تنها نشستن هنگام ناهار و اجتناب از صحبت کردن در پروژه‌های گروهی) از دیگر علایم هراس اجتماعی است.
این روان‌شناس با اشاره به این‌که نشانه‌ها معمولا شش ماه یا بیشتر وجود دارد، یادآور شد: اگر این نشانه‌ها ما را از انجام فعالیت‌هایی که دوست داریم دور کرده و یا پیدا کردن و نگه داشتن دوست را برای‌مان مشکل کرده است، باید به فکر درمان آن باشیم. در همین راستا، باید با یک روان‌شناس که در درمان اختلال هراس اجتماعی تخصص دارد صحبت کنیم.
روزبه خاطرنشان کرد: قبل از هر چیز، مهم است بدانیم که اگر از این اختلال رنج می‌بریم، به این معنی نیست که غیرطبیعی هستیم و راه درمانی وجود ندارد. اما عدم پیگیری برای درمان ممکن است به افسردگی، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، مشکلات تحصیلی، شغلی و کیفیت پایین زندگی منتج شود. این در حالی است که دو روش درمانی موثر برای فوبیای اجتماعی وجود دارد که تجویز دارو و درمان رفتاری و یا ترکیبی از هردو را شامل می‌شود.
