از میدان توپخانه تا خیابان انقلاب و در منطقه لاله زار هزاران شرکت صنعتی و تجاری و واحد کسبی و انبار و کارگاه های کوچک فعال هستند و هزاران شغل فراهم کرده‌اند که هیچکدام اتکا به بودجه دولتی ندارند و تازه کمک حال دولت هم هستند.
به گزارش رتبه آنلاین، سعید منصور افشار – شهرداری تهران بار دیگر اعلام کرده که در نظر دارد لاله زار را به پیاده راه تبدیل کند و البته این بار به بهانه خرید ویرانه‌های تئاتر نصر و اعلام احداث موزه تئاتر در آن مکان.
لاله‌زار تهران، در یک قرن گذشته، مرکز رویدادها، تفرج و تفریح اقشار مختلف مردم تهران و ایران به شمار می‌رفت و اگر نقبی به تاریخ معاصر بزنیم، حکایت‌های ناگفته‌ای در کف خیابان لاله‌زار و اطراف آن خواهیم شنید. کف خیابان لاله‌زار برایمان خواهد گفت که چگونه سربازان اشغالگر روسیه شوروی و انگلیس در جریان جنگ دوم جهانی، تهران را عرصه تاخت و تاز خود کرده بودند، لاله‌زار از حضور انواع تئاترها، کافه‌ها، سینماها، رستوران‌ها و … سخن به میان خواهد آورد و شاید حکایت قحطی تهران تلخ‌ترین حکایت ناگفته ی لاله زار باشد.
هنر تئاتر و سینمای مولف ایران اولین گام‌هایش را در لاله‌زار برداشت و سپس به خیابان‌های اطراف گسترش یافت.
پس از انقلاب اسلامی، کاباره‌ها، تئاترها کافه‌ها و سینماها و حتی خیاطی‌ها و پارچه فروشی‌ها تعطیل و جایشان را به صنف الکتریک کوچ کرده از خیابان ناصرخسرو و سایر مناطق تهران و ایران سپردند، گرچه اشخاصی مانند صابر رهبر به خاطر عشق دیرینش به سینما و هنر، تا همین اواخر سینما کریستالش را فعال نگهداشته بود و محل نمایش فیلم‌های معتبر و ارزشمند ایران و جهان و برگزاری جشنواره فیلم فجر شده بود، اما او هم ناچار به تعطیل سینمایش شد.
لاله‌زار در گذر زمان تبدیل به مرکز تولید، توزیع و فروش لوازم و کالاهای الکتریک و الکترونیک و روشنایی تا هنر، در شکلی دیگر و در صنعت نور، روشنایی، لوستر، دکوراسیون در این خیابان قدیمی ادامه یابد.
سال‌ها پیش به یک دانشگاه پیشنهاد کردم که تحقیقات میدانی در لاله‌زار از نظر میزان تحصیلات کسبه منطقه انجام بدهند؛ در بررسی‌ها مشخص شد که نزدیک پنجاه درصد آن‌ها تحصیلات دانشگاهی دارند و چون در کف بازار صنعت و تجارت لاله‌زار آموزش عملی دیده‌اند، در حال حاضر به صنعتگران و تجار حرفه‌ای تبدیل شده‌اند و حتی فعالیت بازرگانی بین‌المللی هم دارند.
با این اوصاف، شورای شهر تهران و شهرداری توجه داشته باشند که مناسبات کاری لاله‌زار تغییر پیدا کرده است، در حال حاضر هزاران شغل در ایران وابسته به فعالیت‌های صنعتی و تجاری فعال در منطقه لاله‌زار هستند. لاله‌زار با بوذرجمهری تفاوت اساسی دارد. صرفا در اتاق‌های دربسته نشستن و تصمیم گرفتن کار درستی نیست و حتی مشکل آفرین و دردسرساز می شود، تردد وسایل نقلیه در لاله‌زار شبانه روزی است و کامیون‌ها و تریلرهای حامل کانتینرهای حاوی کالاهای وارداتی یا تولیدی از 12 شب تا 5 صبح کارهای تخلیه یا بارگیری را انجام می‌دهند، یا صدها وانت بار در منطقه فعالند.
فکر می‌کنم اگر شهرداری تهران به همان کار رونق و گسترش فرهنگسراها و خانه‌های فرهنگ و کتابخانه‌های موجود در پارک‌ها و محلات تهران بپردازد و راه شهردار قبلی در توسعه فضاهای فرهنگی به ویژه سینماها را ادامه دهد، مفیدتر است.
از میدان توپخانه تا خیابان انقلاب و در منطقه لاله زار هزاران شرکت صنعتی و تجاری و واحد کسبی و انبار و کارگاه‌های کوچک فعال هستند و هزاران شغل فراهم کرده‌اند که هیچکدام اتکا به بودجه دولتی ندارند و تازه کمک حال دولت هم هستند. این منطقه حالا در حال ایجاد و گسترش نگرش و فرهنگی دیگر است، فرهنگ باهم بودن، باهم زیستن و همکاری کردن، همدیگر را تحمل کردن، همکاری و همفکری کردن باهم و بالاخره پیشبرد تفکر و بینشی جدید و پیشرو در صنعت و تجارت و خدمات بخش خصوصی.
بگذارید این راه ادامه یابد، قرار نیست آنچه که ما دوست داریم، رنگ واقعیت به خود بگیرد، لاله‌زار به لاله‌زارنو تبدیل شده و با کمی گشت عمقی در محل پی خواهیم برد که روح هنر در کالبد صنعت و تجارت و خدمات دمیده شده است.
منبع : عصر ایران