دکتر حسن فروزان فرد دبیرکمیته علمی جشنواره ملی بهره وری| آهنگ رشد بهره وری در ایران بسیار نامطلوب است و خیلی عقب تر از آن چیزی است که حتی ما در برنامه های مان پیش بینی کرده‌ایم.حال پرسش این است که، 33 درصد رشدی که از نظر بهره وری دیده ایم از کجا آمده است؟
سیاست گذاران این عدد را زمانی که خواستند سیاست‌گذاری کنند(در برنامه توسعه)،با نگاهی به متوسط کشورهای درحال توسعه بدست آوردند و گفتند این کشورها چه میزان از رشدشان ناشی از بهره وری است. بر این اساس ما هم همان متوسط را به عنوان هدف در نظر گرفتیم.
در این بخش در مورد متوسط وضعیت کشورهای در حال توسعه صحبت می کنیم و هدفمان را ۳۳ درصد گذاشتیم و اصلاً به آن دست پیدا نکردیم. در مورد رکوردهای افزایش بهره وری در دنیا که آنها بالای ۶۰ درصد یا ۶۵ درصد هستند صحبت نمیکنیم، بلکه در مورد ۳۳ درصدی صحبت می‌کنیم که بر اساس متوسط کشورهای در حال توسعه انتخاب کردیم و هیچ وقت به نصف آن نیز دست پیدا نکردیم.
یک بررسی ساده نشان می‌دهد که این موضوع اصلاً با واقعیت محدودیت منابع و محدودیت درآمدهای ارزی ما هماهنگ نیست؛ انگار که غیر هوشیارانه به آینده خود نگاه می کنیم.
فکر می‌کنیم که همچنان با این وضعیت از کسب و کار یا گرداندن فضای اقتصادی می توانیم ادامه دهیم در حالی که چهارچوب اقتصادی ایران اگر در یک تحول جدی شکل تولید ارزش افزوده و عرضه کالا و خدمات خود را تغییر ندهد توان اداره خود را دیگر نخواهد داشت.
باید بدانیم که ظرف ۵ سال آینده تغییر درآمدهای دولت و هزینه های دولت به گونه‌ای در حال تحول است که امکان اداره امور دیگر فراهم نخواهد بود . در واقع ما دوباره رشد منفی را تجربه خواهیم کرد و هر چه سریعتر باید بازنگری ها آغاز شود که در این بخش مهمترین وظیفه بر دوش نسل جوان تر است.
چراکه آمادگی ذهنی و دسترسی بیشتر به اطلاعات را دارد و باید باور کنند که دنیا چگونه امروز خود را تغییر می‌دهد. مطالعه کنند،نگاه کنند، ریسک کنند و بروند به سمت استفاده از ابزار های جدید و فراموش کنیم که ما یک کشور نفتی هستیم.
باید فراموش کنیم که یکسری از معادن و امکانات را داریم؛ اینها را به عنوان ابزارها و منابعی بدانیم که نسل های قبلی ما از آن استفاده کردند.
باید خودمان را مجهز به ابزارهای جدید کنیم برای اینکه ارزش های نوین را در فضای کسب و کار ایران بیافرینیم و بتوانیم این ارزش ها را به خارج از کشور صادر کنیم.