این فرمول بعد از یک دوره اوج چند صباحی کمرنگ شده بود اما حالا در دو فیلم از سر گرفته شده. مسعود جعفری جوزانی با علم به محبوبیت نقی و ارسطو ، محسن تنابنده و احمد مهران فر را به «ایران برگر» برده و تهمینه میلانی به خاطر محوبیت پژمان جمشیدی او را در «آتش بس 2» به خدمت گرفته.
مهتاب کرامتی
دو فیلم اولش موفقیت خاصی به دست نیاورد اما با بازی در فیلم سومش یعنی «مرد بارانی» توانست نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل زن را در کارنامه‌اش ثبت کند. بعد از آن بود که دوباره برای بازی در «خاک سرخ» حاتمی کیا به تلویزیون برگشت و توانست بار دیگر در نقشی کاملا متفاوت، بازی‌اش را برای مخاطبان این رسانه به ثبت برساند. کرامتی از سال 77 تا همین امسال در 28 فیلم سینمایی بازی کرد و سال 87 به خاطر بازی در فیلم «بیست» جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن مکمل از بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجرشد.
جواد عزتی
با اینکه از سال 81 به عنوان بازیگر در سریالهای مختلفی مثل «من مستاجرم»، «باغ مظفر»، «گنج مظفر»، «مثل هیچکس» و«چاردیواری» در تلویزیون حضور داشت اما تا قبل از «قهوه تلخ» و بازی در نقش «بابا اتی»، چندان چهره شناخته شده‌ای نبود.حضور عزتی در سینما به قبل از محبوبیتش در «قهوه تلخ» برمیگردد. او قبل از سال 89 در فیلمهای «طلاو مس»، «شور شیرین»، «آفریقا» و «همه چی آرومه» بازی داشت اما هیچ وقت نتوانسته بود موفقیت فروش یک فیلم را تضمین کند. امسال برای اولین بار در فیلم «فرشته‌ها باهم می‌آیند»، به عنوان بازیگر نقش اصلی انتخاب شد و بخش مهمی از فروش این فیلم را تضمین کرد.
مصطفی زمانی
زمانی از آن دست بازیگران خوش شانسی بود که به محض ورود به عرصه بازیگری، ستاره شد و توانست راه چند ساله را در یک سریال بپیماید. نقش «یوسف پیامبر (ع)» برای زمانی، موفقیت فراوانی در پی داشت و باعث شد به واسطه آن بتواند به یکی از بازیگران مطرح تبدیل شود. اولین فیلمی که زمانی را به عرصه سینما کشید، «آل» بهرام بهرامیان بود. بعد از آن در فیلمهای «بدرود بغداد»، «کیفر»، «قصه پریا»، «یک عاشقانه ساده»، « ملکه» و … بازی کرد؛ فیلمهایی که همگی یک جز آثار خوب و مطرح سینما بودند.
رضا عطاران
بعد از «ساعت خوش» به یکی از چهره‌های مطرح کمدی در تلویزیون بدل شد اما به دلیل ممنوع‌التصویری تا مدتها خبری از او نبود. عطاران در بازگشت به تلویزیون به عرصه کارگردانی روی آورد و به خاطر «سیب خنده»، «مجید دلبندم» و «قطار ابدی»، جایگاهش را میان مردم حفظ کرد.
عمده شهرت رضا عطاران در اوایل دهه هشتاد و کارگردانی و بازی در سریالهای «خانه به دوش»، «متهم گریخت»، «ترش و شیرین» و «بزنگاه»، اتفاق افتاد.سال 84 در دوره‌ای که به خاطر سریالهای کمدی‌اش در اوج شهرت بود در فیلم «هوو» علیرضا داوودنژاد بازی کرد و بخش مهمی از فروش آن را تضمین کرد. بعد از سریال «بزنگاه» و خروج همیشگی‌اش از تلویزیون به سینما آمد.عطاران حالا دیگر یکی از ستار‌ه‌‌های بی چون و چرای سینماست .
محسن تنابنده / احمد مهران فر
هم محسن تنابنده و هم احمد مهران فر قبل از «پایتخت» کلی فیلم و سریال بازی کرده بودند اما نقی و ارسطو بود که نام شان را به طور گسترده سر زبان ها انداخت و شناسنامه شان شد. بعد از سه گانه «پایتخت» ، سریال خانگی «شاهگوش» سیر موفقیت شان را تکمیل کرد. البته این بار ماجرا متفاوت بود چرا که تنبانده و مهران فر از قالب زوج معروف «پایتخت» خارج شدند . اولی با کاراکتر «شب نما» شهره شد و دومی با «خنجری». این دو بار دیگر در فیلم «ایران برگر» همبازی شده اند و چند وقتی است جلوی دوربین مسعودجعفری جوزانی هستند.
پژمان جمشیدی
پژمان جمشیدی قبل از سریال «پژمان» در تله فیلم «شرف خانواده فاضل» بازی کرد و البته بر عکس سریال حضورش در فیلم کاملا جدی بود. «آتش بس 2» نخستین فیلم سینمایی او است که در اوج محبوبیت«پژمان» به اوپیشنهاد شد. انتخاب جمشیدی از سوی تهمینه میلانی ارتباط مستقیمی با فرمول همیشگی یعنی استفاده از محبوبیت یک بازیگر تلویزیونی در سینما دارد.
مهران مدیری
بعد از دو دهه همچنان کمدین بدون رقیب تلویزیون است. مهران مدیری ابتدای دهه هفتاد به بینندگان معرفی شد و طولی نکشید که ردای محبوبیت به تن کرد و همچنان تداوم دارد. نقطه اتصال این محبوبیت یک چیز است: تیپ خودساخته مهران مدیری که در سریال های مختلف شکل گرفته و شناسنامه اش شده.
«دیدار» نخستین فیلم مدیری است که چهار سال توقیف بود . وقتی سال 77 اکران شد همه مدیری را به عنوان بازیگری کمدی می شناختند برای همین علاقمندان از دیدن او در هیبتی کاملا جدی تعجب کردند. با این حال«دیدار» در گیشه موفق بود. سال 81 «توکیو بدون توقف» اوج قدرت نمایی مدیری در سینما است.
فیلم نه ستاره خاصی داشت و نه فیلمنامه ای قابل دفاع و نه کارگردانی شاخص. مدیری تیپ آشنا و محبوب تلویزیونی اش را در اختیار فیلم قرار داد و یک تنه موفقیت آن را تضمین کرد. این تیپ خودساخته تلویزیونی را هم در«دایره زنگی» ، «همیشه پای یک زن در میان است»،«پل چوبی» و حتی انیمیشن « تهران 1500» شاهد بودیم. مخاطبان هم دوست داشته اند؛ البته. این چهار فیلم گیشه موفقی داشتند که سهم زیادی را باید به پای مدیری نوشت.
جواد رضویان
«پاورچین» بیش از همه به کام جواد رضویان بود. سال 81 مخاطبان تلویزیون با کاراکتری آشنا شدند به نام «داونه» که تکیه کلامش خیلی زود سر زبان ها افتاد. سریال بعدی یعنی«باغچه مینو» دستاورد چندانی برایش نداشت اما «جایزه بزرگ» بر محبوبیتش افزود.
سازندگان فیلم های گیشه پسند خیلی زود متوجه شدند که می توانند از کاراکتر تلویزیونی رضویان نهایت استفاده را ببرند.
او در «شارلاتان» کنار امین حیاییِ محبوب قرار گرفت و بخش زیادی از موفیت فیلم در گشیه را تضمین کرد و بعد از آن در «شاخه گلی برای عروس» یک تنه بار موفقیت فیلم را به دوش کشید. موفقیت او در «دلداده» هم از عوامل فروش فیلم بود اما از آن سو منتقدان توجهی به رضویان نداشتند و حتی کل انتخاب هایش زیر سوال بود. او اما راه خود را می رفت و سال 87 فروش خیره کننده « ده رقمی » را به تنهایی رقم زد.
رضویان در حین بازی در سینما تلویزیون را فراموش نکرد اما هیچ کدام به جز «چارخونه» برای او «پاورچین» نشدند. حالا چند سالی است که با تغییر ذائقه های عمومی و فروکش کردن کمدی هایی از جنس ساخته های قدرت اله صلح میرزایی رضویان هم به حاشیه رفته.
