در حالی که کشاورزی یکی از مهمترین اولویتهای اقتصادی کشورمان تلقی میشود اما هنوز این حوزه نتوانسته مانند سایر کشورهای دارای بازرگانی کشاورزی، صاحب اتاق کشاورزی مستقل باشد.
به گزارش رتبه آنلاین از ایسنا، کشاورزی کشورمان در سالهای اخیر و به دنبال تحریمهای ظالمانه و بروز مشکلات سیاسی و اقتصادی از اهمیت مضاعفی برخوردار شده و این صنعت سبز توانسته به عنوان یکی از پشتوانههای اقتصادی کشورمان، علاوه بر تامین مایحتاج مردم و نیازهای داخلی، ظرفیتهای بالایی را در حوزه صادرات کسب کند.
ایران اکنون در تولید بسیاری از محصولات کشاورزی به عنوان قطب تولیدکننده مطرح است که از آن جمله میتوان به تولیدات محصولات گلخانهای، پسته، زعفران، برنج و چای اشاره کرد که کشورمان را از درآمدهای قابل توجهی در این بخشها منتفع میکند اما به علت مشکلاتی مانند خشکسالیها و کمبودهای آبی هیچگاه به عنوان یکی از اولویتهای اقتصادی کشور مورد توجه قرار نگرفته و این در حالی است که کشوری مانند هلند از طریق کشاورزی دو برابر اقتصاد نفتی ایران درآمدزایی دارد یا کشور ترکیه که توانسته بازارهای جهانی برخی محصولات کشاورزی را در دست بگیرد.
یکی از مسائل مهم و ضروری بخش کشاورزی در کشورمان به روز شدن در حوزه کشت محصولات کمآبخواه، بهرهگیری از تکنولوژیهای روز این بخش و همچنین توسعه بازاریابی و بازرگانی است اما همه رسیدگی مناسب به چنین مواردی در گروی وجود محلی برای همافزایی و متمرکز کردن تمام فعالیتهای مربوط به کشاورزی است تا کشاورزی کشورمان نیز همانند بسیاری از کشورها بتواند اقتصادی پویا و سودآور با بازار دائمی جهانی را تجربه کند. البته در این رابطه متولیان بخش کشاورزی بر این ضرورت تاکید دارند که بخش کشاورزی نیازمند اتاقی مستقل و منفک از اتاق بازرگانی ایران است.
«سیدحسین بخشایش» مدیر امور بازرگانی جهاد کشاورزی استان یزد در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به این که اتاق کشاورزی از نقش حائز اهمیتی در امر تجارت این در این بخش برخوردار است، اظهار میکند: بخش کشاورزی در تولید ناخالص ملی نقش زیادی دارد و از طرفی محصولات کشاورزی نیز سهم خوبی از صادرات کشور را دارا هستند به طوری که محصولات کشاورزی علاوه بر مواد صنعتی و خدمات در بدترین شرایط تحریم هم بازار خوبی داشتهاند.
وی به عنوان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی در کشورمان اشاره و تصریح میکند: زمانی که کشاورزی به اتاق ایران ملحق شد، همانطور که عنوان آن در انتها قرار گرفته، توجه و اولویتهایش نیز از این صنعت درآمدزا و مورد نیاز کشور فاصله گرفته و افرادی مسئول امر تجارت این حوزه شدهاند که تخصص کافی در این رابطه ندارند و به همین دلیل نیز کشاورزی به حاشیه رانده شده است.
این مسئول در قیاس وضعیت کشورمان با کشورهایی که قطب بازرگانی کشاورزی هستند، میگوید: در حالی کشور ایران یکی از قطبهای کشاورزی دنیاست که در کشورهای دیگری با وضعیت مشابه مانند ترکیه، اتاق کشاورزی به عنوان یک مقوله جدی تلقی و وظایف متعددی را برای این حوزه تعریف کرده است لذا سودآوری در این حوزه برای این کشورها بسیار قابل توجه است.
وی با بیان این که وجود اتاق کشاورزی مستقل مطالبهی جدی بسیاری از استانهای دیگر کشور نیز هست، اظهار میکند: جمعبندی نهایی ما نشان میدهد که کشاورزی نسبت به سایر بخشها مغفول مانده است لذا ضروری است که یک تشکل خصوصی قدرتمند در بخش صادرات و واردات این بخش برای کشورمان داشته باشیم.
مدیر امور بازرگانی جهاد کشاورزی استان اضافه میکند: البته صادرات کشاورزی فراگیر نشده است و به همین دلیل نیز اهمیت آن دیده نمیشود در حالی که مانند سایر صنایع، صادرات محصولات گلخانهای، پسته و زعفران که با ارزش بالایی نیز همراه است را به میزان و حجم بسیار بالایی به خصوص از یزد به کشورهای حاشیه خلیج فارس، عراق و کشورهای اوراسیای شمالی شاهد هستیم.
وی با بیان این که ایجاد بسیاری از مشکلات فعلی در حوزه کشاورزی با ایجاد اتاق کشاورزی برطرف خواهد شد، میگوید: یکی از مشکلاتی که صادرات کشاورزی یزد همواره با آن روبروست، صادرات بسیاری از محصولات تولیدی این استان از گمرکاتی غیر از یزد و در نهایت نبود آمار دقیقی در این رابطه است اما با ایجاد اتاق کشاورزی، علاوه بر رفع این مشکل و نگاه جدیتر به این مسئله، آمار دقیقتری نیز کسب خواهد شد.
بخشایش برگزاری دورههای آموزشی مختلف و متنوع را به عنوان یکی از دیگر الزامات این حوزه عنوان میکند و میگوید: کشاورزی نیازمند برگزاری دورههای تخصصی و افراد فعال متخصص در این زمینه است اما این اهمیت دادن در عملکرد اتاق بازرگانی مشاهده نمیشود.
مدیر امور بازرگانی جهاد کشاورزی استان یزد در پایان با اعتقاد به این که کشاورزی میتواند اقتصاد اول یا دوم این استان باشد، تصریح میکند: کشاورزی پس از صنعت کاشی و فولاد، بیشترین درآمد و ارزآوری را برای استان دارد و رشد صادرات و این درآمدزایی نشان میدهد که این حوزه از اهمیت بالایی برخودار است اما این مسئله نیازمند احیای هر چه بیشتر ظرفیتها و برقراری ارتباطاتی گسترده حتی در سطح بینالمللی است.