یکشنبه 4 آذر 1403
خانهخبرخواندنی‌هاپیوند موفق ریه آزمایشگاهی به خوک

پیوند موفق ریه آزمایشگاهی به خوک

پژوهشگران موفق شدند ریه‌های پرورش یافته در آزمایشگاه (به وسیله مهندسی زیستی) را بدون عوارض پزشکی به بدن خوک‌ها پیوند بزنند.

 پژوهشگران موفق شدند ریه‌های پرورش یافته در آزمایشگاه (به وسیله مهندسی زیستی) را بدون عوارض پزشکی به بدن خوک‌ها پیوند بزنند.

به گزارش رتبه آنلاین از گیزمگ، هنگامی که سخن از پیوند عضو به میان می‌آید، لیست انتظار بلند بالا و فهرست اهدا کنندگان محدود در ذهن متبادر می‌شود و حتی اگر یک بیمار به اندازه کافی خوش‌شانس باشد تا به موقع پیوند شود، احتمال دارد که بدن وی آن عضو پیوندی را رد کند.

اما اگر پزشکان بتوانند اندام‌های جدید را براساس نیاز و تقاضا، از سلول خود بیمار بسازند، چه می‌شود؟

دانشمندان دانشکده پزشکی “دانشگاه تگزاس” (UTMB) یک گام بلند و مهم در این مسیر به سوی آینده برداشته‌اند و توانسته‌اند ریه‌های مهندسی شده را که کاملا در آزمایشگاه رشد کرده‌اند، بدون هیچ عوارضی به خوک‌ها پیوند بزنند.

در آینده پزشکان می‌توانند به جای انتظار برای داوطلب شدن فرد دیگری برای اهدای عضو، به سادگی آنچه را که بیمار نیاز دارد، توسط سلول خود بیمار در آزمایشگاه رشد داده یا حتی چاپ سه بعدی کنند.

دانشمندان در سال‌های اخیر توانسته‌اند از طریق مهندسی زیستی(bioengineering)، رشته‌های عضلانی، رگ‌های خونی، کلیه، مغز استخوان و پوست را در آزمایشگاه پرورش دهند.

اکنون پژوهشگران دانشگاه تگزاس، یک ریه کامل را که از سلول‌های خود خوک‌ها گرفته شده است، رشد داده‌اند و با موفقیت به بدن آنها پیوند زدند، به طوری که هیچ گونه عوارض جانبی نیز مشاهده نشده است.

پژوهشگران گروه‌های مختلف، خوک‌ها را در فواصل مختلف ۱۰ ساعت، دو هفته، یک ماه و دو ماه بعد از جراحی بررسی کردند. تمام خوک‌ها در تمام مدت سالم باقی ماندند و محققان متوجه شدند که ریه‌ها موفق به رشد شبکه عروق خونی مورد نیاز در دو هفته شده‌اند.

باتوجه به این که این مطالعه بر اینکه چگونه ریه‌های مهندسی زیستی شده می‌تواند در میزبان زنده بماند و رشد کند متمرکز بود، محققان میزان فراهم‌آوری اکسیژن برای ریه را در حیوانات پیوند شده، بررسی نکرده اند.

محققان می‌گویند که در مطالعات آینده این موضوع به آزمایش اضافه می‌شود.

اگر همه چیز درست پیش رفته باشد، این فرآیند می‌تواند طی ۵ تا ۱۰ سال آینده در انسان مورد استفاده قرار گیرد.

این تحقیق در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است.

اخبار مرتبط

بیشترین بازدید