به گفته ویلیام راپین نویسنده اصلی، ما به دهانه گیل رفتیم زیرا دارای اطلاعات منحصر به فردی در مورد تغییر آب و هوای مریخ است. دانستن زمان و چگونگی تحولات آب و هوایی این سیاره قطعهای دیگر از این معما است. چه زمان و چه مدت مریخ قادر به حمایت از زندگی میکروبی بوده است؟
راپین و همکارانش نمکهای موجود در یک قسمت ۱۵۰ متری از سنگهای رسوبی به نام جزیره ساتون که کاوشگر از در آن سال ۲۰۱۷ بازدید کرد، تشریح میکنند. براساس مجموعهای از ترک گلها در مکانی به نام Old Soaker، این تیم از قبل میدانست که این منطقه دارای دورههای خشکتری بوده است. اما نمکهای جزیره ساتون نشان داد که در آنها آب نیز تغلیظ شده است. به طور معمول هنگامی که یک دریاچه کاملا خشک میشود کریستالهای بلورین از نمک را به جای میگذارد. اما نمکهای جزیره ساتون متفاوت بودند. آنها نمکهای معدنی بودند که با نمک خوراکی متفاوت بوده و همچنین با رسوب مخلوط شده بودند. این موارد نشان میدهد که آنها در یک محیط مرطوب متبلور شده بودند. احتمالا در حوضچههایی با عمق کم تبخیر شدهاند.
با توجه به اینکه زمین و مریخ در روزهای ابتدایی به یکدیگر شبیه بودهاند، راپین گمان میکند که جزیره ساتون ممکن است به دریاچههای شور در Altiplano آمریکا جنوبی شبیه باشد. دریاچههای Altiplano مانند Gale Carter به شدت تحت تاثیر آب و هوا هستند. راپین میگوید، در طول دورههای خشکی، دریاچههای Altiplano کم عمق و حتی برخی از آنها خشک میشوند. همچنین هردوی آنها (Gale Carter و Altiplano) فاقد پوشش گیاهی هستند.
صخرههای غنی از نمک ساتون تنها یکی از چندین سرنخی است که مریخ نورد برای پی بردن به چگونگی تغییرات آب و هوا از آن استفاده میکند. تیم تحقیقاتی با نگاهی کلی به سفر کاوشگر که از سال ۲۰۱۲ آغاز شده بود، به یک چرخه مرطوب به خشک که در یک بازه زمانی طولانی در مریخ اتفاق افتاده پی میبرند.