به گزارش رتبه آنلاین از Statista، آمار نرخ بیکاری در ایران را از 1999 تا 2020 معادل 10.96 درصد از کل نیروی کار برآورد شده است.
نرخ بیکاری در ایران در 10 سال گذشته بالای 10 درصد بوده است و در سال 2014، به اوج خود –که 14 درصد تخمین زده شده است- رسید. همچنین، بسیاری از کسانی که در ایران شاغل تلقی می‌شوند نیز از اشتغال کامل برخوردار نیستند و همین سبب درآمد ناکافی می‌شود. نرخ بیکاری در ایران به ویژه در میان جوانان و زنان بسیار بالا است. بیش از 70 درصد جمعیت نزدیک به 80 میلیون نفر در سن کار هستند و این مسئله تقاضای کلی ساکنان برای کار را افزایش می‌دهد.
ایران نیز در رکود اقتصادی به سر می برد، که مشکلات برآورده ساختن نیاز به اشتغال ساکنان را تشدید کرده است. اگرچه در برخی سال‌ها کمی رو به بهبود بوده است، اما تولید ناخالص داخلی ایران روند نزولی در پیش گرفته است و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی واقعی یا منفی است و یا بسیار پایین.
در شرایط بحران اقتصادی، ایجاد مشاغل و معرفی افراد به عنوان نیروی کار معمولاً دشوارتر است. از آنجا که فعالیت اقتصادی ایران هنوز تا حد زیادی به درآمدهای حاصل از نفت وابسته است، این امر ثبات اقتصاد و اشتغال را نیز کاهش می‌دهد. با کاهش سرانه تولید ناخالص داخلی و نرخ تورم بالا، مردم نیز در برابر تغییرات درآمد و اشتغال آسیب پذیرتر خواهند بود و این امر بیکاری را تبدیل به یک مسئله اساسی تبدیل می‌کند که کشور باید آن را مدیریت کند.
نویسنده: صبا سیفی
