عصر ایران؛ مصطفی داننده- به شدت یک سوال جدی ذهنم را درگیر کرده است؛ در این کشور چه خبر است؟ با دلار 4200 تومانی یک تیم فوتبال تایر خودرو وارد کرده است. یک شرکت خودرو سازی، چایی وارد کرده یا شرکت وارد کننده پارچه 120 هزار یورو لوبیا چیتی وارد کرده است.
یاللعجب از این سرزمین. کشور با بحران‌های بزرگ و کوچک سرکار دارد و یک عده با سوءاستفاده از این شرایط در حال چاپیدن مردم و حق آنها هستند.
در کجای دنیا واردات کاغذ را به شرکتی که «پرلیت» همان ماده سفید رنگی است که مانند سنگریزه در خاک گلدان دیده می‌شود واگذار می‌کند. حدود 23 شرکت ارز دولتی برای ورود کاغد به کشور گرفته‌اند و روزنامه‌ها در حال خرید کاغذ با ارز 8 هزارتومانی هستند.
اینها تازه بخشی از فهرست منتشر شده و قرار است اسامی جدیدی احتمالا با موارد عجیب و غریب تر در روزهای آینده منتشر شود.
مشکل اصلی ما نه تنها در خارج مرزهای ایران بلکه در داخل همین سرزمین است. تکلیف آمریکا، عربستان و اسرائیل که با ما روشن است اما کسانی که در داخل با سرمایه‌های کشور در حال غارت ایران هستند به معنای واقعی کلمه دشمن مردم‌اند.
اعلام این فهرست و احتمالا فهرست‌های بعدی این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که دولت، مجلس و قوه قضاییه کجا هستند که این افراد می‌توانند به راحتی در اوج مشکلات اقتصادی و اجتماعی هر کاری که دلشان می‌خواهد انجام دهند.
به مردم توصیه می‌شود که در شرایط بحرانی اقتصادی فعلی، مواظب دخل و خرج خود باشند؛ صرفه جویی کنند و تا جایی که ممکن است ارز را از کشور خارج نکنند بعد یک عده از شرکت‌های دولتی، نیمه دولتی،خصوصی و «حکومتی شبه خصوصی»با ارز دولتی به لوبیا وارد می‌کنند.
نهادهای نظارتی دقیقا کجا هستند؟ دولت دقیقا بر چه اساسی به شرکت‌ها ارز دولتی داده است؟ مجلس چرا قوانینی را تصویب نمی‌کند که اینگونه ارز دولتی خرج واردات لوبیا چیتی نشود.
ارز دولتی اساسا به شرکت‌هایی داده می‌شود که کالاهای اعلام شده را وارد می‌کنند از جمله کالاهایی که مشکلات مردم مانند دارو را حل کنند. در ایران اما گویی داستان، داستان دیگری است. هرکه پارتی‌اش بیشتر، دلار دولتی‌اش بیشتر.
الان مهمترین انتظار مردم از دستگاه‌های نظارتی و قضایی پیگیری این فهرست‌های منتشره و برخورد قاطع با این شرکت‌هاست.
باید پرسیده شود چرا به شرکتی که تابلوهای برق وارد می‌کند، ارز دولتی برای وارد کردن ذرت برای خوراک دام داده شده است؟
اعلام این فهرست‌ها نشان داده شد که فساد و رانت‌خواری در کشور بیداد می‌کند و سال‌هاست پول این کشور با سواستفاده و عدم مدیریت در حال چپاول است.
انتظار از دولت این است که فهرست تمام کسانی که ارز دولتی گرفته‌اند را منتشر کند و قوه قضاییه هم به صورت سریع با سوءاستفاده کنندگان برخورد کنند.
نه تنها فهرست‌های منتشر شده بلکه می‌شود به لیست‌های سال‌های گذشته نیز ورود کرد و دید آنجا چه بالا و پایین‌های عجیب و غریبی شده است.
شاید در این یک زمینه باید از ترامپ ممنون باشیم که با اعمال دوباره تحریم‌ها باعث شد فضای اقتصادی ایران به سمت شفافیت حرکت کند. این شفافیت باید به گونه‌ای باشد که فرد و نهادی جرات نکند یک ریال را از آن سو به این سو ببرد.
