حسين سلاح ورزى|
در ذهنیت ایرانی، مدیر خوب مدیری است که مدیر نیست! در وارد شدن دیوانسالاری مدرن به ایران، درک اصولی از کارکرد آن، وارد نگرش و فرهنگ ایرانی نشده است.
مثلا در ذهنیت ایرانی این نکته در مورد بروکراسی مدرن هرگز به درستی جانیافتاد که فاصله گذاری بین مدیران ارشد و خط مقدم میدان از باب تشریفات و جاه و جلال نیست.بخشی از ابزار کار مدیر است.
مثل دیده بانی که باید به قدر کافی از موضوع مشاهده دور باشد تا دید کاملی از موضوع بدست آورد.
این است که مدیران بابت نشستن در دفترشان نکوهش می شوند.مدیر خوب باید دفتر را (که در ذهنیت ایرانی جایگاه تشریفات است) رها کند و پای کار بیاید!
مطالعه گزارش،تحلیل سیستم،پیش بینی وضعیت،بهینه سازی،هماهنگی ارتباطات و ساماندهی اطلاعات، در ذهنیت ایرانی کار نیست!
مدیر خوب در ذهنیت ایرانی یا با لب خندان و چهره گشاده مشغول ملاقات مردمی است،یا انگشت اشاره را وسط میدان مثل شمشیر به هر سو می چرخاند و فرامین خلق الساعه و قاطع صادر می کند،اگر از گرد و خاک میدان چیزی هم بر لباس و چهره اش بنشیند و کثیف و ژولیده شود که چه بهتر! اصلا مدیر خوب مدیر خاکی است!
اما واقعیت است که برای حرکت در مسیر توسعه یافتگی، به مدیرانی نیاز داریم که دست از خاکبازی بر دارند و مسئولیتهای واقعی یک مدیر را بر عهده بگیرند.
