ناتالی گوله، سناتور فرانسوی| سفر رئیسجمهوری فرانسه به ایران را سفری تعیینکننده توصیف کرد. سناتور فرانسوی و رئیس اسبق گروه دوستی فرانسه-کشورهای خلیجفارس در مقالهای در هافینگتون پست نوشت: «رئیسجمهور مکرون بار دیگر فرصتی برای مبارزهطلبی پیدا کرده است، آن هم سفر به ایران است. این سفر تعیینکننده است.
به گزارش رتبه آنلاین، رئیسجمهوری باید خود واقعیت این کشور را که مخاطبان اخیرش تمام بدیها را به او نسبت میدهند، دریابد. او خود باید بدون سادهنگری درخصوص واقعیت کشوری که تنها دولت-ملت در منطقه است، قضاوت کند. او خود باید درباره اراده ایرانیان به رعایت یا عدم رعایت توافقنامه هستهای که اروپا حامی آن است، داوری کند.»
وی افزود: «سعودیهای همپیمان ما توانایی فهم این موضوع را دارند که فرانسه یک سیاست مستقل و مقتدر دارد و با همه حاضر به گفتوگو است.» این سناتور فرانسوی در ادامه نوشت: «در این زمان که محور مسکو- تهران- آنکارا هرگز به قدرت امروز نبوده است، فرانسه نباید این قرار را از دست بدهد. اگر امروز ما میتوانیم نیروهای خود را از سوریه بیرون ببریم، نباید فراموش کنیم که این پیروزی را مدیون چه کسانی هستیم. البته بمبارانهای هوایی نیروهای ائتلاف تعیینکننده بود، لکن سهم نیروهای زمینی کرد و ایرانی ضروری مینمود.»
گوله افزود: «نمایشهای رنجآور مقامات آمریکایی برای نشان دادن نقش ایران در کشمکشهای منطقهای طعم و بوی خاطره تلخ مداخله بوش در عراق سال ۲۰۰۳ را دارد. فرانسه امانوئل مکرون بیشتر از دوران ژاک شیراک حاضر نیست فریب دروغهای ساختگی را بخورد. تجربه پیامدهای حمله به عراق ما را به تامل وا میدارد، لکن موضع ما یعنی فرانسه به همان نسبت که رئیسجمهورش در همه زمینهها حضور دارد، گرانسنگ است.»
وی ادامه داد: «تردیدی نیست که ایران سیاست نفوذ از طریق پیروانش را دنبال میکند. ولی این اقدام نه کمتر و نه بیشتر از اقدام سایر کشورها نظیر عربستان سعودی که با دیپلماسی مذهبی که اخیرا از آن چشم پوشیده یا قطر که از حامیان تاریخی اخوانالمسلمین بهشمار میرود، قابل مقایسه است. در هر حال، جنگ نیابتی یکی از سنتهای منطقه است.»
گوله نوشت: «درباره تمام این مسائل اساسی مربوط به صلح و ثبات منطقه و جهان، رئیسجمهور مکرون باید شخصا با همتای خود آقای روحانی گفتوگو کند. سفر رئیسجمهوری به ایران، بدون شک مرحلهای بسیار مهم در ۲۰۱۸ برای به سرانجام رساندن دوی ۱۱۰ متر با مانع یک دیپلماسی نمونه با حفظ تعادل است.»
منبع : دنیای اقتصاد