احمدرضا کاظمی طنزنویس
خبر: تاخير ٣٥درصد از پروازهاي شركت‌هاي هواپيمايي
الان با خوندن اين خبر اولين سوالي كه مطرح مي‌شه اينه كه متر و معيار تعيين تاخير در پرواز توي كشور ما چيه؟ از چقدر به بعد رو مي‌گن تاخير بهش؟ چون با شناختي كه بنده از شركت‌هاي هواپيمايي دارم گمون نمي‌كنم در قاموس صنعت هوايي ايران، كسي زير یک ساعت رو تاخير حساب كنه اصلا! من متاسفانه خيلي اهل پرواز نيستم، براي همين آخرين باري كه فرودگاه بودم و خواستم بابت تاخير ٣٥ دقيقه‌اي هواپيما اعتراض كنم، همه بهم خنديدن! حتي مسافرها رو مي‌ديدم كه با انگشت منو بهم نشون میدن و با تمسخر می‌گن: «هه! اینو ببين! معلومه از ايناس كه سالي يه بارم سوار هواپيما نمي‌شه!! بابا تو برو همون اتوبوس VIPصندلي مانيتوردارتو سوارشو توو خب!» خلاصه كه يه ضرب‌المثل هواپيمايي ايراني هست كه مي‌گه «يه پرواز بدون تاخير، پروازيه كه كنسل شده!» يا به عبارتي «يه پروازِ تاخيري، بهتر از يه تاخيرِ بدون پروازه!»
خبر: نسكافه ٤٤ هزارتوماني در كافي‌شاپ فرودگاه مهرآباد
اخيرا خبرها و تصاويري از قيمت خوراكي‌ها در فرودگاه مهرآباد در شبكه‌هاي اجتماعي پخش شده كه با ديدنشون بدن آدم براي مدت‌ها عاري از هرگونه مو مي‌شه! صبحانه شامل يه كف دست نون، يه بند انگشت پنير و يه سوراخ دماغ عسل به ٢٠هزار تومن! يا دو تا نسكافه (اونم از نوع پاكتي آماده) به ٤٤ هزار تومن! در اين راستا بنده مي‌خوام از رياست محترم فرهنگستان زبان و ادبيات فارسي درخواست كنم كه از كلمه «فرودگاه» حرف دال رو حذف كنن و اونو تبديل به «فروگاه» بكنن، يعني محلي كه در پاچه ملت فرومي‌كنن! با توجه به اين قيمت‌هايي هم که خدمتتون عرض كردم زين پس به جاي واژه غريب و بيگانه فرودگاه مهرآباد بهتره بگيم «فروگاهِ گردونه‌مهرآباد».
خبر: بيستم اكتبر روز جهاني مراقبت پرواز نام‌گذاري شد
بنده منكر اهميت، سختي و حساسيت شغل دوستانمون در برج مراقبت فرودگاه‌ها نيستم، ولي خب خدايي جا داره يه روزي هم به عنوان روز جهاني مهماندار پرواز نام‌گذاري بشه. اين عزيزان بابت هرچيزي كه شايسته قدرداني و تشكر نباشن، بابت اون لحظه ابتدايي پرواز كه ميان جلوي چشم ٢٠٠ تا مسافر پانتوميمِ بازي مي‌كنن؛ بايد ازشون تقدير بشه، چون در اون وضعيت خيلي سخته كه آدم خودشو كنترل كنه و نخنده! بعدشم به نظر من مهمانداراي هواپيما به‌خصوص توي ايران جزو ازجان‌گذشته‌ترين انسان‌هاي روي زمين هستن! البته خلبان و كمك‌خلبان‌هاي ايراني هم با اين وضعيتي كه ناوگان هوايي ما داره، آدم‌هاي شجاع و ازخودگذشته‌اي محسوب مي‌شن ولي حداقلش اينه كه اونا يه درآمد خيلي تپل‌مپل و خوب دارن، اما بيچاره مهماندارا براي ماهي چندرغاز بايد ريسك سقوط رو به جون بخرن و به مسافرايي سرويس بدن كه خيلياشون بين مهماندار هواپيما و شاگرد شوفر اتوبوس تفاوتي قایل نيستن.
