فرشید شکرخدایی| باز هم جلسات سه جانبه تعیین دستمزد در حال برگزاری است و عدم تفاهم نماینده کارگران و کارفرمایان مثل همیشه داغ و بحث برانگیز است ، سوال مهمی که می توان پرسید این است که نماینده بیکاران کیست ؟ واضح است کارگران مشغول به کار نمایندگان شایسته ای برای بیکاران نیستند و با افزایش شدید دستمزدها شرایط استخدام کارکنان جدید را برای مشکل تر می کنند ، کارفرمایان هم نماینده مناسبی نیستند چون رویکرد حداقلی را دنبال می کنند ، دولت هم چون خودش کارفرمای بزرگ است نماینده مناسبی نیست ، به نظر می رسد رویکرد سه جانبه گرایی ، بخش عمده ای از بازیگران بازار کار را نادیده می گیرد .
در مورد اصلاح قانون کار هم این موضوع مصداق دارد ، قانون کار فعلی ضد اشتغال است و مانع بکارگیری بیکاران درحالی که شاغلین و کارگران با هر گونه تغییر درآن مخالفند ، و البته هیچ کس نمایندگی بیکاران را جهت بهبود این قانون بر عهده ندارد
وزارت کار هم دچار چنین وضعی است ، این وزارتخانه نمایندگی بیکاران را بر عهده ندارد و هیچ قعالیت خاصی برای ایشان انجام نمی دهد و در اغلب مواقع خود و سازمان هایش مانع بهبود محیط کسب و کار و اشتغال است !
سوال اصلی این است که آیا نمایندگان کارگری از تضاد آشکار آرای خویش با نظر بیکاران و جوانان جویای کار واقفند ؟
پیشنهاد می شود ، بیکاران هم متشکل شوند و در قالب مشخصی نظرات نمایندگان آنها در تغییر قانون کار و تعیین دستمزد دخیل گردد .
