سید محمدعلی موسوی جمال‌زاده (تولد وی در ۲۳ دی ١٢٧٤ در اصفهان- وفات او در 17 آبان 1376 در ژنو) نویسنده و مترجم معاصر ایرانی بود. او را پدر داستان کوتاه زبان فارسی و آغازگر سبک واقع گرایی در ادبیات فارسی می‌دانند.
او نخستین مجموعهٔ داستان‌های کوتاه ایرانی را با عنوان یکی بود و یکی نبود در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در برلین منتشر ساخت.
جمال‌زاده در سال ۱۹۶۵ نامزد جایزه نوبل ادبیات گردید. وی تا به امروز در کنار زین العابدین رهنما، حسین قدسی نخعی و ابوالقاسم اعتصام زاده به عنوان تنها فارسی زبانان نامزد جایزه نوبل ادبیات شناخته می شوند.
داستان‌های وی انتقادی (از وضع زمانه)، ساده، طنزآمیز و آکنده از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات عامیانه است.
وی در سال ۱۳۷۶ در ۱۰۵ سالگی در یک آسایشگاه سالمندان در ژنو، سوییس درگذشت.
برخی آثار داستانی جمال‌زاده:
یکی بود، یکی نبود
سر و ته یه کرباس
دارالمجانین
صندوقچه اسرار
تلخ و شیرین
شاهکار (دوجلدی)
فارسی شکر است
قصه‌های کوتاه برای بچه‌های ریش‌دار
قصهٔ ما به سر رسید
قلتشن دیوان
صحرای محشر
هزار پیشه
معصومه شیرازی
هفت کشور
قصه‌های کوتاه قنبرعلی
کهنه و نو
یاد و یاد بود
غیر از خدا هیچ‌کس نبود
آسمان و ریسمان