یک مطالعه جدید از محققان استرالیایی نشان می‌دهد که مبتلایان به سرطان که شاخص توده بدنی آنها بالا است، می‌توانند در بقای خود وضعیت بهتری نسبت به باقی بیماران داشته باشند.
به گزارش رتبه آنلاین، ایسنا و به نقل از گیزمگ، در این مطالعه جدید روی گروه بزرگی از مبتلایان به “سرطان ریه سلول‌های غیرکوچک”(nsclc) تمرکز شد و این بیماران شکل جدیدی از ایمن‌درمانی را دریافت کردند.
“گاناسان کیچناداس”(Ganessan Kichenadasse) محقق ارشد پروژه اظهار کرد، در مطالعات پیشین مفهومی به نام “پارادوکس چاقی” کشف شده بود که در آن چاقی با افزایش خطرات ناشی از ابتلا به سرطان‌های خاص همراه است و از طرفی دیگر ممکن است در برخی افراد به طور غیرمستقیم یک عامل محافظ باشد و احتمال بقای بیشتری را برای بیمار فراهم کند.
طی سالیان اخیر مقوله “پارادوکس چاقی” موضوع بحث بسیاری از محققان بوده است و بسیاری از آنها ادعا می‌کنند که چاقی می‌تواند توسط برخی عوامل اندازه‌گیری نشده، یک عامل اصلاح ناهنجاری باشد.
حال محققان دانشگاه “فلیندرز”(Flinders) استرالیا شواهد جدیدی ارائه داده‌اند که نشان دهنده ارتباط میان چاقی و افزایش کارایی سیستم ایمنی است.
این تحقیق یکی بزرگترین گروه‌های مطالعه شده تا به امروز را داشته و در آن نزدیک به هزار و ۵۰۰ بیمار مبتلا به سرطان ریه nsclc درمان مهارکننده‌ی جدیدی به نام “atezolizumab” را دریافت کردند.
در این مطالعه نشان داده شد که میان “شاخص توده بدنی”(BMI) زیاد، چاقی و بهبود پاسخگویی بیمار در ایمنی‌درمانی، یک رابطه قوی وجود دارد.
ایمنی درمانی یک روش درمانی برای برخی بیماری‌ها از جمله سرطان است که با تحریک یا سرکوب پاسخ سیستم ایمنی عمل می‌کند.
“گاناسان کیچناداس” گفته که ما معتقدیم تحقیقات بیشتری راجع به ارتباط چاقی با سرطان وجود دارد زیرا “شاخص توده بدنی” بالا یک نقش بالقوه محافظتی در سایر درمان‌های سرطانی هم دارد.
وی ادامه داد، این نتایج به هیچ وجه نشان نمی‌دهد که مبتلایان به سرطان پیش از دریافت درمان‌های ایمنی‌درمانی، وزن خود را افزایش دهند و چاقی هنوز هم یک عامل خطرناک در ایجاد تعداد زیادی از سرطان‌ها محسوب می‌شود.
نتایج این پژوهش در مجله “JAMA Oncology” انتشار یافت.
