با ادامه پیدا کردن روند شکار غیرقانونی جانوران بزرگ، پیش‌بینی می‌شود که تا دو قرن دیگر، گاو اهلی بزرگترین جانور پستاندار روی زمین خواهد شد، چراکه دیگر جانوران بزرگ‌تر از آن منقرض می‌شوند.
تا نیم میلیون سال پیش، جهان پر از جانوران بزرگ بود؛ اما هم‌زمان با پراکنده‌شدن انسان‌ها روی زمین، گونه‌های بزرگ‌تر به‌سرعت تحلیل رفتند. یکی از پرسش‌های مهمی که در دیرینه‌شناسی مطرح می‌شود، آن است که آیا این کاهش چشمگیر جانوران بزرگ تقصیر انسان بوده یا به‌دنبال تغییرات اقلیمی اتفاق افتاده است؟
پژوهشگران در مقاله علمی، این تغییرات را طی ۱۲۵هزار سال اخیر موردبررسی قرار داده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که انسان‌ها به‌طورجدی مقصرند. در این مقاله آمده است: «همه قاره‌های قابل سکونت، زمانی میزبان پستانداران غول‌پیکر و بزرگ بودند؛ اما امروزه تنها تعداد کمی از این گونه‌ها باقی مانده‌اند که عمدتا به آفریقا محدود شده‌اند. این کاهش چشمگیر جانوران بزرگ‌جثه، با گسترش جهانی انسان‌ها روی زمین هم‌زمان‌شده است.»
بیشترین میزان کاهش و انقراض این جانوران از اواخر دوره کرتاسه آغاز شده و از اوایل این دوره، انقراض برخی پستانداران بزرگ را تنها در مدارک و شواهد فسیلی برجامانده از این دوره می‌توان دید. در هر قاره و صرف‌نظر از جانوران شکارچی و یا گیاه‌خوار، جانوران بزرگ بیشتر از جانوران کوچک در معرض انقراض قرار داشته‌اند.
تا پیش از استقرار انسان در آسیا، حیوانات این قاره ازنظر جثه بزرگ‌تر از جانوران آفریقا بوده‌اند. پژوهشگران معتقدند که انسان‌ها جانوران بزرگ را شکار می‌کردند درحالی‌که این جانوران در طبیعت و در برابر جانوران شکارچی امنیت بیشتری داشته‌اند. قابل‌توجه است که از بین رفتن و انقراض گیاه‌خواران بزرگ به‌نوبه خود بر انقراض و کم شدن جمعیت جانوران شکارچی و گوشت‌خوار نیز مؤثر بوده‌اند.
تا ۱۵ هزار سال پیش، متوسط توده پستانداران بومی شمال آمریکا ۹۸ کیلوگرم بود؛ درحالی‌که امروزه این رقم به ۷٫۷ کیلوگرم رسیده است. محققان پیش‌بینی می‌کنند که تا دو قرن دیگر، این رقم به ۴٫۹ کیلوگرم کاهش پیدا کند و همه جانوران بزرگ‌تر از گاو اهلی منقرض شوند و از بین بروند.
«فلیسا اسمیت» (Felisa Smith) استاد دانشگاه نیومکزیکو و همکارانش در تائید مسئولیت و نقش انسان در کاهش جانوران بزرگ‌جثه، تحقیقات گسترده‌ای انجام داده‌اند و میزان انقراض گونه‌های کوچک و بزرگ را در دیگر دوره‌ها مقایسه کردند. هیچ دوره‌ای در طول ۶۵ میلیون سال گذشته شاهد تأثیرات نسبتا قوی در برابر جانوران بزرگ نبوده است. نزدیک‌ترین مقایسه حدود ۲۹ میلیون سال پیش بود، اما پس‌ازآن، حیوانات کوچک‌تر با احتمال بیشتری ممکن بود که از بین بروند. متأسفانه در حال حاضر با ادامه روند شکارهای غیرقانونی گسترده جانوران بزرگ، می‌توان پیش‌بینی تلخی از انقراض این جانوران داشت.
