کارگردان نمایش «لافندبازی» با تاکید بر جایگاه جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی با تاکبد بر حفظ و احیاء این گونه نمایشی گفت: باید نمایش‌های آیینی و سنتی بیشتر حمایت شود تا هنرمندان آن را حرفه‌ای‌تر دنبال کنند؛ چون اگر دغدغه مسائل مالی وجود داشته باشد ذوق کار از هنرمند گرفته می‌شود.
به گزارش رتبه آنلاین، جمشید حسین‌زاده ـ کارگردان نمایش «لافندبازی» که از استان گیلان در بخش آیین‌ها و بازی‌های نوزدهمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی حضور دارد ـ در گفت‌وگویی با ایسنا درباره نمایش خود توضیح داد: ما در این دوره از جشنواره، آیینی به نام «لافندبازی» را که از آیین‌های قدیمی و بومی استان گیلان است اجرا می‌کنیم. این آیین در یونسکو ثبت شده و در گذشته در مراسم عروسی و شادی اجرا می‌شده است. در حال حاضر هم از آستارا تا گلستان از «لافندبازی» در جشنواره‌های بومی محلی استفاده می‌شود.
او ادامه داد: این آیین شبیه بندبازی است، اما با این تفاوت که پشت آن یک فلسفه وجود دارد. در لافندبازی چوب‌هایی به صورت ضربدری بالا می‌رود و بین آن‌ها بند یا طنابی بسته می‌شود و لافندباز که به آن پهلوان گفته می‌شود به اجرای نمایش‌هایی روی این بند می‌پردازد. در همین زمان شیطانکی با حرکات خنده‌آور خود مردم را سرگرم می‌کند و نوازندگان سرنا و نقاره به نواختن آهنگ‌های محلی شاد و هیجان‌انگیز می‌پردازند. این شیطانک درواقع شیطان درون پهلوان است که قصد دارد با حرکات خود حواس پهلوان را پرت کند و او را روی زمین بیندازد.
لافندبازی در استان گیلان
حسین‌زاده درباره تاثیر جشنواره آیینی و سنتی در حفظ نمایش‌های سنتی گفت: نکته اصلی در تمامی جشنواره‌های آیینی سنتی و بومی این است که بار اصلی آن‌ها احیای نمایش‌های بومی محلی است، اما متاسفانه برای جشنواره مدت زمانی 20 تا 30 دقیقه‌ای می‌دهند در حالی که نمایش آیینی به زمان بیشتری برای اجرا نیاز دارد. در کل چنین جشنواره‌هایی از جمله جشنواره آیینی سنتی، به احیا و حفظ این گونه نمایش‌ها کمک می‌کنند.
او افزود: در عین حال باید از اینگونه نمایشی بیشتر حمایت شود تا هنرمندان این حرفه سعی کنند این نمایش‌ها را حرفه‌ای‌تر دنبال کنند. چراکه مسائل مالی در این زمینه خیلی مهم است و اگر مشکل مالی وجود داشته باشد، ذوق کار از هنرمند گرفته می‌شود.
این هنرمند با ابراز امیدواری از اینکه جشنواره آیینی و سنتی در نوزدهمین دوره‌اش هم جشنواره پرباری باشد، درباره استقبال مردم از نمایش‌های آیینی و سنتی بیان کرد: هر قشری فرهنگ و آیین‌های خود را دوست دارد. برای مثال مردمی هم که در تهران زندگی می‌کنند با وجود تماشای نمایش‌های مختلف، باز هم از دیدن نمایش‌های آیینی بیشتر لذت می‌برند. من در تهران در جاهای مختلف مانند تئاترشهر، کاخ نیاوران و سعدآباد اجرا داشتم و شاهد این بوده‌ام که مردم در این شهر از نمایش‌های آیینی استقبال می‌کنند.
