تغییرات جمعیتی بیشترین تأثیر را روی وضعیت فقر در جوامع می‌گذارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد بیشترین افزایش جمعیت در فقیرترین کشورهای دنیاست که در نهایت روی میانگین جهانی اثر می‌گذارد و دنیا را جایی فقیرانه‌تر نشان می‌دهد.
ترجمه نسیم بنایی|اگر فراتر از ثروتمندان غربی به دنیا نگاه کنید، سایر نقاط این دنیا بعد از بحران بزرگ اقتصادی در سال 2007 تا 2008، در فراز و نشیب هیجان‌انگیزی بوده‌است. در سال 2016 تقریباً 6میلیون کودکِ زیر پنج سال، کمتر از سال 1990 از بین رفته‌اند. هیچ‌گاه این تعداد از مردم دنیا موفق نشده‌اند خودشان را از فقر و بیماری نجات بدهند. تاکنون در هیچ مقطعی از تاریخ این تعداد از زنان در هنگام وضع حمل جان سالم به در نمی‌بردند. بسیاری از مادران نیز فرزندان خود را به خاطر بیماری از دست می‌دادند.
با وجود همه اتفاقات خوبی که در دنیا رخ داده و همه موفقیت‌هایی که بشر به آنها دست یافته، باز هم بیل و ملیندا گیتس که موسسه‌ای به نام خودشان راه‌اندازی کرده‌اند، نگران آینده هستند و سعی دارند با موسسه خود مشکلات بشریت را حل کنند. گزارش‌های به دست آمده از موسسه این زوج نشان می‌دهد علی‌رغم پیشرفت‌هایی که به دست آمده، به زودی عقب‌نشینی‌هایی صورت خواهد گرفت.
آقای گیتس دلایل بسیاری برای نگرانی دارد اما تغییرات جمعیتی و تحرکات سیاسی در اروپا و امریکا باعث شده بیش از هر زمانی نگران کمپین‌های ریشه‌کنیِ فقرِ مفرط، مالاریا و ایدز باشد. او با استناد به این دلایل، معتقد است که این کمپین‌ها در خطر هستند و ممکن است مطابق برنامه پیش نروند. او همچنین باور دارد که جهان غرب هنوز این مسئله را به درستی نکرده‌است. موسسه بیل و ملیندا گیتس به دنبال حل این معضلات و مشکلات است. آنها پروژه‌ای با عنوان «از خواب بیدار شو» راه‌اندازی کرده‌اند که هدفش آگاهی‌بخشی در این زمینه است.
تغییرات جمعیتی یکی از نگران‌کننده‌ترین و جدی‌ترین دلایلی است که آینده را تیره و تار جلوه می‌دهد. کشورهای بسیار کمی هستند که با وجود وضعیت آشفته، نرخ زاد و ولد کمتری دارند؛ لیبی و ونزوئلا جزو موارد استثنایی هستند. واقعیت این است که فقیرترین نقاط دنیا، بیشترین نرخ تولد را دارند. اهالی این کشورها عموماً از فقر سلامتی نیز رنج می‌برند. نرخ تولد در پرجمعیت‌ترین کشور افریقایی یعنی نیجریه در سال‌های 1950 تا 1955 حدود 6.4 بوده؛ یعنی اگر به سن تولد فرزند می‌رسیده، این تعداد کودک به دنیا می‌آورده‌است. این نرخ از کشورهای اروپایی یا امریکای شمالی بسیار بالاتر بوده‌است. حتی از برخی کشورهای بزرگِ آسیایی نظیر چین و هند نیز بیشتر بوده‌است. برآوردها نشان می‌دهد در فاصله سال‌های 2010 تا 2015، نرخ تولد در نیجریه به 5.7 رسیده‌است در حالی‌که نرخ تولید در برزیل، چین و هند زیر 2.5 بوده‌است.
افزایش نرخ تولد، باری بر دوش کشورها خواهد بود. در این شرایط، تعداد کمی از افراد بزرگ‌سال باید از تعداد زیادی کودک پرستاری کنند. علاوه بر آن وقتی تعداد کودکان در کشورهای فقیر افزایش پیدا می‌کند، میانگین جهانی را پایین می‌آورد و در نتیجه دنیا جایی فقیرانه‌تر به نظر می‌آید.
*فقر را به زباله‌دان تاریخ بفرستیم
انتظار می‌رود در سال‌های آتی، شکاف نرخ تولد میان افریقا و سایر نقاط دنیا، کاهش پیدا کند اما روند آن بسیار کُند خواهد بود. به خاطر همین فاکتورهاست که کمپین‌هایی از سوی موسسه‌های مختلف نظیر موسسه بیل و ملیندا گیتس به راه افتاده؛ نمونه آن نیز کمپین «فقر را به زباله‌دان تاریخ بفرستیم» است که در سال 2005 راه‌اندازی شد. کشورهای ثروتمند و شهروندانی که در این کشورها زندگی می‌کنند بیش از هر زمانی درون‌گرا شده‌اند؛ به این معنا که تنها درون کشور خودشان را می‌بینند. آنها باید نگاهی به وسعت جهان داشته‌باشند. 15سال گذشته با خوش‌بینی و اندکی سرمایه‌گذاری پیش رفته‌است، نسل حاضر به قدر کافی از سخاوت نسل پیش از خود دریافت کرده‌است. حالا باید دید نسل بعد چه اندازه خوش‌شانس خواهد بود.
منبع اصلی:اکونومیست