مدیر مطالعات اقتصادی و سنجش ریسک بورس کالای ایران در برنامه تلویزیونی «به وقت تحلیل» به بررسی گواهی سپرده کالایی در بورس کالای ایران با نگاهی به تجربیات جهانی پرداخت.
به گزارش رتبه آنلاین از سنا، جواد فلاح، آینده بورس کالا را در مسیر اوراق گواهی سپرده کالایی دانست و افزود: در این راه لازم است تا نظام تنظیم بازار بپذیرد که کشف نرخ بر اساس مکانیزم عرضه و تقاضا انجام می‌شود. در همین راستا اتحادیه اروپا نیز اعلام کرده است که بورس‌های کالایی یا باید به سمت ابزار گواهی سپرده کالایی بروند و یا تعطیل شوند؛ بنابراین اوراق گواهی سپرده کالایی از اهمیت زیادی در بازارهای فیزیکی برخوردار هستند.
وی اضافه کرد: بورس کالای ما هم قطعا در این مسیر قرار خواهد گرفت. به نظر من نمی‌توان مقابل کشف نرخ مبتنی بر تقاضا مقاومت کرد. اگر هم در کوتاه مدت از این مسیر منحرف شویم، به طور حتم در بلند مدت به این مسیر بازخواهیم گشت. در نظر داشته باشید که هر زمان با تنظیم بازار مواجه بودیم، دچار شکست شده‌ایم.
مدیر مطالعات اقتصادی و سنجش ریسک بورس کالای ایران ضمن تشریح مراحل سپرده کالایی گفت: نخستین گام در بحث گواهی سپرده کالایی بر «استانداردسازی» است. براین اساس تنها کالاهایی که امکان انبار شدن دارند و در صورت انبار شدن افت کیفی پیدا نمی‌کنند، می‌توانند از این ابزار برای معاملات خود استفاده کنند. در این راستا از فواید مهم استانداردسازی کالاها برای ارائه گواهی سپرده کالایی، کمک به نگهداری کالا به طور استاندارد و توسط کارشناسان متخصص است.
شایان ذکر است: شورای عالی بورس و اوراق بهادار در تاریخ ۱۲ خرداد ماه ۹۳ بر اساس بند ۲۴ ماده ۱ و بند ۴ ماده ۴ قانون بازار اوراق بهادار مصوب آذرماه ۱۳۸۴، « گواهی سپرده کالایی » را به عنوان ابزار مالی قانون بازار اوراق بهادار، شناسایی و تصویب کرد. و مقرر شد دستور العمل اجرایی معاملات این اوراق به تصویب هیات مدیره سازمان برسد و نسبت به اجرایی کردن آن از طریق بورس‌های کالایی اقدام کند. «گواهی سپرده کالایی اوراق بهاداری است که موید مالکیت دارنده ی آن بر مقدار معینی کالا است و پشتوانه آن قبض انبار استانداردی است که توسط انبارهای مورد تایید بورس صادر می شود. »
برخی از مزایای گواهی سپرده کالایی با استقرار نظام انبارداری و صدور گواهی سپرده کالایی شامل: امکان نقدینه کردن کالاهای راکد، کاهش هزینه های انبارداری و جابجایی بین انبارها، مدیریت فاصله زمانی بین تولید و مصرف کالا توسط تولیدکننده، کمک به ثبات قیمت ها، تامین مالی تولیدکنندگان در کوتاه‌ترین زمان و کمترین هزینه و استاندارد سازی کالاها است.
