آداب همسایه‌داری

| داود نجفی| تو آپارتمانی که ما زندگی می‏کنیم، یک همسایه داریم که کلا علاقه‏ زیادی به خوردن دارد. حالا این خوردن شامل همه چیز می‏شود، هم آنهایی که شکل دارند و هم آنهایی که دیده نمی‏شوند؛ مثل حقوق شهروندی، حق همسایگی و کلی حق دیگر. یک روز که کل آپارتمان از دستش عاصی شده بودیم، به لابی دعوتش کردیم و برایش شرح دادیم که باید مثل آدم زندگی کند. او فقط نگاه می‏کرد و سیگارش را سس دود می‏کرد و دودش را مستقیم توی صورت ما می‏فرستاد. حرف‏هایمان که تمام شد، یک مشت نخودچی از توی جیبش درآورد و گفت: «فعلا یِکَم نخودچی بخورین تا عصبانیتتون کم بشه، بعدم اگه می‏خوایین از شر من راحت بشین، دعا کنین پول گیرم بیاد، تا بتونم یه خونه بخرم و از این‌جا برم.» یک مرتبه همسایه کناری‏مان عصبانی شد، یقه‏اش را گرفت و در حالی‌ که از پنجره پرتش می‏کرد پایین گفت: «حالا که همچین شد، دعا می‏کنیم پول گیر خودمون بیاد تا بتونیم پول دیه‌ا‏ت رو بدیم.»