به گزارش رتبه آنلاین از مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران، محدود بودن منابع سوخت‌های فسیلی و آلودگی روز افزون محیط زیست و عدم تجدیدپذیری این منابع انرژی، موجب شده است که جایگزینی منابع سوختی تجدیدپذیر و دوستدار طبیعت در دستور کار دانشمندان و مراکز تحقیقاتی سراسر دنیا قرار گیرد. یکی از منابع مورد استفاده در تولید سوخت زیستی، سلولز گیاهی است که منبع انرژی، ارزان و قابل دسترسی خواهدبود.
براین اساس گروهی از پژوهشگران کشورهای بریتانیا، برزیل و ایالات متحده آمریکا، ژنی را شناسایی کرده‌اند که سبب سخت شدن دیواره‌های سلولی در گیاهان و تولید سلولز گیاهی می‌شود. این گروه تحقیقاتی معتقدند که خاموشی این ژن، آزاد شدن قندها را تا ۶۰ درصد افزایش می‌دهد.
«سلولز» ترکیبی است که در گیاهان باعث ایجاد دیواره‌های سلولی محکم می‌شود. ساختار محکم دیواره سلولی در گیاهان مزیتی است که امکان بقای این موجودات زنده را طی بیش از ۶۰ میلیون سال فراهم کرده‌است. این ویژگی سلولز، قابلیت هضم آن را در دستگاه گوارش دام کاهش می‌دهد. در پالایشگاه‌های زیستی هم فراوری آنها برای تولید اتانول زیستی و کاربرد آن را به عنوان منبع انرژی جدید با منشا زیستی دشوار می‌سازد.
روان میشل متخصص زیست‌شناسی گیاهی و سرپرست این تیم پژوهشی در موسسه تحقیقاتی روتامستد، می‌گوید: این مسئله اهمیت جهانی دارد. زیرا هر کشوری برای تغذیه دام به علوفه نیاز دارد و علاوه براین، سلولز گیاهی یکی از مواد اولیه مورد استفاده در تولید سوخت زیستی است.
این گروه تحقیقاتی موفق شدند گیاهان تراریخته‌ای تولید کنند که فرایند استحکام دیواره سلولی در آنها کاهش یافته است. در این گیاهان تراریخته فعالیت ژن مسئول استحکام دیواره سلولی تقریبا ۲۰ درصد کاهش می‌یابد.
این دستاورد جدید مهندسی ژنتیک بدون شک تاثیر مثبت قابل توجهی در استفاده از سوخت‌های زیستی به جای سوخت‌های فسیلی خواهد داشت. امروزه استفاده از اتانول حاصل از بقایای غیرخوراکی گیاهانی مانند نیشکر و ذرت به عنوان سوخت زیستی متداول است و براین اساس پیش بینی می شود که با تسهیل فرایند تولید سوخت زیستی از بقایای گیاهی به عنوان جایگزین سوخت های فسیلی به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک خواهد کرد.
نتایج این پژوهش در مجله New Phytologist منتشر شده است.
