حسين سلاح ورزى| مهمترین عامل در خلق ثروت کارآفرینان، استفاده از اثر تجمعی انباشت سرمایه است. کارآفرین برای رسیدن به این اثرتجمعی، مدتی طولانی پول و وقتش را(که می تواند تبدیل به پول شود) برای توسعه و ارتقای شخصی یا توسعه و ارتقای بنگاه هزینه می کنه و طبیعتا در مقابل، خودش را از فرصت و لذت هزینه کرد همان منابع در جهت رفاه و آسایش محروم می کند. نتیجه اینکه مهم ترین ستون زندگی اقتصادی کارآفرینان صبر و انضباط مالی و رفتاری برای انجام صرفه جویی هایی است که هزینه سرمایه گذاری های اولیه را تامین می کند.
البته ایده های ناب و نبوغ آمیزی هم بوده اند که یکشبه صاحبشان را به اوج ثروت و موفقیت رسانده اند، اما احتمال یافتن چنین ایده هایی چیزی در حد احتمال یافتن گنج است. اگر به دنبال ثروت سریع و آسان هستید، کارآفرینی شما را به مقصود نمی رساند.
این حکایت را مولانا در دفتر دوم مثنوی (انتهای حکایت مفلس) چه زیبا سروده است:
هیچ وازر وزر غیری بر نداشت
هیچ کس ندرود تا چیزی نکاشت
طمع خامست آن مخور خام ای پسر
خام خوردن علت آرد در بشر
کان فلانی یافت گنجی ناگهان
من همان خواهم مه کار و مه دکان
کار بختست آن و آن هم نادرست
کسب باید کرد تا تن قادرست
کسب کردن گنج را مانع کیست
پا مکش از کار آن خود در پیست
تا نگردی تو گرفتار اگر
که اگر این کردمی یا آن دگر
کز اگر گفتن رسول با وفاق
منع کرد و گفت آن هست از نفاق
کان منافق در اگر گفتن بمرد
وز اگر گفتن به جز حسرت نبرد
