ضعفی در پیکره فولادسازان مشاهده نمی‌شود
سال جاری برای شرکت‌های فولادی بسیار خوب سپری شده و ارقام بالاتری را در برابر سود خود دیدند و اغلب شرکت‌ها رشد سود خالصی را در مقایسه با مدت مشابه سال قبل در کارنامه خود ثبت کردند اما این روند تنها در سال جاری رخ نداده و معمولا فولادسازان در برابر میزان تولید خود با سود بالایی طی بیش از 3دهه برخوردار می‌شود ، این سود بیشتر ناشی از انرژی‌های ارزان قیمتی بوده که در اختیار این شرکت‌ها قرار گرفته و باعث خودکفایی این صنعت شده و توانسته جایگزین مناسبی را برای صادرات غیرنفتی پیدا کند البته به شرطی که فرآوری محصولات ارزآور فولادی هر چه سریعتر در دستور کار قرار بگیرد. در ادامه گفت و گویی با محمدصادق چیت ساز عضو هیئت مدیره اتحادیه صنف فروشندگان آهن و فولاد و فلزات تهران داشته‌ایم که می‌خوانید:
نقاط قوت و ضعف فولادیها را چگونه در 40 سال گذشته ارزیابی می‌کنید؟
ضعفی در پیکره فولادسازان مشاهده نمی‌شود و تنها نقاط قوتی دیده می‌شود که به علت منابع و ذخایر نفت و گازی در کشور برای این صنعت در کشور گرفته است؛ امروز این صنعت به علت ایجاد متخصصین در صنایع فولاد، سنگ‌آهن و زغال‌سنگ کشوری کاملا پویا تبدیل شده و مقام سیزدهم در تولید فولاد درجهان را به خود اختصاص داده و به زودی به مقام دهم خواهیم رسید.
بنابراین ظرف 40 سال گذشته در صنعت فولاد، خودکفا شده و شاید یکی از سریع‌ترین موفقیت‌های اقتصادی ایران طی این مدت در همین صنعت فولاد رقم زده شد.
میزان تولید نسبت به اوایل انقلاب چه تفاوت‌هایی را پیدا کرده است؟
جمعیت کشور در اوایل انقلاب حدود 30 میلیون نفر بود و در حال حاضر به 80 میلیون نفر رسیده بنابراین شاهد رشد 150 درصدی جمعیت بوده‌ایم اما در آن موقع ایران در حد آزمایشی روی به تولید فولاد آورد و در حد دو پارت 4یا5 هزار تنی به آفریقا صادراتی هم بود اما باید توجه داشت که طی آن دوران غول‌های دوقلوی فولادی اصفهان راه‌اندازی نشده بوده و تنها فولاد خوزستان در چرخه تولید فعال بود.
در حال حاضر واحدهای فولادسازی بزرگی همچون فولاد مبارکه، فولاد خوزستان، ذوب آهن اصفهان، فولاد خراسان و غیره در صف فولادی اقتصاد قرار گرفته که به کشورهای عراق و افغانستان صادرات مشخصی را دارند.
این آمارهای صادراتی و فولادی را کمی تشریح می‌کنید؟
در سال 96 تولید فولاد به 5/23 میلیون تن رسید که 14میلیون تن مصرف داخل و 5/9 میلیون تن صادرات به کشورهای عراق، عربستان و عمان شد اما در سال 97 با مشکلات تحریمی و تحمیلی از سوی استکبار جهانی سعی در وقفه‌اندازی در صادرات کشور کردند که موفق نبودند و تنها صادراتمان کمی کاهش پیدا کرد به طوری که تا پایان شهریور 97 حدود 4 میلیون تن محصولات فولادی صادر شد.
پیش‌بینی‌به چه شکلی است؟
در 6 ماهه دوم سال 97 پیش‌بینی می‌شود که حدود 3 میلیون تن صادرات محصولات فولادی در کارنامه فولادسازان به ثبت برسد یعنی در سال 97 به حدود 7 میلیون تن صادرات دست یابیم که در مقایسه با سال 96 حدود 5/2 میلیون تن کاهش صادرات را مشاهده کنیم.
بهترین دوره این صنعت را طی چه سال‌هایی می‌دانید؟
سال96 بهترین دوران این صنعت بود زیرا حجم صادرات به بیشترین حجم خود رسیده و توانست آماری قابل قبول را به ثبت برساند.
چه تحلیلی می‌توان از وضعیت فعلی فولادسازان بیان کرد؟
وضعیت این صنعت در طی سال 98، 99 و 1400 در حال توسعه بوده و تولیدات با افزایش مواجه می‌شوند به طوری که تا 1404 در حال ساختن و تهیه یک ظرفیت 55 میلیون تنی خواهیم بود که بیش از نیاز کشور است بنابراین باید صادرات و بازاریابی جدیدی در روند اقتصاد کشور قرار بگیرد.
هر صنعتی با مشکلاتی مواجه است، چگونه می‌توان برای رفع مشکل فولادیها گام برداشت؟
یکی از شاخص‌های موفقیت صنعتی کشورها، مصرف آهن‌آلات در صنعت و ساختمان است، به فرض اینکه این سرانه با افزایش مواجه شود یعنی آن کشور صنعتی‌تر شده و توسعه بیشتر این صنعت برای ایران مثبت است خصوصا صادرات.
در حال حاضر تصمیم‌گیران به صادرات غیرنفتی تکیه فراوانی زده‌اند و نیاز به کاهش صادرات نفتی پررنگ تر شده و باید روی به سمت صادراتی همچون محصولات فولادی بیاوریم.
آینده این صنعت در ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
آینده بسیار روشنی در صنعت فولاد پیش روی اقتصاد قرار دارد زیرا به علت فراوانی ذخایر نفت، گاز، زغال‌سنگ و سنگ‌آهن و البته نیروی متخصص و نیروی کار فولادیها می‌توانند گام‌های مستحکمی را بردارند.
فولاد در مسیر سند چشم انداز، در کجا قرار می‌گیرد؟
به طور کلی فولادیها به دو بخش خصوصی و دولتی تقسیم می شوند، بخش دولتی که شدیدا در حال توسعه هستند و هفت خط صنعتی را که در تهیه آهن اسفنجی داشت مثل کاوه جنوب کیش در آهن اسفنجی صادرات بسیار خوبی در سال 96 و نیمه اول 97 داشت. همچنین غدیر ایرانیان یکی از موفق‌ترین صادرات را در زمینه گندله سازی داشت.
در حال حاضر چه بخش دولتی و بخش خصوصی فولاد روئینا در دزفول با ظرفیت دو میلیون تن در سال که هنوز به آن ظرفیت نرسیده در حال فعالیت بوده و آینده روشنی برای صنعت فولاد قابل تصور است.
مدیریت صادرات صنعت فولاد را چگونه می بینید؟
روز به روز تلاش شرکت های دولتی فولاد خصوصا فولاد مبارکه، فولاد خوزستان و ذوب آهن تلاش می‌کنند که صادرات فولاد افزایش پیدا کند و در همین مساله هم پیشرفت خواهیم داشت.
تحریم‌های داخلی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در ۶ ماهه نخست امسال هنوز تحریم آنچنانی علیه اقتصاد کشور اعمال نشده بود و آنچه مانع از رشد حجم صادرات شد، سیاست های محدودکننده داخلی بود.
به هر حال تحریم‌های جدیدی اعمال شده که محدودیت‌ها را تشدید خواهد کرد؛ ولی به نظر می‌رسد تاثیر تحریم‌ها در مرحله نخست بر قیمت محصولات صادراتی باشد.
مشتریان صادراتی با علم بر شرایط صادرکنندگان و تحریم های ایران، خواستار تخفیف بیشتری خواهند شد و فعلا حجم صادرات کاهش نخواهد داشت؛ اما در صورت تداوم فشارهای تحریم، حجم صادرات محصولات فولادی هم در ماه های آینده کاهش خواهد داشت.
در صورت افت حجم صادرات، با مازاد عرضه در بازار داخل مواجه خواهیم شد. مازاد عرضه در بازار داخل به کاهش قیمت های داخلی منجر خواهد شد.
