دبیر سومین جشنواره فیلم سلامت معتقد است که سینمای مستند بیشتر می‌تواند به مخاطبان در زمینه سلامت عمومی آگاهی دهد و در عین حال از صداوسیما توقع بیشتری دارد و می‌گوید: آنها باید با رغبت جلو بیایند، در حالی که امسال از معرفی برخی فیلم‌هایی که در جشنواره حضور دارند و همزمان اکران هم می‌شوند ممانعت شد!
به گزارش رتبه آنلاین، دکتر محمد کیاسالار که در دو دوره پیشین جشنواره فیلم سلامت، از اعضای هیات انتخاب و داوری بوده و در این دوره دبیری جشنواره را برعهده دارد، درباره مخاطبان اصلی این رویداد به ایسنا گفت: ما برای جشنواره دو کارکرد نظارتی و هدایتی قائل هستیم. در زمینه کارکرد نظارتی، جشنواره را چشم ناظر سلامت در سینما می‌دانیم و آثار سینمایی و تلویزیونی را در طول سال رصد می‌کنیم. طی این بررسی‌ها آثاری که سوژه‌های سلامت دارند را تفکیک می‌کنیم. پس از تفکیک وارد بخش کارکرد هدایتی جشنواره می‌شویم؛ به این شکل که با کمک متخصصان حوزه پزشکی و همین طور سینمایی، ساز و کارهایی را طراحی می‌کنیم تا مواردی که بیرون‌زدگی از قاب سلامت وجود دارد، به فیلمساز تذکر دهیم.
دبیر جشنواره سلامت با اشاره به تجربه‌های پیشین‌اش به عنوان رئیس هیات انتخاب این رویداد موضوعی افزود: در نخستین دوره برگزاری جشنواره فیلم سلامت از میان تولیدات سالهای 90 تا 95 آثار را انتخاب کردیم. جالب است در جمع آثاری که طی 5 سال در حوزه سلامت ساخته شده بودند، اثری درخور که درباره‌ی اچ آی وی باشد، نداشتیم! در حالی که در بازه‌ی زمانی یازده سالهای که آمار ایدز در جهان به طور میانگین دو برابر شده بود، در ایران 9 برابر شد که آمار تکان‌دهنده‌ای بود.
وی با تاکید بر این که وظیفه اصلی جشنواره سلامت تذکر موضوعاتی این چنینی است که کمتر به آنها پرداخته می‌شود، تصریح کرد: برای این کار ابزارهایی مانند پنل‌های تخصصی و یا همگردی‌ها تعریف شد. در واقع جشنواره خود را به بستری تبدیل کرد تا مواجه مستقیمی میان اهالی سینما و سلامت ایجاد کند. خروجی این تعامل تولید آثاری شد که جهت‌دهی کلی را که سیاست‌گذاری سلامت به دنبال آن بود، همراه داشتند.
به گفته کیاسالار، چند دهه قبل مشکل اصلی نظام سلامت کشور بیماری‌های عفونی بود که افراد زیادی را از بین می‌برد، اما بسیاری از این بیماری‌ها در حال حاضر ریشه‌کن شده‌اند؛ در حالی که بیماری‌هایی مزمن غیرواگیر که وابسته به سبک زندگی هستند مانند سرطان و دیابت افزایش یافته‌اند. این بیماری‌ها حاصل نوع زندگی امروزی، کم‌تحرکی، افزایش مصرف غذاهای فست‌فودی و… هستند؛ بیماری‌هایی که فرد تا پایان زندگی باید با آن کنار بیاید و 76 درصد از علل مرگ و میر نیز همین بیماری‌ها هستند.
دبیر جشنواره فیلم سلامت در ادامه، با تاکید بر این که باید از طریق رسانه‌ی تاثیرگذار “سینما” به مخاطبان اطلاعات لازم داده شود، گفت: در رابطه با این بیماری‌های مزمن، فردی که هنوز مبتلا نشده است باید بداند که تحت چه شرایطی به این بیماری‌ها دچار می‌شود و اگر هم مبتلا به بیماری است، متوجه شود به چه شکل می‌تواند این بیماری را کنترل کند. این موضوعات کاملا وابسته به آموزش و آگاهی است و در این جاست که نگاه اهالی سینما و سلامت تلاقی می‌کند. به این معنا جشنواره سلامت سعی دارد بستری برای این تلاقی باشد.
وی با بیان این که در جشنواره تلاش بر این است که اولویت‌های سلامت فردی و اجتماعی تذکر داده شود، ادامه داد: در میان سینماگران ما دغدغه آگاهی‌بخشی پیرامون سلامت وجود دارد اما اطلاعات آنها کافی نیست؛ لذا جشنواره با همگردی‌ها و برنامه‌هایی از این دست تلاش می‌کند پلی میان سینماگران و پزشکان باشد.
کیاسالار در پاسخ به این پرسش که سینمای مستند برای بیان موضوعات حوزه سلامت تاثیرگذارتر است یا سینمای داستانی، گفت: مستند بیشتر می‌تواند در این زمینه کمک کند، البته برخی مستندسازان هم اطلاعات کافی در زمینه‌ی سوژه‌های سلامت ندارند. به عنوان مثال مستندهای بسیاری با موضوع اعتیاد ساخته شده‌اند اما حتی یک اثر هم با موضوع دیابت نداریم. تلاش ما بر این است که اطلاعات لازم به مستندسازان داده شود تا جهت‌گیری درست داشته باشند.
وی درخصوص چگونگی مشارکت در تولید مستندهای حوزه‌ی سلامت توضیح داد: مستندسازان می‌توانند طرح‌های خود را به موسسه “آوای هنر سلامت” ارائه دهند. این طرح‌ها در شورایی بررسی شده و در صورت موافقت در تولید آنها مشارکت خواهد شد.
دبیر جشنواره سلامت در ادامه افزود: در این برهه هم مفهوم رسانه تغییر یافته و هم مفهوم سلامت. زمانی می‌گفتند کارکرد رسانه یا اطلاع‌رسانی است و یا سرگرمی؛ اما حال می‌گویند رسانه در عین سرگرمی باید اطلاعات هم بدهد.
سردبیر هفته‌نامه سلامت با بیان این که در حال حاضر مخاطب سینمای داستانی بیشتر از مستند است، اظهار کرد: این موضوع باعث می‌شود این گونه‌ی سینما گستره‌ی بیشتری در حوزه سلامت داشته باشد.
وی با اشاره به تقابل‌هایی که گاه میان سینماگران و جامعه پزشکی ایجاد می شود، گفت: در جریان مرگ آقای کیارستمی، دائم نگران این بودم که با دامن زدن به این دعوا در حال مختل کردن روند درمان هستیم. تقابل دو طیف پزشکان و سینماگران با هم به نوعی ضربه زدن به سرمایه‌های اجتماعی و اعتماد عمومی است. بخش عمده درمان، رابطه درست میان پزشک و بیمار است و نباید این رابطه مختل شود. خوشبختانه با برگزاری پنل‌های تخصصی در جشنواره سلامت ارتباطی مستقیم میان انجمن‌های پزشکی و سینماگران ایجاد شده است و از این بابت بسیار خرسندیم.
کیاسالار در خصوص همکاری صداوسیما با جشنواره سلامت توضیح داد: فیلم‌های جشنواره در ایام برگزاری در دو برنامه تلویزیونی ویژه مستند و سینمایی به مخاطبان معرفی می‌شوند، اما انتظار شخصی من از صداوسیما بسیار بیشتر است. آنها باید با رغبت جلو بیایند، در حالی که امسال از معرفی برخی فیلم‌هایی که در جشنواره حضور دارند و همزمان اکران هم می‌شوند ممانعت شد! ما سال گذشته این مسائل را نداشتیم.
وی در پایان گفت: در حوزه آموزش سلامت، خط قرمز به آن معنای معمول وجود ندارد و ما با ادبیات سلامت حرف می‌زنیم که باید در آن بسیاری از موضوعات مطرح شوند. البته صداوسیما با ما همکاری می‌کند، اما دوستان باید بخش بیشتری از بار اطلاع‌رسانی عمومی پیرامون حوزه‌های سلامت را به دوش بکشند.