فرزانه طاهری می‌گوید: من در تجربه ۲۱ساله زندگی مشترک با گلشیری هیچ‌گاه در سایه نبودم؛ من همه وقت در زیر آفتاب او بودم.
به گزارش رتبه آنلاین از ایسنا، این مترجم و همسر هوشنگ گلشیری در نشستی که ۲۲ آبان‌ماه در شهر کتاب اصفهان برگزار شد در پاسخ به سوالی در رابطه با نقش هوشنگ گلشیری در ترجمه‌هایش همچنین اظهار کرد: او بر زندگی من تابید و من در آفتاب حضور او چون گیاهی بالیدم. در این سال‌ها ما با هم کتاب و متون ادبی خواندیم و من اولین خواننده‌ای بودم که داستان‌های او را می‌خواندم.
طاهری همچنین در صحبت‌هایی درباره ترجمه گفت: اصلی‌ترین موضوع و سنگ بنای ترجمه کتاب از نظر من هوش زبانی است. در یک ترجمه موفق هوش شنیداری مترجم از مهمترین ویژگی‌هاست.
او در ادامه بیان کرد: هیچ‌گاه در ترجمه به دنبال جست‌وجوی کتابی که نویسنده آن فرد شاخصی باشد نبوده‌ام، بلکه شاخص‌های من برای انتخاب کتاب بیشتر شرایط زمانی و کشش موضوع آن کتاب برای خواننده است و صادقانه بگویم تا کتابی را خودم دوست نداشته باشم ترجمه نمی‌کنم.
طاهری افزود: درواقع اگر نتوانم با کتاب مورد نظرم برای ترجمه ارتباط برقرار کنم آن کتاب را ترجمه نمی‌کنم و بدون اغراق بگویم که عاشقانه کتاب‌هایم را ترجمه کرده‌ام. مترجم نباید به بهانه نیافتن واژه فارسی معادل با واژه‌ای از زبان دیگر طفره برود و باید دامنه لغات خود را گسترش دهد.
این مترجم در ادامه تاکید کرد: ترجمه هنرنمایی مترجم نیست؛ مترجم در اصل باید به سبک نویسنده کتاب وفادار بماند و اصلا نباید به شخصی‌نگری در ترجمه برسد.
فرزانه طاهری همچنین گفت: من و هوشنگ گلشیری با هم متون کهن فارسی می‌خواندیم. مترجم کتاب در نخستین گام باید به زبان فارسی کهن و معاصر تسلط کافی داشته باشد و برای ترجمه کتاب نباید تنها به زبان مادری مسلط بود. بدون شک اگر نتوانم ارتباطی را با کتاب مورد نظرم برای ترجمه برقرار کنم آن کتاب را ترجمه نمی‌کنم و بدون اغراق بگویم که عاشقانه کتاب‌هایم را ترجمه کرده‌ام.
او اظهار کرد: مترجمان به هیچ وجه به بهانه نیافتن واژه فارسی معادل با واژه‌ای دیگر نمی‌توانند به تنبلی ذهنی دست بزنند و از مسئولیت خود طفره بروند؛ آن‌ها باید دامنه لغات خود را گسترش دهند.
این مترجم درباره نقش ناشران نیز تاکید کرد: اگر ناشر راضی به نشر هر نوع کیفیت از ترجمه کتاب نباشد به جای کمیت بالای ترجمه شاهد کیفیت بالای آثار خواهیم بود.
