جهانی شدن /جهانی سازی به زبان ساده به معنای فرایند یکپارچه شدن کشورهای جهان با یکدیگر است، با پیشرفت فناوری کشورهای جهان می‌توانند با سهولت بیشتری منابع اقتصادی و فرهنگی را با یکدیگر تبادل کنند و انسان‌ها فراتر از مرزهای ملی به عنوان شهروندی جهانی تلقی شوند. کسانی البته این “جهانی شدن” را به معنای مثبتی به کار نمی‌برند.
اهل فن برای اندازه‌گیری این یکپارچگی هم شاخصی ابداع کرده‌اند که جهانی سازی را در سه جنبه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی می سنجد، در آخرین رده بندی ۲۰۱۷ که در میان ۲۰۷ قلمرو قانونی- جغرافیایی انجام گرفته است، درست مثل سال گذشته کشورهای اروپایی مانند هلند، ایرلند، بلژیک و اتریش در صدر قرار دارند و به اصطلاح “جهانی تر” هستند. وضعیت و رتبه ایران نسبت به سال گذشته در کل نامطلوب تر شده است که خبر خوبی نیست؛ رتبه ایران در سال گذشته ۱۵۴ ام بود که امسال ۱ رتبه تنزل یافته است:
?رتبه جهان سازی اقتصادی: ۱۵۹
?رتبه جهان سازی سیاسی: ۱۰۱
?رتبه جهان سازی اجتماعی: ۱۴۲
?رتبه جهانی سازی کل: ۱۵۵