مونا مشهدی رجبی: سرمایهگذاری خارجی کلید توسعه اقتصادی در هر کشوری است. ولی سوال این است که سرمایهگذاران برای وارد شدن به یک کشور و سرمایهگذاری در بخشهای مختلف صنعتی این کشور چه مسایلی را مد نظر قرار میدهند.
به گزارش رتبه آنلاین به نقل از بانک جهانی، سرمایهگذاران انگیزههای مختلفی را برای تصمیمگیری در مورد سرمایهگذاری در یک کشور دارند ولی مهمترین آنها دسترسی به بازارهای تازه و مصرف کنندگان جدید است.
بازاریابی و پیدا کردن مشتریهای تازه اولین انگیزه است
طبق این گزارش ۸۷ درصد از سرمایهگذاران خارجی بازاریابی و پیدا کردن بازار مصرف جدید برای محصولاتشان را اصلیترین دلیل برای وارد شدن به بازارهای دیگر میدانند. آنها با توجه به هزینه اولیه بالای سرمایهگذاری ترجیح میدهند بعد از شناسایی بازار جدید برای مدت طولانی در آن بازار بمانند و از بازار مذکور خارج نشوند .
یکی دیگر از انگیزههای سرمایهگذاران هزینه پایینتر تولید و ایجاد یک بستر تازه برای صادرات است . طبق این گزارش ۵۱ درصد از سرمایهگذاران خارجی هزینه پایینتر تولید را دومین انگیزه برای سرمایهگذاری در کشورهای دیگر به خصوص بازارهای در حال گذار میدانند. به این معنا که کشورهایی را برای سرمایهگذاری انتخاب میکنند که هزینه تولید در آنها پایین باشد یا اینکه بازار مصرف بزرگی داشته باشد. از این نظر چین و هند بازارهای بالقوه و بسیار مناسبی هستند.
دسترسی به منابع طبیعی انگیزه کمی برای سرمایهگذاران ایجاد میکند
برخی تصور میکنند سرمایهگذاران خارجی بیشتر تمایل دارند در کشورهایی سرمایهگذاری کنند که دارای منابعطبیعی غنی هستند. منابعی از قبیل نفت و گازطبیعی و فراوردههای کشاورزی که میتواند پتانسیل زیادی برای صادرات داشته باشد. ولی طبق مطالعه بانک جهانی تنها ۱۲ درصد از سرمایهگذاران خارجی وجود منابعطبیعی را به عنوان انگیزه مهم برای این تصمیم اعلام کردهاند.اهمیت این بخش به دلیل استراتژیک بودن نفت ، گاز و نقش سیاست در بازار آن برای سرمایه گذاران کمتر است.