درپی گلایه یکی از مسافران پرواز مشهد-تهران که در قالب نامه سرگشاده در اختیار ایسنا قرار گرفته بود و برخی از مشکلات این پرواز و هواپیما را ناشی از مدیریت ناکارآمد دانسته بود، معاون پیشین سازمان هواپیمایی گفت: چنین مسائل و مشکلاتی در حوزه رفاه مسافران، در شرایطی حل می‌شود که تحریم نباشیم و با ورود هواپیماهای بسیار به کشور، رقابت بین ایرلاین‌های مختلف بیشتر شود.
به گزارش رتبه آنلاین از ایسنا، روز گذشته یک مسافر پرواز تهران-مشهد در نامه‌ای سرگشاده به مدیرعامل شرکت هواپیمایی، ضمن اشاره به حقوق مسافران در پرواز، تاکید کرد: برخی کوتاهی‌ها که حقوق مسافران را نقض می‌کند نه تقصیر تحریم است، نه فرسودگی ناوگان!
علیرضا منظری در این باره گفت: این گلایه از این جهت قابل تامل است که در ایران رقابتی در بین شرکت‌های هواپیمایی وجود ندارد و میزان عرضه و تقاضا اجازه آن را نمی‌دهد اما اگر تحریم نبودیم و هواپیما به تعداد کافی به کشور وارد می‌شد، رقابتی در این صنعت شکل می‌گرفت و همه ارائه دهندگان سرویس به دنبال جلب رضایت بیشتر مشتریان پروازهای خود بودند. بنابراین باید به این نکته توجه بیشتری کنیم تا حقوق مسافران از منظر رفاهی بیشتر رعایت شود.
وی افزود: تعداد صندلی‌های یک هواپیما نمی‌تواند کم و زیاد شود و فاصله ردیف‌های صندلی هواپیما در ایران بین ۲۸ تا ۳۱سانتی‌متر متفاوت است و با پیچ‌ها و ریل‌های موجود در کابین تنظیم می‌شود و به نظر می‌رسد در شرایطی که چنین مشکلاتی به وجود می‌آید مدیریت درستی شکل نگرفته و این فاصله‌ها درست تنظیم نشده است یا آنکه به دلیل تنظیم کردن صندلی ردیف‌های جلو که از دیگر صندلی‌ها متفاوت است و در کلاس بیزینس قرار می‌گیرند، مجبور شده‌اند که صندلی‌های عقب‌تر را با فاصله کمتری تنظیم کنند.
این کارشناس صنعت هواپیمایی گفت: در وهله نخست باید گفت که از این نظر استاندارد و قانونی در دنیا وجود ندارد اما هیچ کشوری نمی‌تواند بدون اخذ اجازه و تاییدیه از کارخانه سازنده هواپیما، تعداد صندلی‌های آن را افزایش دهد و تنها اجازه تنظیم این فاصله را در این سه سانتی‌متر دارد.
منظری تصریح کرد: مسائل داخل کابین هواپیما مانند نوع غذا، فاصله صندلی‌ها و… جزو قراردادهای شرکتی است و مجموعه‌های این‌چنینی خارجی برای رقابت با یکدیگر در این زمینه‌ها سرویس‌های بهتری به مردم ارائه می‌دهند و مردم نیز به سراغ شرکت‌های هواپیمایی می‌روند که رفاه بیشتری برای آن‌ها فراهم می‌کند اما در ایران اینگونه نیست یا بسیار کمرنگ‌تر است چرا که رقابتی وجود ندارد.
