«آقا شهریار» جلوی در ورودی دخمه نشسته است. زیاد حرف نمی‌زند و فقط با نگاهش از کسانی که مشتاقند با او عکس یادگاری بگیرند پذیرایی می‌کند. او با ارزش‌ترین میراث زنده این دخمه قدیمی است.
سال‌ها زرتشتیان مرده‌هایشان را به دست این مرد داده و او مرده‌ها را بر دوش خود بالای کوه برده است. بر اساس آداب زرتشتیان، دخمه‌ها محل قرار دادن مرده‌ها بوده تا خوراک لاشخورها شوند. دخمه‌ها سازه‌های مدوری هستند که با دیوارهای نسبتا بلند بر سر تپه‌ها بنا شده و چند سالی است که به مکان توریستی در یزد تبدیل شده‌اند.
آقا شهریار، «نساسالار» این دخمه تاریخی در یزد است. نساسالار کسی است که مرده‌ها را بعد از انجام دادن آداب مربوطه، بالای تپه و به داخل دخمه‌ها می‌برد. او آخرین نساسالار زنده زرتشتیان است.
به گفته اهالی منطقه صفائیه در 15 کیلومتری جنوب شرقی یزد، او از 45 سالگی با همکارش مشغول به کار می‌شود؛ همکاری که خودش هم بعد از فوت به دست آقا شهریار به بالای تپه برده شده تا در دخمه قرار گیرد.
نگاه آقا شهریار، گنگ است. معلوم نیست به چه چیزی فکر می‌کند. خدا می‌داند که در این سال‌ها با مردگان از نگاهش چه‌ها گذشته و حالا از فکرش چه‌ها می‌گذرد. او سال‌ها باری را از جنس خودش به دوش کشیده است؛ باری از جنس خانواده، دوست، آشنا و غریبه.
حدود 51 سال است که قرار دادن اجساد در این دخمه‌ها ممنوع شده است اما با این حال او هر صبح اولین نفر بر در این دخمه‌ها حاضر می‌شود و آخرین نفر از آنجا می‌رود؛ مثل صاحبخانه‌ها.
ایسنا – پارمیسا طهماسبی‌زاده
