علی دینی ترکمانی- اقتصاددان|وظیفه کارشناس و متخصص دلسوز، اعلام هشدار صریح در مواقع بحرانی است. مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری، در گزارش تصویری جالبی درباره علل سقوط بیش از اندازه هواپیما در کره جنوبی دهه ۱۹۹۰ (کلیپ دیدنی زیر)، نکته بسیار مهمی را بیان می‌کند؛ زبان صریح در اعلام هشدار، نتیجه‌ی بهتری در پیش‌گیری از بحران در حوزه‌های مختلف دارد؛ داروی تلخ درمانگر، به از شربت شیرین ویرانگر.
بخاطر می‌آورم در ابتدای سال ۱۳۹۰، در چارچوب هماهنگی صورت گرفته میان موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی و وزارت دفاع، با یکی از همکاران هیئت علمی موسسه به مرکز آینده پژوهی وزارت دفاع رفتیم و درباره آثار اقتصادی تحریم نکاتی مطرح کردیم. همکارم شروع کرد و گفت: تحریم بر اقتصاد ما تأثیری ندارد و دراین‌باره نیم ساعت صحبت کرد. من گفتم اگر تحریم در حد نقل و انتقالات ارزی باشد، رشد اقتصادی کم ولی مثبت خواهد بود. اگر همراه با تحریم نفتی باشد دو حالت دارد. کاهش نیمی از صادرات نفت، رشد را منفی می‌کند و صفر شدن صادرات نفت، اقتصاد را به سوی فروپاشی می‌برد. اولی مانند کاهش وزن یک‌باره فردی از ۱۰۰ به ۷۰ کیلو و دومی به ۵۰ کیلوست. در این تردیدی نیست. در این شرایط به راه‌کارهای کاهش میزان اثرگذاری تحریم، تا جای ممکن، باید پرداخت.
در سال ۹۳ از آن همکارم پرسیدم، نظرت در مورد سخنرانی وزارت دفاع چیست؟ گفت: “اشتباه فاحش کردم”. گفتم وقتی کارشناس و متخصصی به‌جای بیان حقیقت، آن را آگاهانه یا ناآگاهانه قلب می‌کند، به‌جای خدمت به نظام تصمیم سازی، به آن ضربه می‌زند، چون به شکل‌گیری پایه تحلیلی و اطلاعاتی سست و ضعیف کمک می‌کند. در عین حال، وظیفه نظام تصمیم سازی قوی نیز در میدان عمل دادن به بروز زبان صریح، و استقبال از هشدارهای درمانگر ولو تلخ است.
