دانشمندان موفق شدند ۱۵۰ سال پس از کشف اسکلت یک انسان کرومانیون (Cro-Magnon) مربوط به ۲۸ هزار سال قبل از میلاد مسیح، با بازسازی چهره او به دلایل علمی وجود حفره‌ای روی استخوان جمجمه‌اش پی ببرند.
به گزارش رتبه آنلاین به نقل از یورونیوز، این اسکلت که معرّف یک انسان هموساپین «Homo sapiens» یا انسان مدرن است، در سال ۱۸۶۸ میلادی در یک پناهگاه سنگی در جنوب غرب فرانسه کشف و سپس در موزۀ انسان در پاریس نگهداری شد.
در محل پیشانی و در قسمت راست جمجمۀ این اسکلت که گمان می‌رود متعلق به مردی چهل ساله باشد، ضایعه‌ای حلقه‌ای شکل به اندازۀ ۳۷ در ۲۷ میلیمتر دیده می‌شد. وجود این ضایعه برای تیم‌های تحقیق موضوعی شگفت‌انگیز محسوب می‌شد و کسی قادر به توضیح آن نبود.
دربارۀ علت وجود این حفره فرضیات متعددی مطرح شده بود از جمله تغییرات احتمالی در استخوان پس از مرگ به دلیل نوع خاک، ابتلای این مرد در زمان زنده بودن به نرمی استخوان، ابتلا به اکتینومیکوز، ابتلا به هيستوسيتوز سلول لانگرهانس استخوان جمجمه و درنهایت افتادن تدریجی قطره‌های آب در غار روی جمجمه که به مرور زمان باعث ایجاد حفره‌ایی در آن شده است.
این جمجمه پس از سال‌های طولانی بار دیگر به مناسبت سالگرد کشف آن مورد بررسی قرار گرفت تا دلیل ایجاد چنین آسیبی در پیشانی مشخص گردد. به این ترتیب سرانجام دکتر فیلیپ شارلیه، آسیب شناس و متخصص پزشکی قانونی در فرانسه به همراه تیم پژوهش خود موفق شد چهرۀ این مرد را به کمک فناوری‌های نوین پزشکی از جمله اسکن‌های پیشرفته بازسازی کند.
با بازسازی چهره او مشخص شد که این مرد کرومانیون به دلیل یک بیماری ژنتیکی از یک ضایعۀ پوستی رنج می‌برده است و نه بیماری استخوانی. در واقع تمام صورت او از ندول‌هایی پر شده بود که پیامد ابتلا به بیماری رکلینگ هاوزن «Recklinghausen» بوده است؛ بیماری‌ای که باعث می‌شود تومورهایی در زیر پوست و در مسیر اعصاب محیطی بوجود آید.
مشابه تومورهای پیشانی، در فک بالا و پايين و در کانال داخلی گوش چپ این مرد نیز دیده شد.
دانشمندان در غار محل کشف این اسکلت، در مجموع ۵ اسکلت کشف کرده‌اند که گمان می‌رود دو اسکلت متعلق به کودکان و سه اسکلت متعلق به بزرگسالان باشد. آنها می‌گویند علیرغم ابتلا به این بیماری، این مرد از جامعه طرد نشده بود بلکه در غار با دیگران و در کنار دیگر اعضای جامعه دفن شده بود.
منبع: انتخاب
