تصور کنید زمان به حدود 100 سال پیش برگشته و در تقاطع خیابان شاه رضا و کاخ تهران قرار گرفته‌اید؛ در مکانی که در نزدیکی چهار کاخ مرمر، گلستان، شهربانی و بهارستان قرار گرفته و درست بغل دست خانه باغ “رستم گیو”، تاجر زرتشتی، تئاتر شهر است…

دقیقا به موازات بزرگترین خیابان خاورمیانه است که از شمال تا جنوب تهران امتداد دارد، خیابانی پهن با نهری پرآب که از کنارش می گذرد و درختان چناری که به تازگی به دستور رضا شاه کاشته شده؛ شما دقیقا در نقطه‌ای بین تقاطع خیابان کاخ جنوبی و شاه رضا قرار گرفته اید.

حالا 100 سال گذشته و هنوز در این نقطه یعنی تقاطع خیابان فلسطین ( کاخ سابق) و انقلاب( شاه رضا سابق) بزرگترین خشکشویی خاورمیانه و ایران پابرجاست و همچنان نامش با عنوان خشکشویی دانمارک و چهره 100 سال پیش اش با اندکی تغییرات جزئی و دیزاین سال 1345 تا 1355 اش باقی است.

و البته شاید تا مدتی دیگر با بی‌توجهی میراث فرهنگی و صاحب ملک همچون خانه دکتر مصدق، نخست وزیر دهه 1330 واقع در خیابان کاخ نزدیک تقاطع حشمت الدوله (پاستور) ناپدید شود و دست کم جای خود را به اصناف دیگر همچون فست فود فروشی و یا کافه بدهد.

ایرج متینی، سرقفلی دار و نگهدارنده خشکشویی دانمارک از اینکه قرار است این خشکشویی تغییر کاربری داده شود ناراحت است اما می گوید چاره‌ای نیست و با شرایط موجود و نارضایتی صاحب ملک و ناهماهنگی میراث فرهنگی و نیز کسادی کار نمی‌توان به این شیوه ادامه داد و باید فروخت و رفت.

او معتقد است، میراث فرهنگی و یا شهرداری می تواند این مکان را خریداری کند و به شکل یک موزه قدیمی درآورد؛ یک سری از وسایل این خشکشویی  قدیمی هستند که می‌تواند نگهداشته شود تا گردشگران خارجی ببینند که ایرانی‌ها در حدود 100 سال پیش چگونه به آراستگی و نظافت و اتوی لباسشان اهمیت می‌دادند.

ایرج متینی به خبرنگار ایسنا گفته، وقتی خیابان انقلاب( شاه رضا سابق) در  حدود سال 1310 هجری شمسی ایجاد می‌شود دولت وقت تصمیم می‌گیرد که چنانچه فردی در خیابان انقلاب ساختمانی 4 طبقه بسازد از پرداخت همه مالیات‌ها معاف خواهد شد و براساس آن ساختمان چهار طبقه خشکشویی ساخته می‌شود.

به گفته صاحب اولین خشکشویی ایران، از آنجا که دستگاه‌های این خشکشویی از دانمارک وارد شدند، نام این خشکشویی دانمارک گذاشته شد و در حدود سالهای 1314 و 1315 آغاز به کار کرد. پدر و پسری کلیمی، اولین خشکشویی را در تهران به راه انداختند و در سالهای دهه 1360 آن را به پدر و پسر به نام متینی واگذار کردند.

در آغاز کار این حرفه، خشکشویی وجود نداشته و به نام اتوشویی شناخته شده بود چرا که لباس‌ها شسته و اتو می‌شد؛ به اینگونه که  لباس‌ها دستی و با کمک چوبک تهیه شده از درخت چوبک، در سه راه ضرابخانه شسته و با درشکه و از طریق خیابان ولیعصر( شاه رضا) به این خشکشویی آورده می‌شد تا شب‌ها آویزان و خشک شود و صبح‌ها با کمک اتوی ذغالی صاف می‌شدند.

این روند تا حدود سال 1330 ادامه پیدا کرد تا اینکه ماشین لباس شویی وارد شد که با دست کار می‌کرده و روند کارش به این شکل بوده که کُت‌ها در یک محفظه توری شکل گذاشته و در مرحله بعد وارد محفظه دیگری می‌شد و روی آن بنزین می‌ریختند. بنزین با گردش دورانی از لباس‌ها، خارج و لباس ها پاک می‌شده است.

با رشد تکنولوژی ماشین‌های آب‌شویی وارد شدند؛ در دهه 40 ماشین پیشرفته خشکشویی و پیشرفته‌تر از آب شویی با خاصیت پاک کنندگی بالاتر و خطر کمتر آتش سوزی وارد ایران شد که با استفاده از محلول‌های شیمیایی کار می‌کرد. به تدریج نیز دستگاه‌های پیشرفته تری مثل دستگاه پرس‌های برقی، مانکن های بخار دهنده و دستگاه‌های خشکشویی با مصرف کمتر محلول بکار گرفته شدند.

جالب اینکه نه تنها این خشکشویی محل رفت و آمد برگزارکنندگان و بازیگران تئاتر شهر برای اتوی حجم انبوه لباس‌های جشنواره های تئاتر بوده بلکه شاهد وقایع تاریخی زیادی همچون جنگ جهانی دوم، انقلاب، جنگ تحمیلی و راهپیمایی‌های بسیاری بوده است.

متینی یاد می‌کند از روزی که در سال 2006 میلادی بواسطه توهین روزنامه دانمارکی با تصویر کردن کاریکاتورهای موهن علیه حضرت محمد(ص) و شکل گرفتن اعتراضات مردمی در جهان اسلام و از جمله در ایران، عده‌ای خودسرانه شیشه‌های خشکشویی دانمارک را به واسطه نام‌اش می‌شکنند و این در حالی بود که رابطه خوبی بین دولت دانمارک و ایران وجود داشت.

به عقیده او، مصداق این واقعه می‌شود بیتی از شعری که می‌گوید ” گنه کرد در بلخ آهنگری/ ز شوشتر زدند گردن مسگری”

متینی اضافه کرد که هر چند در پی این حادثه به پلیس 110 مراجعه شد اما در نهایت معلوم نشد که این اقدام توسط چه گروه و یا کسانی رخ داده است.

اگر چه دو شهروند گردشگر دانمارکی به این خشکشویی آمدند و از صاحب آن به دلیل بروز چنین حادثه‌ای عذرخواهی کردند اما در نهایت همین شد که صاحب اصلی به دلیل ناراحتی قلبی خانه نشین شد و داماد او که مدرس دانشگاه و فرهنگی بود به کمک پدر آمد که تا به امروز حرفه او را ادامه داده است.

اگرچه به عقیده متینی، شغل خشکشویی مرده است و دیگر کمتر کسی حداقل در پایین شهر لباسش را برای اتوکردن به خشکشویی می‌آورد اما هنوز هم مشتری‌هایی همچون مجردها، دانشجوها و یا مسافرها که ناگزیر به استفاده از خشکشویی‌اند؛ این گروه یا اتو و ماشین لباس شویی ندارند و یا قادر به پاک کردن لکه‌های روی لباس‌هایشان نیز نیستند که آن را به دست خشکشویی می‌سپارند.

به عبارتی دیگر مشتریان خشکشویی دو دسته‌اند که یا شامل افرادی هستند که لباس هایشان را نمی‌توانند خودشان بشویند و یا لباس هایشان آسیب دیده و دارای لکه‌هایی است که خودشان نمی‌توانند آن را از بین ببرند.

و البته بوده‌اند مشتریان مسافر فراموشکاری که بعد از سال‌ها سراغ لباس اتو شده شان را گرفته‌اند؛ متینی تعریف می‌کند از مشتری که پس از هشت سال از سوئد برگشته و لباس‌اش را تحویل گرفته است.

به گفته او، این خشکشویی با وجود اینکه تا یک ماه به مشتری برای پس گرفتن لباس مهلت می‌دهد اما معمولا لباس ها به دلیل امانت داری برای مدت طولانی نگه می دارد و در ان میان از مشتری گفت که سال چهارم دبیرستان بوده و کاپشن چرمی اش را به این خشکشویی داده و حالا پس از 10 سال که دندان پزشک شده و از هند بازگشته قبض لباسش را ارائه کرده و آن را تحویل گرفته است.

برخی مشتری های این خشکشویی 40 سال است که به این مکان مراجعه می‌کنند و این مکان شاهد گذران عمر آنان و لباس جورواجورشان از جوانی تا پیری بوده است. از مادری که لباس عروسی اش که سالها پیش در این مکان اتو شده بود آورده تا برای استفاده دخترش که حالا او هم عروس شده بود خشکشویی شود و در فیلمبرداری، گذر زمان لباس عروس از مادر به دختر نمایش داده شود.

تا خانمی که لباسس عروسی خریداری شده از سوئیس به قیمت 35 میلیون تومان را برای اتوشدن به این مکان آورد؛ ماجرا از این قرار بوده که هیچ خشکشویی اتوی آن را به عهده نگرفته بود و در عین حال این خشکشویی به شرط آنکه مسئولیت آسیب دیدگی این لباس در حین کار به عهده اش نباشد را پذیرفت و در نهایت این لباس عروس گران قیمت بدون آسیب تحویل صاحب اش شد.

به گفته صاحب خشکشویی دانمارک، هزینه نگهداری خشکشویی بالاست و فعالیت در ان حرفه به صرفه نیست؛ همین شده که اعضای این صنف کاهش یافته است و آنها نیز به دلیل کسادی بازار اش و نیز سایر مشکلات که پیشتر یاد شد در فکر تغییر شغل هستند.

در این مکان علاوه بر خشکشویی پلیسه کردن لباس ها که کار کمتر کسی است و دشوار، اتوی لباس چرم، جیر، پوست و عروس با بالاترین هزینه در میان لباس های اتو شده انجام می‌شود. اتوی چنین لباس هایی به طور متوسط هزینه بر است چرا که دردسرشان بیشتر و مسئولیت اتویشان سنگین تر.

او از هزینه های بالای نگهداری این خشکشویی گفت؛ اینکه شست و شوی یک پتو 40 لیتر آب نیاز دارد و یک دستگاه صرف آن شود و اگر هزینه های برق و پودر آن در نظر گرفته شود متوجه خواهید شد که کار خشکشویی در واقع سودی ندارد.

به عقیده متینی، یک بستنی فروشی سودی 40 تا 50 درصدی و درآمدی یک تا دو میلیون تومان در روز دارند و در عین حال مالیاتی که از بستنی فروش گرفته می شود از مغازه خشکشویی هم گرفته می‌شود که این عادلانه نیست، ضمن اینکه گران شدن مواد اولیه همچون  محلول پرکلرین و نیز تعمیرات دستگاههای آن هزینه های زیادی دارد.

هزینه نگهداری خشکشویی شامل نوار آبی کاغذی ضد آب برای کد گذاری بر روی لباس ها، محلول های شیمیایی وارداتی از آلمان، فرانسه، چین و هند به ارزش هر بشکه حدود 7 میلیون تومان، کاور لباس،  و سرویس سالانه دستگاه‌ها، ماهیانه حدود 2 تا سه میلیون تومان است در حالیکه درآمد روزانه آن حدود 100 هزار تومان است.

در این خشکشویی علاوه بر اتوی لباس، پرچم ادارات و شرکت ها نیز اتو می شود اما اینکه چرا اتوی پرچم ها به خشکشویی سپرده می شود نکته ای جالب توجه دارد.

پرچم ها به دلیل دشواری در شستشو و احتمال ترکیب شدن رنگ‌ها در همدیگر به این خشکشویی سپرده می‌شوند و از آنجا که هزینه خرید پرچم حدود 700 هزار تومان است و شست و شوی آن مهارت می‌طلبد به خشکشویی ها سپرده می‌شوند تا پرچم ها به گونه‌ای شسته شود که رنگ پس ندهد.

به گفته متینی، در خشکشویی به کمک لکه برها و تجربه‌هایی که از قدیم بدست آمده، یک سری لکه ها از بین برده می‌شود چرا که لباس هایی همچون خزها، جیرها، چرم ها و لباس عروس قابل شست و شو در خانه ها نیستند. یک سری لباس نیز نباید با آب شسته شوند چرا که یا آب می روند و یا آسیب می بینند و بنابراین خشکشویی می‌تواند برای پاک کردن اینگونه لباس ها موثر باشد.

متینی تصریح کرده، در قدیم به خاطر نبود اتوهای برقی و ماشین لباس شویی در خانه ها، مشتری ها بیشتر بوده و هم اینک کمتر شده اما به طور کلی باید گفت که دستگاه‌های خشکشویی بزرگتر و صنعتی و با کیفیت بالاتر هستند و به همین دلیل کارایی بیشتری نسبت به اتوهای خانگی دارند.

لباس‌ها در این خشکشویی توسط خشک کن خشک می‌شود و به مرحله اتوکشی می‌رسد، در نهایت نیز پس از دریافت بخار دسته‌بندی، شماره‌بندی و در کاورها قرار داده می‌شوند.

او توصیه کرد، لباس هایی که رنگ و جنس متفاوتی دارند با هم در یک دستگاه ریخته نشود و یا لباس‌هایی که نیاز به شستشوی بیشتری دارد نیاز به چندین مرحله کار دارد.

و یا لباس ها را با آب گرم نشویند و از پودر به مقدار زیاد استفاده نکنند چرا که آلرژی زا هستند. در هر ماشین لباس شویی 7 کیلویی حداکثر 7 تیکه لباس گذاشته شود تا به خوبی شسته شود و سعی کنند از آب به جای محلول بیشتر برای شست و شو استفاده کنند.

معمولا لباس‌ها بیشتر دارای عرق هستند که بهتر است با آب و لباس‌های زیر و ملافه‌ها با پودرهای آنزیم دار شسته شود چرا که این نوع پودرها به لباس های معمولی آسیب می‌زند و لکه دار می‌شوند. لباس های با نخ پنبه نیز معمولا بهتر از سایر لباس اتو می‌شوند.

لکه بری لباسی که بر اثر رنگ‌ها و غذاهای پرچربی لکه دار شده دشوار است و اگر در خانه برای لکه بری آن تلاش شود و لکه از بین نرود دیگر کاری از عهده خشکشویی برنمی‌آید.

متینی معتقد  است که اگر به گذشته برگردد هرگز این شغل را انتخاب نخواهد کرد و هر شغلی را به غیر از خشکشویی انتخاب خواهد کرد چرا که امانت داری کار دشواری است و اضافه کرد، فردی که شغلش خشکشویی است کج خلق می شود چرا که ظرافت و هنر در این کار نیست و دردسرهای امانت داری آن زیاد است و خستگی کار را به تن می گذارد.

صاحب این خشکشویی دارای سه فرزند است که همگی تحصیل کرده اند؛ دو فرزند استاددانشگاه و یک فرزند او متخصص زنان است.

این خشکشویی در طبقه همکف ساختمانی چهار طبقه واقع در تقاط خیابانهای فلسطین ( کاخ سابق) و خیابان انقلاب( شاه رضا سابق) قرار دارد و به گفته اسمی که سالهای زیادی را از بچگی تا زمانی که در همسایگی کسب و کار پدر در دانشگاه تهران تحصیل کرده، گذرانده، 40 درصد ظاهر ساختمانهای منتهی به خیابان انقلاب از ابتدای انقلاب تاکنون تغییر کرده است.

به عنوان مثال ساختمان ایران داک که در نزدیکی این مکان قرار دارد متعلق به رستم گیو، تاجر زرتشتی بوده است و خانه باغ او بوده است.

این خشکشویی بر سر تقاطع فلسطین جنوبی ( کاخ سابق) و انقلاب ( شاه رضا) قرار گرفته و به‌علت جای‌گرفتن دانشگاه تهران و فروشگاه‌های بزرگ کتاب و نشریات در کنارهٔ آن پاتوق روشنفکران ایرانی شده است. انقلاب از خیابان‌های مهم تهران است چرا که یکی از خیابان‌های اصلی شهر در راهپیمایی‌ها و از کانون‌های گردهمایی‌های خیابانی محسوب می‌شود.

خیابان انقلاب اسلامی  یکی از خیابان‌های مهم و مرکزی شهر تهران به طول ۵ کیلومتر است که از سوی غرب از میدان انقلاب و در دنبالهٔ خیابان آزادی آغاز شده و در سوی شرقی در میدان امام حسین و آغاز خیابان دماوند پایان می‌یابد.

خیابان کاخ سابق و فلسطین کنونی نیز از میدان فاطمی شروع و جایی حوالی میدان توپخانه و دانشکده افسری امام علی(ع) تمام می‌شود. این خیابان در گذشته خیابانی قدیمی با درخت‌های بلند و جوی آبی عریض بوده که برای پیاده روی و دیدن اطراف مخصوصاً در فصل بهار دل انگیز بوده است.

گزارش از شیما عباس زاده، خبرنگار ایسنا

انتهای پیام